Het kan niet altijd feest zijn: Useless Eaters in Amsterdam

Wie net al ik de verslaafd is aan de economiepagina van de courant weet dat ‘blending’ het nieuwe toverwoord is. Het verschijnsel komt erop neer dat middenstanders niet langer belemmerd mogen worden om ook andersoortige artikelen te verkopen. Ze hebben immers al genoeg ellende te verstouwen gehad en door te blenden kunnen ze hun omzet weer wat opkrikken, zo is de wensgedachte. Zodoende mag de boekenzaak ook wijn verkopen, de slager ook messensets en de fietsenboer om de hoek heeft tegenwoordig naast snelbinders ook jarretels in de etalage liggen, begrijp je wel? Vroeger sprak men in dergelijke gevallen wel van ‘branchevervaging’ maar dat woord is verre van hip, klinkt negatief en is dus uit den boze.

Dat er in het wereldje van de concertorganisaties nu ook volop geblend wordt is een verschijnsel dat ik met enige scepsis volg. Liften, kerken, houtzagerijen, vuurtorens, scheepsruimen, alles wordt tegenwoordig maar geschikt geacht om als poppodium te dienen. Kleine brouwerijen horen daar sinds kort ook bij, getuige de nieuwe hotspot ‘Oedipus Brewing.’ Gelegen op een industrieterreintje in Amsterdam-Noord is het niet meer dan een tot bierfabriek omgekatte loods. In het midden ervan dient een stel opgestapelde pallets (!) tot podium en een prikkabel met feestlampjes (!) als lichtinstallatie. Kun je je het voorstellen? En hier moeten nota bene de Useless Eaters gaan optreden?

useless 10
Concertzaal 2.0 ?

Niks mis met een stevige DIY-attitude natuurlijk en zolang bandjes het zelf leuk vinden om er te spelen mogen ze wat mij betreft hun gang gaan. Terwijl we ons buiten op het terras te goed doen aan een binnen gebrouwen biertje (de ‘foodoutlet’ binnen negeren we, er zijn grenzen aan blending) verzorgen binnen twee lokale (?) schoolbandjes (?) het voorprogramma. De ene heet FUZ, is een punky meidenband met een zangeres die om onduidelijke redenen de onderbroek van haar oma heeft aangetrokken. De ander heet DEUTSCHE ASHRAM, waarbij een pedalengitarist een zingend meiske begeleidt in het uiten van haar treurnis. Best wel sympathieke beginnersmuziek, met trekjes van respectievelijk Blondie en Cocteau Twins. Maar wat een ellendig kutgeluid hangt er daar in die loods!

useless 33

Met de USELESS EATERS (overigens, met die omstreden term worden economisch niet-productieve medemensen bedoeld) wordt het er bepaald niet beter op. In een moordend tempo jagen de San Fransiscaners er hun jachtige liedjes doorheen. Synth-punk noemen we dit soort muziek, we kennen het ook van bands als Digital Leather en Pow. Het geluid staat knoerthard en knalt nu alle kanten op, de blafferige zang doet pijn aan de oren. Discreet danken we God voor de uitvinding van de oordop. Yep, het is alle hens aan dek nu, de hersenen moeten creatief aan de slag om worst te kunnen maken van deze geluidsbrij. Damn, hier hadden we ons heel wat anders van voorgesteld!

uselss eaters 6

Gelukkig is na afloop hun gloednieuwe LP ‘Relaxing Death’ te koop, alsmede een 10 inch dat ook al dit jaar uitkwam. Met deze troostprijzen onder de arm lopen we toch nog in onze nopjes richting veerpont naar CS. Maar dan slaat de ellende pas goed toe. Het pontje vanaf het IJplein blijkt al niet meer te varen, en na een teringeind lopen blijken er ook vrijwel geen treinen meer richting Uutje te rijden, terwijl ongeïnteresseerde NS’ers ons doorverwijzen naar nachtbussen die er niet blijken te zijn. Afijn, om half 4 lig ik dan eindelijk in mijn mandje. Piep, piep, piep, doen mijn oren…