Achterlijk veel tips en aanraders voor Le Guess Who 2017!
Oh lala, Le Guess Who, editie 2017. Nog maar een enkel nachtje woelen in ons bed en dan gaat het geschieden, van donderdag 9 november tot en met zondag 12 november, in Uutje dus. Wij beginnen alvast met de voorpret, kom je lekker mee spetteren in onze jacuzzi?
LE DONDERDAG:
Grouper & Paul Clipson
Donderdag – 22.30 uur – Domkerk
Op dag 1 van LGW 2017 is het meteen al hoogmis in de Domkerk. De achteloze bezoeker krijgt dan de mogelijkheid om zijn/haar zonden te overdenken en het ritme van zijn dagelijkse bestaan te verruilen voor wat weer een bijzondere festivaleditie belooft te worden. De transcendente klanken van communekindje GROUPER (a.k.a. Liz Harris) zullen daar behulpzaam bij zijn. Je hartslag zal vertragen tot onder de 60 BPM en je geest zal zich spontaan verruimen. Videokunstenaar PAUL CLIPSON (nomen est omen) zal de klanken van Grouper voorzien van bijpassende beelden. Wij voorspellen een uplifting’ ervaring waarvan je pas zondagavondlaat weer neerstrijkt op aarde.
Ahmed Fakroun (feat. Altin Gün)
Donderdag – 23.50 uur – Pandora
AHMED FAKROUN combineert al een jaar of 35 Arabische muziek met Europop en Franse art rock. Dat levert muziek op die uiterst Oosters aandoet, maar die de gemiddelde westerling tegelijkertijd kwa ritme, toonsoort en opbouw uitstekend kan diggen. Gegarandeerd dat je Ahmeds nummers al snel meezingt, terwijl begeleidingsband Altin Gün ervoor zorgt dat je er ook verantwoord bij kan dansen. Altin Gun is namelijk een Turks-Nederlandse band met leden van de Jacco Gardner-band en Jungle by Night. Meer over hen lees je hieronder ergens.
Essaie Pas
Donderdag – 00.30 uur – Cloud Nine
Voor diegenen voor wie op donderdagavond de danslust nog niet gestild is, is daar ESSAIE PAS. Dat is Frans voor ‘don’t try this at home,’ al is dit duo niet meteen vernieuwend of experimenteel. En gelukkig maar, want zangeres Marie Davidson en synthesizervirtuoos Guerineau vermengen klanken van klassieke bands als DAF, Cabaret Voltaire, Throbbing Gristle, Giorgio Moroder met Franse zuchtmuziek. LCD Soundsystem’s James Murphy heeft er zijn persoonlijke goedkeuringsstempel opgezet, het werk van Essaie Pas verschijnt op het nog immer hippe DFA label. Dit missen = niet mee kunnen praten.
Love Theme
Donderdag -01.50 – Ekko
Dirty Beaches was een jaar of zes terug een gemene sensatie die overal (ook op LGW) nekharen recht overeind wist te krijgen. Dirty Beaches, of beter gezegd het brein erachter, de Taiwanese Canadees Alex Zhang Hungtai, had met de geweldige lofi-elektro croonerplaat ‘Badlands’ het onontgonnen gebied tussen Link Wray, Elvis Presley en Suicide weten te betreden. Maar succes vond Alex niet zo belangrijk en onder nieuwe aliases (o.a. Last Lizard) vervolgde hij zijn weg met verdere muzikale avonturen. Zijn huidige project heet LOVE THEME, het betreft een trio en we worden geacht dit te zien als ‘experimentele drone jazz.’ Hoewel een saxofoon in deze band een prominente plek inneemt horen we nog steeds de echo’s van die magische synths en drummachine opduiken. Hoe dan ook, dit is een nieuwsgierigmakertje van de bovenste plank!
Laatste nieuws: Love Theme komt niet! Daarvoor in de plaats THE EX, ook niet verkeerd.
