AC Berkheimer wijst Breda de weg
De Randstedelijke muziekliefhebber haalde vroeger zijn neusje hooghartig op voor Noord-Brabant. Jarenlang was het toch een soort van achtergebleven gebied, waar je in 013 of De Effenaar hooguit terechtkon voor een concert van Pearl Jam, Uriah Heep, of de fanclubdag van Frank Zappa. Tegenwoordig is dat wel anders. Het is hippe festivals dat de klok slaat (hallo Incubate, hallo STRP) en bands die er toe doen slaan met alle gemak de randstad gewoon over voor een exclusief optreden in het Stroomhuisje. Mooie ontwikkeling natuurlijk, maar waar blijft die andere grote stad in de gezelligste provincie van Nederland? Hoe staat het ervoor met Breda?
Ingewijden vertellen ons dat Breda een popcultuur ontbeert. Weliswaar zijn er studenten die het ondergrondse vuur der popmuziek zouden moeten opstoken, maar de Bredase student is in het weekeinde liever bij pa en ma in Sint Michelgestel of Oudewater dan in het van duur subsidiegeld gebouwde Mezz. Dat Mezz doet zelf ook niet zo zijn best. De uitbaters beschikken over een blinkend poppodium (Italiaanse architect, design van binnen en van buiten), maar de bijpassende hiperdepippe programmering ontbreekt.
Is het dan allemaal treurigheid in het Haagje van het Zuiden. Neen, gelukkig niet. Onder de as gloeien wat vonken. De stad heeft bijvoorbeeld een van ’s land mooiste platenzaken (onlangs hiero nog gerecenseerd) en sinds kort kent Breda ook nog een rebellenclub die hier en daar in de stad bandjes die er toedoen programmeert.
Onder de geuzennaam “Onderstroom” trad een week of drie geleden al het Groningse Sexton Creeps op in de legendarische Para aan het Van Coothplein. Afgelopen zaterdag was het de beurt aan het Rotterdamse AC Berkeimer, dat optrad in zaal Electron in het Bredaas überhippe broedplaats- en artdistrict Belcrum. De Kettingzaag was erbij en zag dat collectief Onderstroom de stijgende lijn lekker vasthoudt.
AC Berkheimer is al een aantal jaar een van de allerfavorietste Nederlandse bandjes hier op de redactie. De band treedt niet buitensporig veel op, dus het was een buitenkansje om ze juist in Breda aan het werk te zien. De band maakt muziek waar het etiket “shoegaze” op past, maar waarbij een associatie met Bettie Serveert nooit ver weg is. De discografie bestaat uit drie langspeelplaten, waarvan de laatste, het geweldige Equation Of State, in 2013 verscheen.
Hoewel het zaalgeluid zaterdag niet altijd optimaal was, stelde de band niet teleur . “Het dak eraf spelen”, zoals de MC van de avond ons beloofde lukte niet, maar dat kwam vooral omdat de oude fabriek nauwelijks nog een dak heeft. Dat verklaart meteen het moeizame zaalgeluid waar band en geluidsman mee kampten. De band trapte bij wijze van call to arms af met het heerlijk galmende instrumentale Kissing The Surface, om vlotjes door te stomen naar een schurende versie van “oude” hit Montana. Daarna was het hek van de dam en speelde de band vrijwel integraal Equation Of State.
Met zijn twee gitaristen, drummer en bassist brengt AC Berkheimer een verrassend dynamisch geluid. Niet alleen variaties in volume (de oude truc van The Pixies) en een hele batterij effectpedalen dragen daaraan bij, maar ook het afwisselen van zangpartijen. Gitariste Gwendolien neemt de meeste vocalen voor haar rekening, maar bassiste Dagmar en gitarist Valentijn wisselen af en toe af. Soms solo, vaak in duet. De vrolijkbesnorde drummer Aram tikt daar lekker bij op los en doet met zijn inventieve ritmes denken aan Stephen Morris.
De prettige podiumaanwezigheid van de band heeft in combinatie met de muziek een bedwelmend effect. De band was naar mijn idee net lekker op gang toen na een verrassende cover van Joy Division’s Disorder een abrupt beëindigd Backwards mij uit een soort innerlijke mijmering deed ontwaken. Het optreden bleek er alweer op te zitten. Het publiek was te verbouwereerd om de band terug te roepen voor een bis, maar ik schat in dat AC Berkheimer daar sowieso niet aan doet. Gewoon, omdat ze daar te cool voor zijn. Toch had het wat mij betreft wat langer mogen duren. Had makkelijk gekund ook. Goede nummers zijn ruim voorhanden.
Gelukkig hadden we DJ Elry nog om ons te verwennen met zijn laptop vol uitstekende indie- en postpunkkneiters. Verder leverden de uitstekende biertjes van brouwerij Ramses Bier uit Hooge Zwaluwe een significante bijdrage aan een geslaagd avondje uit. De thuisblijver had dus weer eens ongelijk, maar heeft wel een kans om zijn gemis in te halen. Op 22 mei, namelijk. Dan haalt Onderstroom Manchesters Undergrond Youth naar Pier 15 aan de Veilingkade. Wees er snel bij, want het gaat rap met de voorverkoop!
Comments
Related Posts
Regenjassenreggae uit Manchester →
Dankzij Herbert Grönemeyer kun jij lekker naar je plaatjes van Neu! luisteren →
Toen Joy Division bij ons op theevisite kwam →
