Angry Angles waren misschien wel Jay Reatard’s tofste bandje
Drie bona fide singles kwamen er van hen uit, plus een split 7” (met Digital Leather) plus een Eurotour single (met o.a. The Reatards). Ziedaar het complete oeuvre van ANGRY ANGLES. Angry Angles was slechts één van de vele uitlaatkleppen van de ons helaas veels te vroeg ontvallen Jay Reatard. Maar wat voor één! Uitgekiende, knap geproduceerde liedjes van deze children of the new age. Net zo fucked up als zijn andere plaatwerk, maar ook net iets poppier en puntiger en iets meer uitgebalanceerd. En dan ook nog fraaie covers doen van Devo en Wire…
Angry Angles coveren Wire
“Opgefoktheid,” is dat een woord? Ik ken eigenlijk geen andere popartiest bij wie dat begrip zo overduidelijk de kern uitmaakt van zijn/haar kunstenaarschap dan bij Jay Reatard. Voor hem was het een levensvoorwaarde. ’s Middags stond hij opgefokt op, ’s avonds ging hij opgefokt eten en ’s nachts trad hij opgefokt op. Steevast schudde hij dan een stel opgefokte songs uit zijn mouw, om vervolgens opgefokt het nachtleven in te stappen waarna hij opgefokt en dronken ergens in bed eindigde.
In zijn woonplaats Memphis wist men eigenlijk maar moeilijk raad met hem. Op bezoek bij Gonerfest (2007 en 2008) horen we het ene verhaal na het andere. Ze worden met een mengeling van afkeer en verbijstering verteld. Over zijn dranks & drugs-excessen, over hoe hij met regelmaat zijn eigen bandleden in elkaar timmert…. Of over dat ene optreden waarbij de jongens in elkaars schoenen pisten en dat vervolgens vrolijk opdronken…
Als Angry Angles al uiteen zijn treedt Jay tijdens Gonerfest-versie 2007 op met zijn eigen ‘Jay-Reatard-band’ in de Hi-Tone. Hijzelf speelt op zijn vertrouwde Gibson Flying V, de sfeer is goed, er wordt alom rondgesprongen. Plots, tussen twee nummers door, krijgt iemand vooraan een vuist van Jay vol in zijn gezicht, de jongen gaat languit. Hij had het gewaagd bier te gooien naar een cameraman, horen we achteraf. “He decked him..,” zegt iemand alsof het een logische zaak is.
Vlak voor de vuistslag (of ergens erna, dat kan ook). Al voor Jay’s dood kwamen bassist en drummer in Wavves te spelen.
Om Jay Reatard live te aanschouwen (hij overleed in 2010 op 30-jarige leeftijd, met zijn Flying V werd hij begraven) hoefde je in die tijd niet speciaal naar Amerika af te reizen want hij was best wel geregeld in Nederland te zien. Soms wel met twee bands tegelijkertijd zelfs, zoals toen in 2005 in Waterfront in Rotterdam met The Reatards en Angry Angles. Of twee jaar later in Ekko, samen met de Boston Chinks (drummer blauw oog, ruzie gehad met Jay…). Of zoals die keer met Lost Sounds, ook in Ekko. Of toen die laatste keer dat we hem zagen, in de Kleine Zaal van Paradiso, opnieuw met zijn eigen band maar de tent was toen plotseling tot de nok gevuld met een akelig riekend hipsterpubliek…
Nog even terug naar Angry Angles. Dat was het muzikale project van Jay samen met zijn ex-vriendin Alix Brown. Live leek zij het begrip ‘gemene rockbitch’ van een nieuwe, frisse dimensie te voorzien. Want zoals zij daar stond, dat snauwerige en dat opgefokte van Jay als een spons in haar opgenomen. Het leken wel broer en zus…. Hoe zou het haar tegenwoordig toch vergaan?
Alix en Lias
Nou dat is een vraag die niet zo moeilijk te beantwoorden is want tegenwoordig is Alix getrouwd met Lias Saoudi, de zanger van FAT WHITE FAMILY. Ja want na Jay’s dood heeft ze nog een tijdje gebast in het garagebandje Bosco Delrey. Dat leidde nergens toe maar tegelijkertijd wist ze zichzelf goed op te werken in showbizland en aldus groeide ze uit tot een soort van alternatief stijlicoon. Zo stijlicoont ze in uiteenlopende rollen zoals die van dj, fotomodel en entrepreneur. En nu dus ook als vrouw-van…
Alix als dj, Alix als model in Frans blaadje…
Toen Eric Karton nog niet de beste geklede flapdrol van Nederland was
En nu we het toch hebben over Jay Reatard en gemene rockbitches, ALICJA TROUT was er ook zo eentje. Samen met Jay zat zij in LOST SOUNDS. Toen deze analog synth punx in Ekko optraden trok ik na afloop de stoute schoenen aan en vroeg haar met mijn halfdronken kop of ze een handtekening wilde zetten op de LP die ik net gekocht had. Ik zag wel, ze deed echt haar best iets liefs te verzinnen. Dit is wat ze erop krabbelde:
Huh…Pope? Ja, want net een paar dagen ervoor was de paus overleden (je weet wel, die Pool met die dikke kop) en dat was nogal in het nieuws die dagen. Eigenlijk een schat van een meid die Alicia, kwam ik toen achter. En zie eens haar huidige FB-profielfoto, ook al zo fucking snoezig:
Comments
Related Posts
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
Bam, daar gaat het deurtje van het Tramhaus dicht →
Vreemde vogels bij Florist in Ekko →