The Soft Moon
Donderdag – 01.15 – De Helling
Net als de diverse incarnaties van Alex Zhang Hungtai is ook THE SOFT MOON een lofi eenmansproject van een dolende Amerikaan-met-immigratie-achtergrond. Waar andere zonderlingen bommen leggen of mensenmassa’s vanuit hotelkamers beschieten daar storten types als zij zich op hun muziek…. Luis Vasquez heet de man waar het hier om gaat, opgegroeid in Cuba. Hoewel ook in zijn geval ‘industrial ‘en het werk van Suicide uitgangspunten lijken, gaat het bij Luiz meer de kant op van de big beats, gothic techno en gezwollen Bauhaus-vokalen.
LE VRIJDAG:
Protomartyr
Vrijdag – 20.00 uur – Ronda
Een echte K-zaag favoriet is PROTOMARTYR, een band uit de stad waarvan de naam een kwaliteitsgarantie op zich is: Detroit! Hun ongemakkelijke, overweldigende en doomy Motor City-postpunk jakkert zo godvergeten voort en knauwt zo ongenadig lelijk dat het eigenlijk niet voorstelbaar is dat brave burgertypetjes het langer dan 10 minuten bij hen uithouden. Hun vierde plaat ‘Relatives in Descent’ is net uit, op een nieuw label en met een nieuwe producer. Net zo zwaar op de maag als zijn voorgangers, maar toch, gaandeweg wordt de Protomartyr-sound stiekem bijgeschaafd en aangepunt, totdat ooit, ooit totaal onverwachts, het moment van de grote doorbraak plotseling daar is. Wanneer dat magische moment zal aanbreken? In de Ronda op vrijdagavond wellicht… vol verwachting klopt ons hart. (check ook dit)
Popster tegen wil en dank: Joe Casey van Protomartyr in Rotown (foto Frankie)
Thurston Moore Group
Vrijdag – 21.50 – Ronda
Omdat hij vreemdging zette Kim Gordon een punt achter hun huwelijk en dat betekende meteen het einde van Sonic Youth. Beiden maakten vervolgens niet al te beste soloplaten, zoals hij met het project Chelsea Light Moving dat ook in Nederland (o.a De Helling) te zien was en daarbij naliet indruk te maken. Kern van onze kritiek toen: gebrek aan een tegenpool / alleen maar jaknikkers in die band joh/ nogal spanningsloos. Dat stukkie uit de K-zaag heeft Thurston kennelijk uitgeknipt en ter harte genomen want nu heeft hij (‘He had the Mick Jagger lips, and the lanky arms and legs he didn’t seem to know what to do with” schrijft Kim in haar autobio over het moment dat ze hem voor het eerst zag) een meer aansprekende band om zich heen verzameld. Debby Googe (!) van My Bloody Valentine, James Sedwards van (de latere) This Heat en Steve Shelley van… Sonic Youth. Dat belooft wat, al moet in de praktijk nog blijken hoe het uitpakt. Maar deze sterrencast alleen al zou reden genoeg moeten zijn om met de tepels voorwaarts de Ronda te betreden!
O ja, een dag eerder (donderdag om 22.15 uur) kun je Thurston ook al in actie zien. Dan improviseert hij samen met drumtovenaar, kunstenaar en ex-klasgenoot van Wim T. Schippers Han Bennink. Voor deze freejazzachtige happening moet je dan in Hertz zijn.
Mount Eerie
Vrijdag – 22.30 uur – Jacabikerk (RESERVERING VERPLICHT!)
Een kleine twee maanden geleden waren wij getuige van een intiem optreden van onze favoriete kultheld Karl Blau in molen De Ster (check ook dit). Blau is een muzikale godheid in het noordwesten van de Verenigde Staten, met Anacortes, Washington als dampend middelpunt. En daar komt Mount Eerie, de band van Phil Elverum, dus ook vandaan. Karl en Phil hebben vanzelfsprekend samengewerkt. Niet alleen in het nu al legendarische Mount Eerie, maar ook in de al even legendarische Microphones. Dit jaar verscheen van Mount Eerie de hartkapotverscheurende plaat ‘A Crow Looked At Me.’ Centraal thema van die plaat is de verwerking van de dood van Phil’s vrouw, die vorig jaar aan alvleesklierkanker overleed. Phil zelf noemt de plaat en de bijbehorende toer zijn terugkeer naar de wereld. Verwacht kippenvel met tranen.
