Afterpartees in dB’s: The kids are alright
dB’s pakte gisteravond uit met vier rock ‘n’ roll-bandjes. Uitsmijter waren 3FM/3voor12 lievelingen The Afterpartees, ontdekt door het Kogar label van Jan Kooi uit Groningen en daarna opgepikt door DWDD hofleverancier en one stop Nederpopshop Excelsior Recordings.
The Double Veterans uit België verzorgen de spiegedeeliese aftrap van de avond. De muziek deed me vooral denken aan die doe-het-zelf-schilderijen, waarvan iedere kleur correspondeert met een nummertje. De enige kunst is eigenlijk om binnen de lijntjes te blijven en die kunst beheersten ze tot in detail.
En wat een irritante drummer.
Die kon geen groove/ritme houden al zou IS dreigen zijn voltallige familie te onthoofden. Hij gebruikte zoveel fills en drumde zo afwisselend dat het saai werd. Aardige rockdrummer misschien, maar rock is geen rock ‘n’ roll.
Maar eigenlijk waren ze al kansloos voordat ze begonnen waren.
Na de soundcheck waar geen einde aan leek te komen ving ik een gesprek op tussen drummer en geluidsman, waarin ze het erover eens waren dat “de tom vanavond beter klonk dan gisteren.”
Joh, ga je moeder beffen.
Ieder liedje klonk als een kopie van een band waar ze fan van zijn. Black Lips, Night Beats, Black Angels, dat soort groepen. Leuk hoor al die invloeden, maar het was vooral pronken met andermans veren. Ongeïnspireerd en inspiratieloos. Misschien toch maar eens zelf aan de verdovende drugs?
Tweede band Häxxan uit Israel was heel andere koek. Garage rock die lekker uit de bocht vloog. Origineel, met vuur gespeeld en zonder ingestudeerde fratsen.
Dr. Duval, de derde band, maakte er een beheerst potje van. Ik heb een zwak voor hun lo-fi postgrunge, waarvan de spellingcontrole zegt dat dat een woord is. Materiaalpech haalde de vaart er een beetje uit, maar ze hebben hits en een debiel van een zanger die het toch maar mooi voor elkaar kreeg om de mensen naar de rand van het podium te krijgen.
En dan The Afterpartees. De boys zijn groot en heet. Poldergroot en polderheet welteverstaan, maar groot en heet niettemin. Dat is toch goed voor minstens drie jaar Noorderslag, en de smakeloze schaapjes van 3FM en 3voor12 kunnen er fijn mee koketteren – als zijnde down with the underground. Maar dat laatste daar kan de band ook niks aan doen. Voor het gemak hebben ze hun nieuwe single alvast het predikaat ‘radio edit’ meegegeven. Kijk, dat is klantgericht denken.
Het zijn echte pro’s, die voor dB’s hun hand niet omdraaien. Ook al was de zaal slechts half gevuld, toch zijn ze paradoxaal genoeg dit soort ondergrondse broedplekken ontgroeid. EKKO was vol geweest, was mijn gedachte.
En wat zijn ze goed.
Fijne covers van the Undertones en Johnny Thunders waren de perfecte aanvulling op hun door pop geïnfecteerde rock ‘n’ roll, met in haast ieder liedje die als een soort ‘sliep uit!’ jengelende leadgitaar.
Na het laatste nummer van de reguliere set stelde zanger Niek voor om het obligate afgaan en terugkomen voor de toegift maar te laten en gewoon lekker te spelen wat ze toch al bedacht hadden om te gaan spelen. En zo eindigde het feest met Fear of the dark van Iron Maiden. Helemaal niet zo’n vreemde keuze want die schreven in hun hoogtijdagen namelijk gewoon goeie poptunes.
Dak eraf, dansvloer los. Iedereen blij. Inpakken en wegwezen en op naar de volgende afterparty.
Comments
About the Author
Der Wolfshund Der Wolfshund - a.k.a. Barry Hofstede - is an independent writer. His work includes: theatre plays, short stories and song lyrics. He's also a columnist and story teller. Besides that, he's an avid record collector, part time rock star and deejay.
Related Posts
Widowspeak als medicijn tegen de somberte →
Cassels in dB’s: Britse belhamels met brains →
Dekselse Denen doen in doldwaze deuntjes →
