Halfjaarlijstje – Frank –
Op de redactie van de Kettingzaag popte laatst de vraag op ‘wat mist er toch op de site’. Naast de halve redactie is dat natuurlijk ook een mooi aanbod aan lijstjes. Daarom een verlaat halfjaarlijstje.
Depeche Mode – Delta Machine
Depeche Mode staat bovenaan, omdat niemand ‘m daar zou zetten. Toch is het de juiste plek voor dit prachtalbum. Het komt nog maar sporadisch voor dat ik verwachtingsvol naar een nieuw plaatje uitzie (alleen als de purno niet snel wil laden). Het gevoel om met klamme handjes naar de platenzaak te trekken en weer platzak te vertrekken, is alweer iets van de 20e eeuw. Ik heb verder ook geen warme gevoelens bij vinyl, dus de digitale varianten volstaan. Eigenlijk wordt deze regel maar één keer in de vier jaar doorbroken en dat is als de nieuwe DM in aantocht is.
De professionele reacties waren wisselend. Vooral de Britse pers (Guardian, NME) heeft wel genoeg van DM en de snobblogs (file under, pitchfork) hadden aan een draaibeurt voldoende. Ik ga meer mee met de pers die wat positievers heeft te melden over het 13e album van de Basildonthree. Zij benadrukken het volledig eigen geluid van de band en dat het daarmee een eigen niche ontwikkeld heeft. Daarbinnen is een heel universum waar iets te vinden is voor oren, hart en onderbuik. ‘Welcome to My World’ is een warm onthaal, waarna een reis begint door 30 jaar DM-geschiedenis. Op Playing the Angel was een van de sterkste nummers een bonustrack ‘Oh Well’. Dat zweterig & vieze geluid is hier doorgezet, waarbij het juiste geluid uit het verleden en heden is samengesmolten tot Delta Machine. Euhh ja, ik vind het wel een leuk plaatje…
My Bloody Valentine – M B V
Een plaat die alleen door witneuzen gemaakt kan worden. Noten op de juiste plek, gevrijwaard van overbodige soul en tot het bot sfeervol. Maar, vraagt de noiseconnaiseur zich af, hadden ze hier echt 20 jaar voor nodig? Misschien niet, want er is weinig veranderd sinds Loveless. So Bloody What!
History of Apple Pie – Out of View
Een welgemeend ‘dank u’ aan bks voor deze tip van het jaar (al stonden ze twee jaar geleden ook al op Indietracks). Een appelpuntje waar live nog wat slagroom op kwam.
The Sillhouettes
De Nederlands / Engelse versie van de Raveonettes, met hun wortels in Palmbomen. Dus met de gelaagdheid van hun deuntjes zit het wel goed. Elk nummer zit tegen het perfecte shoegazerig popdeuntje aan.
Camera Obscura – Desire Lines
Camera Obscura gooide het dit jaar over andere boeg. Ze maakten eens een open productie waar de ruimtes in de nummers nu eens niet volgeplamuurd zijn met allerlei tierlantijntjes. Hierdoor hoor je ineens hoe effectief Kenny gitaar speelt en hoe prachtig de stem van Tracyanne is. Hopelijk behoudt ze die, want Elisabeth Fraser (Cocteau Twins) kreeg een behoorlijk verrot strotje na de geboorte van haar dochter.
Mis je nog Still Corners, Club 8 en Fuck Buttons, maar die komen we later dit jaar nog wel tegen.
spotify:user:themode:playlist:5lKVrdYUtUxdM2oNOvclHB
Comments
Related Posts
Nabihah Iqbal is van vele markten thuis →
Elefant Records – een mixtape →
Visions of China →
3 Responses to Halfjaarlijstje – Frank –