Altin Gün
Vrijdag – 23.20 – Ekko
Laatst togen wij opgewekt met een autovol gelijkgestemden Rotterdamwaarts om daar the Allah-Las uit te checken. In de Maassilo was dat, gelegen aan de zuidelijke boorden van de rivier Maas. Maar wat dacht je wat, we kwamen van een kouwe kermis thuis. In plaats van te genieten van het soepele heupwerk van de Californische surfboys stonden we daar bij de ingang van die tent oog in oog met het gewapper van roodwitte politielinten, we loensden recht in de loop van een paar dubbelloops kalashnikovs! Optreden was afgelast, iets met terreurdreiging ofzo….. Wat dit met Altin Gün te maken heeft? Nou die zouden daar in het voorprogramma spelen en eigenlijk waren zij stiekem het hoofddoel van ons tripje. En nieuwsgierig zijn we nog steeds: Altin Gün bestaat uit twee (ex?-)leden van Jacco Gardner’s band, aangevuld met enkele rasechte Turken. Ze hebben zichzelf de tag ‘Turkse psychedelica,’ opgespijkerd, een genre dat in de jaren 60-70 daadwerkelijk functioneel bestaan heeft (check die verzamelplaat op Grey Past Records). Retro of relevant? We zullen het zien.
Leuk concert was dat zeg, van the Allah Las en Altin Gün in de Maassilo
LE ZATERDAG:
The Duds (en meer)
Zaterdag – 17.30 – Village Koffiedump
(gratis voor iedereen toegankelijk!)
Wie weet dat nou niet: de allereerste punkband van Utrecht heette the Duds en Erik de Jong (de latere Spinvis) was daarin de drummer. Dan hebben we het over de tijd dat hij zichzelf nog ‘Mick the Prick’ noemde 🙂 … . Nu, slechts enkele decennia later, komt een nieuwe incarnatie van the Duds de Utrechtse podia onveilig maken. Deze versie komt uit Manchester, ze maken minimalistische, abstracte, high-energy punkpop. Oftewel atonale postpunk, crazy rhythms…Je weet niet wat je hoort…. Als je ze ergens mee zou moeten vergelijken dan kom je gek genoeg uit bij tijdgenoten van de oude Duds: DEVO, The Popgroup, Pylon en de Rondo’s. The Duds is tevens de eerste Engelse band die getekend heeft bij het vermaarde Cali-label Castle Face Records, onlangs kwam daar hun debuutplaat uit. Marc Riley van BBC6 is alvast een groot fan. En duimen omhoog voor de meiden van ‘Mondays’ die deze middag organiseren. Ze doen iets goed want het afgelopen jaar verkochten ze al een paar keer (op maandagavond!) het ACU uit met aansprekende garage all-nighters.
Wees geen muts, dig the Duds!
FAKA (en meer)
Zaterdag – Het Kapitaal (Kroonstraat 9, in de parkeergarage) – 17.15 uur
(gratis voor iedereen toegankelijk!)
Jolandi Visser & Ninja van Die Antwoord kenden we al, evenals PinKi & Da Bruin van Bfake. Maar nu is het tijd voor een nieuw zef en illuster Suid-Afrikaans duo: Fela Gucci & Desire Marea van FAKA! Straight outta gaybar-land van Johannesburg komen zij hun lokale ‘black queer culture’ bij ons onder de aandacht brengen. Van ‘gqom’ hadden wij nog nooit gehoord, het schijnt een ‘bass-heavy South-African’ genre te zijn. Daarbij moeten we ons bedenken dat muziek bij FAKA slechts een onderdeel van een groter multi-media spektakel is waarbij ook zaken als mode, fotografie en schrijverij een rol spelen. Tot welk een live-performance dit gaat leiden is nog gissen geblazen, en wat die hitsige bandnaam precies betekent mag je zelf verzinnen.
FAKA bewijst het: klussen in je blootje is best wel leuk hoor!
Kevin Morby
Zaterdag – 19.30 – Grote Zaal
Dé opkomende popster van deze LGW-editie is waarschijnlijk Kevin Morby. Typisch weer zo’n gastje (denk Beck) met een onstuimig punkrockverleden die op latere leeftijd Dylan, Reed, Young en goeie literatuur is gaan ontdekken. De Brooklynner (curiositeit: net als Buddy Holly geboren in Lubbock, Texas) bewees zich –ook live in Nederland- al ruimschoots met zijn eerdere bands Woods en The Babies. Zijn laatste twee soloplaten ‘Singing Saw’ en ‘City Music’ staan vol met verstilde doch pakkende liedjes. Deze laten er twijfel over bestaan noch gras over groeien: Kevin Morby is hier toe stee.
