Best Kept Secret 2013: Op schoolreisje naar de Beekse Bergen
Zo, nu de kranten uitgebreid verslag hebben gedaan van de sfeer en de omgeving op de Beekse Bergen zullen we hier eens even uit de doeken doen hoe het met de muziek zat op Best Kept Secret 2013.
De vrijdag begon bij SURFER BLOOD, een band uit Florida die in 2010 een paar potten brak met hun plaat Astro Coast en vooral het bijbehorende t-shirt.Vorig jaar kwam de zanger nog in het nieuws omdat hij zijn vrouwtje geslagen had, maar kwa muziek hebben we de afgelopen jaren niet veel van de band gehoord. De set klonk mij eigenlijk vrijwel hetzelfde in de oren als die op Pukkelpop in 2010. Destijds was dat nog “wel aardig”, maar nu boeide het een stuk minder. Stilstand is achteruitgang.
Tame Impala ontmoet The Stone Roses
Snel dus door naar SPLASHH. Ondanks de wat suffe naam is dit een gezelschap om in de gaten te houden. De band grijpt hoorbaar terug op het geluid van Engelse bands in de jaren 90. Daarmee onderstrepen ze mooi de wetmatigheid dat inspiratie van jonge bands meestal hippe muziek van twintig jaar geleden is. Precies de plaatjes dus die hun ouders draaiden toen ze in de box stonden. Splashh komt uit Londen, maar de leden komen oorspronkelijk uit Australie en Nieuw Zeeland. Geeft niks, toch? De set was lekker nonchalant, maar zelfverzekerd en het groovede dat het een aard had. Lekker hoor! Plaatje komt over een paar weken uit.
Modetips van Macklemore
Daarna was het tijd voor de hits van kringlooprappert MACKLEMORE en zijn muzikale maatje RYAN LEWIS. Al ruim voor aanvang verzamelden danslustig jongens en meisjes zich in de tent die zich podium 2 noemde. Hun geduld werd beloond. Macklemore bewees namelijk maar weer eens even dat rapconcerten toch echt wel goed kunnen zijn (Wie nog meer dan? Nou, na afloop konden kwamen wij eigenlijk niet veel verder dan Public Enemy en Tyler met zijn vrienden). Macklomore begon zijn set zo’n beetje met zijn grote hit. Het dak ging er dus onmiddellijk af. Maar daarna waren er nog genoeg fijne nummers over voor een uur plezier. Dat uur maakten wij trouwens niet helemaal vol, omdat we op de helft ook wel even zin kregen in wat fijne garage en rocksteady bij het privépodium van superstar-DJ ST. PAUL. Daar zouden we trouwens nog vaak terugkomen.
Neukteugels
Het podiumgeweld van Arctic Monkeys en het gefreak van Black Dice lieten we even aan ons voorbij gaan, om weer op te duiken bij FUCK BUTTONS. We hadden de heren al vaker gezien, dus het nieuwe was er wel af. Maar nog steeds petje af voor deze knoppendraaiers annex geluidsterroristen. Lekker om een biertje bij te drinken en wat met de booty te wiegen. Die booty kwam overigens pas echt goed in beweging bij SPACE DIMENSION CONTROLLER, de laatste artiest die podium 2 deze avond betrad. Deze Britse producer maakt puike plaatjes in Detroit-stilo, maar vanavond was hij de DJ. Ons gezelschap kreeg er pas genoeg van toen alle Red Bull en wodka in de bar op was.
Gezellig gepingel
De zaterdag begon bij JACCO GARDNER. Jacco was op het laatste moment ingevallen voor Iceage, die met een zieke te kampen hadden. Ik was er blij mee. Jacco’s plaat ligt hier geregeld op de draaitafel, maar ik had hem nog niet op een podium aan de gang gezien. Je kon duidelijk merken dat de Jacco en zijn band flink getoerd hebben de afgelopen maanden. Het klonk allemaal als een klok, zij het misschien wel wat braafjes. Leuk te zien dat Jacco ondanks alle succes gewoon een wat schuchter jochie uit Hoorn blijft. Wel wat meer in de buitenlucht komen, jongen!
[***Breaking*** Jacco staat met een Beatlescover op het plaatje bij de laatste MOJO]
Nog even snel een kijkje genomen bij ALLAH-LAS, die op het reuzachtige podium 1 stonden. Maar daar stonden ze niet goed. Niet dat ze slecht speelden (hoewel een NRC-journalist zich erover bekloeg dat de band wat vals zong. Stel je voor!), ze horen gewoon op een wat gezelliger kleiner podium. Leuk voor de band dat de laatste show in Europa een groot publiek trok, maar voelde een te grote afstand tot de band.
Gitaal ovelkill
Geheel anders was het bij THE HISTORY OF APPLE PIE, wier puistjes wij vanaf onze plek allemaal konden tellen. Goed ook dat we dichtbij stonden, want de Aziatische zangeres was ongeveer half zo groot als de gemiddelde mannelijke bezoeker. We konden haar maar net zien. De set van de band was even rommelig als de nummers zijn. Fijn lekker doen of het je allemaal niks kan schelen, maar wel een paar lekkere popdeuntjes in je achterzak hebben. Ik hou er wel van. Links en rechts hoorde ik wat gemopper dat ze wel erg lang teutten tussen de nummers, maar ik genoot juist van de nonverbale bandinteractie. Het enige wat ik op de band zou kunnen aanmerken is dat ze wat veel gitaren hebben. Blijkbaar missen ze nog een banddictator die wat orde op zaken stelt. Maar pas op: wel dat meisje op bas houden!
Two Door Cinema Club en Alt-J lieten wij aan de jonge mensen, maar voor MELODY’S ECHO CHAMBER wilden wij wel even het DJ-podium van Paul verlaten. Melody is het vriendinnetje van een van die Tame Impala’s. Ik vraag me hoe dat gaat tussen die twee als beide bands op toernee zijn. Zouden ze proberen op dezelfde festivals te spelen, of zouden ze het van het toeval laten afhangen? Hoe dan ook: het was allemaal best geinig, maar soms wat aan de slome kant.
’s Avonds nog even SAVAGES gezien. Dat was toch wel weer leuk, met een wat ruwer publiek dan de andere twee keer. Lekker hoor.
Shine on…
Zondags was het alweer inpakken en wegwezen. Maar niet na nog even bij TEMPLES te hebben gekeken. Dit kwartet piepjonge Britten woog samen ongeveer evenveel als de gemiddelde mannelijke bezoeker, maar dat compenseerden ze met een lekkere vette set vol psychedelica. Eigenlijk zijn Temples een soort Jacco Gardner met een wat scherper randje en met een Syd Barrett look-and-soundalike op zang. Verder doen ze af en toe denken aan helaas wat vergeten leuke Britse bandjes als The Bees en The Coral. Er is nog geen plaat, maar die komt vast snel. Gaan we nog wel wat van horen, die lui.
Piemel bleef vandaag in de broek
Mijn headliner van zondag waren THE BLACK LIPS. En die deden wat je van ze verwacht: gewoon de tent platbeuken. De perfecte afsluiter van een erg prettig festival. Volgend jaar schijnt er weer een te komen. Grote kans dat ik er weer bij ben.
Comments
Related Posts
Black Lips in het Burgerweeshuis →
Last Night At Club vinex, Vol. 8 →
Le Guess Who en de mosterd na de maaltijd →
One Response to Best Kept Secret 2013: Op schoolreisje naar de Beekse Bergen