2013: Kevin Morby (met petje) als talentvol onderdeel van The Babies. Later zou hij solo gaan en ‘in the process’ nam hij drummer Justin Sullivan mee
Violent Magic Orchestra
Vampillia
Dälek
Zaterdag – vanaf 21.00 – dB’s
(gratis voor iedereen toegankelijk!)
Is de LGW-programmering je wat te braaf dan raden we je dringend aan Het Besneden Paard onmiddellijk te verlaten en naar Db’s door te fietsen want daar hebben ze een stel Jappen in huis gehaald bij wie het er extreem aan toe gaat! Een genreomschrijving is bij VIOLENT MAGIC ORCHESTRA (naam bedoeld als vette knipoog naar Yellow Magic Orchestra natuurlijk, het Japanse Kraftwerk) en VAMPILLIA een onbegonnen zaak want het schiet werkelijk alle kanten op, van harakiri-jazz naar metal, punk, klassiek, noise en kamikaze-techno. Maar lekker radicaal is het in elk geval! Als kers op de taart / bizarrre twist in het dB’s-programma komt vervolgens het USA-hiphop collectief DäLEK de puntjes op de a zetten.
Het gerucht gaat dat Violent Magic Orchestra inmiddels al gearriveerd is bij dB’s
Cate le Bon
Zaterdag– 20.45- Jacobikerk
Beter dan Cate le Bon kun je ze niet krijgen. We hebben nou al een aantal optredens van Cate mogen meemaken en steeds meer raken we ervan overtuigd dat deze dame-uit Wales-die-in-LA-is-neergestreken het beste is wat de popmuziek momenteel te bieden heeft. Getuige ook haar recente twee albums, ‘Mug Museum’ en ‘Crab Days.’ Vorig jaar op LGW gaf ze in De Helling met DRINKS misschien wel het meest indrukwekkende optreden van het festival, later nog gevolgd door een prachtig fris-minimalistisch optreden met haar eigen band in Pandora, later weer gevolgd door een nachtelijke dj-slot in Ekko. En wij er maar achteraan sjouwen! Dit keer gaat ze zichzelf op piano begeleiden in de Jacobikerk, dus ooahw lieve God, wat gaan we nóu weer krijgen?
Cate le Bon (rechts) met Tim Presley (vooraan) in DRINKS, vorig jaar (vlak na LGW) in De School te Mokum (foto Arjan)
3 x gospel op zaterdag!
1) Nobody (Willis Earl Beal)
Zaterdag – 20.10 – Pastoefabriek
Vijf jaar geleden alweer trad WILLIS EARL BEAL in het kader van Festival a/d Werf op, op een buitenpodium op het Neude. Een zeer intens optreden was dat waarbij hij met een riem de podiumplanken afranselde om zijn woorden kracht bij te zetten. Maar toen ging het mis, hij voelde zich verstoord in zijn passiepreek door een of and’re zwerver die aan de rand van het podium hing. Voordat Willis het zelf goed en wel in de gaten had schopte hij die vent vol in zijn muil! Foute boel natuurlijk & onvergefelijk. Ambulance en politie moesten eraan te pas komen, al geloof ik dat het uiteindelijk met een sisser afliep. Willis betoonde spijt en aangezien iedereen een tweede kans verdient… staat hij nu opnieuw in Utrecht, dit keer onder de naam NOBODY. In de Pastoefabriek nog wel, een slim gekozen locatie want daar kan hij hooguit wat afgekeurde designmeubeltjes in elkaar meppen, hihi. Ondertussen is hij ook muzikaal geëvalueerd, laten we dit hyper-individuele gospel noemen.
Heavy shit in 2012 (boven), en een jaartje later op Incubate, Tilburg (onder)
2) The Coco Mamas
Zaterdag – 22.00 – Cloud Nine
Voor de meer pure, traditionele gospel, zoals die in de kerken van zuidelijk Noord-Amerika nog beleden wordt, moet je bij deze drie sexy meisjes uit Como, Mississippi zijn. Dat wil zeggen, helemáál vintage is dit niet want in plaats van de gebruikelijke vette kerkorgelbegeleiding hebben de COCO MAMAS de zogenaamde Daptone-behandeling ondergaan. Oftewel het klinkt allemaal lekker in het gehoor, net zoals bij labelgenoten als Sharon Jones, Lee Fields en Charles Bradley die ook in de New Yorkse Daptone Studio platen opnamen met de Daptone houseband (net zoals Amy Winehouse overigens). Mooi detail: twee van de drie dames zijn zussen en heten Daniels, hun opa heeft in 1959 nog voor de field recordings-bandrecorder van Alan Lomax gestaan!
3) Zeal & Ardor
Zaterdag – 00.00 uur – De Helling
Wat zeg je nou joh, een Zwitserse Amerikaan die black metal mixt met black gospel? Gaat God het nou ook al muzikaal tegen de duivel opnemen? What the fuck moet dat voor geluid opleveren dan? Horen is geloven, geloven is horen.
John Maus
Zaterdag – 22.40 – Pandora
Piep, piep, het optreden dat JOHN MAUS op LGW 2011 in Ekko gaf was een van de laatste voordat hij zomaar zes jaar van de aardbodem verdween. Over het muzikale maatje van Ariel Pink deden vervolgens de wildste geruchten te rondte. Hij zou compleet gek geworden zijn (aanhangers van deze theorie verwezen naar Maus’ maniakale podiumgedrag waarbij hij zichzelf continu klappen verkoopt), hij zou kluizenaar geworden zijn, hij zou verdronken zijn in een definitieve analyse van het complete werk van Theodor Adorno. Maar wat bleek: John had zich teruggetrokken in een piepklein huisje in zijn geboortestad Austin in Minnesota. Daar heeft hij eerst zijn dissertatie afgemaakt (politieke filosofie uiteraard). Daarna besloot hij aan een nieuwe plaat te gaan werken, eentje met synths die hij zelf wilde gaan bouwen. Dat kostte nogal wat tijd, want Maus ontdekte dat hij twee linkerhanden heeft. Het resultaat ‘Screen Memories’ is net uit en die plaat klinkt verrassend genoeg precies hetzelfde als zijn vorige meesterwerk ‘We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves.’ Je kunt je dus met een gerust hart gaan verheugen op de wederopstanding van John Maus. En anders dan in 2011 neemt hij dit keer geen orkestband mee, maar een echte groep.
(evt. fotootje met t shirt John Maus erbij)
Moon Duo
Zaterdag – 00.20 uur – Pandora
Of het nou met MOON DUO of met Wooden Shjips is, gitarist Ripley Johnson laat ieder jaar zijn grofbebaarde porum wel even zien op LGW. Dit jaar dus opnieuw met sidekick Sanae Yamada als Moon Duo. Deze band heeft net twee nieuwe platen uit waarop ze de duistere kant van hun muziek onderzoeken (Occult Architecture vol. 1 & vol. 2). Als buitenstaander merk je daar niks van, maar verbaas je niet als Pandora’s doos echt opengaat en B. L. Zebub zelf een dansje komt doen op het podium. Of als je je dode oma ineens tegenkomt aan de bar.
Kane Strang
Zaterdag – 00.50 – Ekko
Onnozele flierefluiters die niet de last van het verleden met zich meetorsen zullen de muziek van Nieuw Zeelander KANE STRANG ‘gewoon leuk’ vinden. Maar menig ouwe lul/kut loopt het gevaar het te kwaad te krijgen en het spontaan op een potje grienen te zetten als hij/zij hiermee geconfronteerd wordt. Wat hier namelijk blootligt is de rechtstreekse link naar de akelig fraaie indie-pop die in/vanaf de jaren 80 verscheen op het lokale Flying Nun label. Alleen al de eerste paar 45s van The Chills op dat label waren van een bijna huiveringwekkende schoonheid en verder waren er nog een stel van die ehm… breekbare organische sferische jangly bands (Sneaky Feelings, The Clean, enz), zodat sindsdien de ‘Dunedin-sound’ een begrip is geworden. Welnu, het mooie is dat KANE STRANG vorig jaar zijn debuutplaat ‘Blue Cheese’ niet alleen uitbracht op Flying Nun, maar ook de magie van die sound weet hij schijnbaar moeiteloos uit de lucht te plukken, hoor zelf maar hoe verdomd stijlzuiver dit is!
Over het Flying Nun-label gesproken: het állereerste plaatje dat daarop verscheen in 1981 was ‘Ambivalence’ van het bandje the Pin Group. De oprichter daarvan heette ROY MONTGOMERY. Deze Roy is al die jaren muzikaal actief gebleven, vooral als ‘experimenteel gitarist,’ en dat ondanks het feit dat hij in het dagelijkse leven gewoon professor is op de Lincoln Universiteit aldaar! Montgomery speelt twee maal tijdens LGW: op de ‘12 hour drone’ (zondag 13.45 Pastoefabriek) en op vrijdag in De Helling (om 20.00 uur).
Metz
Zaterdag – 1.30- De Helling
METZ was al twee keer eerder te zien op LGW. Vier jaar terug kwamen deze Toronto-boys voor het eerst voor de dag met dusdanig weinig subtiele stoomwalspunk, dat we ons afvroegen wat die band eigenlijk toevoegde aan het verder uitgekloven genre. Maar kijk nou, sinds kort is daar plots hun derde LP ‘Strange Peace’ en die is geprodjoesd door niemand minder dan Stevo Albino (die ook al de nieuwe Ty Segal produceerde). De vleesgeworden kwaliteitsgarantie natuurlijk die Steve, al zweert Ty erbij dat diens voornaamste kwaliteit is dat hij een uitmuntende ‘enabler’ is.
Metz doet een showcase in het (thans gesloten zijnde) Mirliton Theater in Hoog Catharijne (2012 ofzo)
????????
?? – donderdag 9 nov – 23.15 – Grote Zaal TivVre
?? – vrijdag 10 nov – 23.55 – Ronda
?? – zaterdag 11 nov – 22.30 – Jacobikerk
?? – zondag 12 nov – 23.55 – Ronda
?? – zondag 12 nov -23.15 – Pandora
Op een paar nogal prominente plekken in het blokkenschema zien we mysterieuze vraagtekens staan. Normaal gesproken betekent zoiets dat er een act van enige naam een surprise gig gaat spelen, toch? Hmmm zeg, maar wie zou dat dan kunnen zijn?? In de grootste zalen nog wel en ook nog eens prime time…. We braken onze kop erover en na enig logisch nadenken denken we het nu toch te weten: FUTURE ISLANDS natuurlijk! Want op 10 november spelen zij in Brussel en op 13 en 14 november staan ze tweemaal in een uitverkocht Paradiso. Wat vreten zij dan in de tussentijd uit, huh? Wel, wat ik je brom, op 12 nov staan zij op LGW natuurlijk! (maar het blijft een gokkie). En wie nog meer dan? Wij gokken op a) BIG THIEF, die zijn ook op Europese tournee , of b) een unieke samenwerking van twee LGW-optreders die al eerder met elkander hebben samengewerkt. Denkbaar zijn dan combi’s als Weyes Blood/Perfume Genius of Kevin Morby/Cate le Bon of Terri Ex/Thurston Moore. Of c) KING KHAN, die toch al aanwezig is (zie hieronder) . Of d) op andere fora wordt gegokt op: FATHER JOHN MISTY, ROBYN, KID KONGO POWERS, SONGHOY BLUES en DESTROYER, die ook in Europa op tournee zijn. Leuk he, dat speculeren!
LE ZONDAG:
Film: The Invaders
Zondag – 17.00 uur – Hertz
Expo: King Khan’s Black Power Tarot Exhibition
Alle dagen – permanent – TiVre 1e etage
Dat Dr. Martin Luther King jr. in 1968 in Memphis vermoord werd moge als bekend worden verondersteld. ‘The scene of the crime,’ het Lorraine Motel is nog immer een toeristenhotspot en anders zingt Nick Cave er wel over (in ‘Higgs Boson Blues’). Dat er zich destijds in Memphis wel meer afspeelde dan alleen dit enkele feit, daar gaat ‘The Invaders’ over. Het betreft een documentaire waarin ontrafeld wordt hoe lokale activisten een sleutelrol speelden in de schermutselingen die vooraf gingen aan de moord. Het bijzondere van deze film is ook dat de ‘soundtrack producer’ niemand minder is dan Jack Oblivian (ooit van de Memphis garage-legende The Oblivians dus) en dat de funky soundtrack zelf van niemand minder dan (wie kent hem niet) King Khan is. Ook tekstueel is die soundtrack bijzonder, want waar the King zich voorheen nogal deed gelden als een über-melige lolbroek, daar klinkt hij nu poltiek-sociaal betrokken, al heeft dat allicht ook te maken met zijn samenwerking met niemand minder dan (wie kent hem niet) Ian Svenonius. Sterker nog: dusdanig geïntrigeerd raakte the King bij het werken aan deze docu dat een ander LGW-programmma-onderdeel hier rechtstreeks uit voortvloeit: de Black Power Tarot Exhibition! Wat moeten we ons daarbij voorstellen? The King was al langer geraakt door de mystieke taal der ‘tarot cards’ en dit mondt uit in 22 blow-ups van door the King himself bedachte (dus niet ontworpen) ta-rotkaarten waarop steeds een Afro-Amerikaanse held van hem te zien is, variërend van Howling Wolf tot Tupac. Let op: King Kahn zelf komt – naar verluidt alleen in het weekend- langs om ta-rotkaarten te lezen (en om ze met doosjes tegelijk te verkopen waarschijnlijk) en oh ja, ook is hij zelf ook in de docu te zien. En dan nog iets: die docu duurt 76 minuten, waarom staat er in het blokkenschema dan 2 uur voor ingeruimd? En waarom draait-ie in de Hertz en niet gewoon in het Louis Klaplooper Complex, zoals ook de andere films op LGW? Hmm….
Stukkie soundtrack van The Invaders
Aldous Harding
Zondag – 17.20 – Aula Academiegebouw
Afgelopen mei bij Primavera, Barcelona was uw redactieteam in de gelukkige omstandigheid om de nieuwe sensatie ALDOUS HARDING in het wild te mogen observeren. Onze Bramster legde zijn verrekijker even neer en schreef: ‘haar naam gonsde gisteravond over het festivalterrein. Aldous Harding, het Nieuw-Zeelandse fenomeen dat vorige week al indruk had gemaakt met haar eigenzinnige optreden in Later…With Jools Holland. In een verstopte parkeergarage bracht zij haar idiosyncratische folkmuziek. Het is het soort muziek dat alleen op een afgelegen eiland kan ontstaan. Eigenzinnig op het randje van weird. Vooral haar kinderlijk naïeve en daardoor op den duur hypnotiserende stemgeluid valt op.’
Aldous Harding in de Catalaanse Republiek
Linton Kwesi Johnson
Zondag – 19.20 – Ronda
Misschien lastig te bevatten voor jongere generaties maar de reggae van de Jamaicaanse Brit Linton Kwesi Johnson was in kringen van late jaren 70-punkerts opmerkelijk populair. Het rebelse en volkse karakter van die twee stromingen zorgde er zelfs voor dat er een heuse reggae-punk crossover plaatsvond, waarbij je in eerste instantie moet denken aan The Clash, Steel Pulse en The Ruts, en pas in állerlaatste instantie aan Doe Maar. LKW bevond zich dus in het oog van de orkaan, de dub-poet maakte diepe indruk met spitse teksten en zijn LP’s ‘Bass Culture’ en ‘Forces of Victory’ zijn ware klassiekers. Nu, zowat 40 jaar later, is hij er nog steeds, zijn voordracht is nog even intens, al is zijn karakteristieke spitsbaardje inmiddels knalgrijs gekleurd en de reggae laat hij thuis dit keer want we krijgen een ‘spoken word performance.’
Aanvankelijk maakte Linton Kwesi Johnson deel uit van Poet and the Roots. Toen hij kort erna succes kreeg als solo-artiest was Virgin er als den kippen bij om hun eerst plaat ‘Dread, beat an’ blood’ nogmaals uit de brengen. Zoek het ene verschil! (nee, niet die prijssticker)
Proto Idiot
Insecure Men
Black Lips
Zondag – vanaf 18.15 uur – De Helling
Voor de mafkezen en viespeuken onder ons die mooi geen zin hebben om maandagochtend meteen weer naar school/ aan het werk te gaan, en die ook nog eens kicken op weirde shit a la Fat White Family is er goed nieuws, want op zondagavond gaat het flink loos in de Helling. Dat wil zeggen: Fat White’s Saul Adamczewski speelt daar met de INSECURE MEN. Insecure Men is een 8-mans band die je moet zien als een olijk soort cocktailjazz side-project van FWF met lekgeschoten, tamelijk hilarische orgelversies van bekende nummers zoals van Dr. Feelgood (‘Roxette‘) en Bruce Springsteen (‘Streets of Philadelphia’) & nog meer fraais. Vorige week bij London Calling liep half Paradiso leeg toen zij op het podium stonden, is dat een aanprijzen of niet? Vervolgens spelen de BLACK LIPS en als je weet dat BL’s recente plaat ‘Satan’s graffiti or God’s art?’ in wezen een samenwerkingsverband is tussen BL en FWF, dan kun je op je blote vingers natellen dat er iets op dat podium gaat gebeuren deze avond. Over Black Lips penden we hier laatst nog een heel epistel naar aanleiding van hun gig in Bitterzoet, hun live-reputatie is onovertroffen! PROTO IDIOT (‘a dim-witted, ill-conceived garage-art band from Manchester ‘) is de uit de hand gelopen uitlaatklep van Andrew Anderson die al een jaar of 10 eerder met zijn andere band The Hipshakes een 45 uitbracht op het Utrechtse (!) garagelabel A Fistful of Records.
Sevdaliza
Zondag – 20.00 – Pandora
Zeker, haar freaky trip-hop muziek doet net iets te onbeschaamd veel denken aan FKA Twigs en aan het Portishead-van-23-jaar-geleden. Maar SEVDALIZA’s levensverhaal is boeiend genoeg om daar overheen te stappen. Als 5-jarige met haar ouders Teheran ontvlucht, in Rotterdam terecht gekomen, daar eerst een tijdje deel uitgemaakt van het Nederlandse basketbal jeugdteam, vervolgens afgestudeerd in de communicatie en dan nu popster. En niet zomaar de zoveelste belofte, neen ze is momenteel een internationale online sensatie, met miljoenen hits op Spotify enzo, en dat zonder dat de bovenwereld er enig benul van heeft. Onderwijl gooit ze met haar Frida Khalo-uiterlijk ook nog eens bijna letterlijk alle ketenen van het verleden van zich af. Ontwapenend en uitgerust met behoorlijk wat functioneel bloot treedt ze de luisteraar met open vizier tegemoet. Ze won er laatst al een 3FM Award mee, maar ja, daar kan zij ook niks aan doen (smiley)… Nou alleen nog een echt eigen geluid, please.
Perfume Genius
Zondag – 21.50- Grote Zaal
In 2014 penden wij hier al over hun eerdere optreden op LGW: “…Een volle zaal hangt aan de lippen van Mike Hadreas van PERFUME GENIUS en volgt muisstil iedere beweging van hem en zijn vrienden. De band teert gelukkig niet slechts op het grote succes van het laatste album ‘Too Bright,’ maar brengt een brede selectie nummers van beide voorgangers, met Mr. Peterson als absolute kippenveltrekker. In de verte doet het werk van de band denken aan James Blake, Rufus Wainwright en soms zelfs Billy Holliday. Maar iedere vergelijkingen doet de composities van de fragiele Hadreas tekort. Perfume Genius schuwt de emotie niet. Integendeel: ieder nummer lijkt voort te komen uit de pure, rauwe en soms ongemakkelijke zielenroerselen van Hadreas. Dat levert een intense ervaring op, waar je even van moet bijkomen.”
Perfume Genius in Pandora, met op toetsen zijn slapie
(thanx: Arjan, Bramster, Frankie, Julien)
Comments
Related Posts
Naar de andere zijde met Jaakko Eino Kalevi →
Misty Fields laten wij voortaan niet meer links liggen →
Black Lips in het Burgerweeshuis →
