Buitenaards Goed
En de grap is nu wel gemaakt…
Les Robots are back! En hoe!! De nieuwe plaat heet Exploring the Boundaries of the Multiverse, en is uitgekomen op het Duitse Topsy Turvy Records. Dat is een sub-label van Soundsflat Records en mailorder. Dit die-hard garage label is al sinds jaar en dag leverancier van al wat swingt en zingt, waarbij de chelsea boots stevig in de jaren ’60 staan geplant.
En nu heeft hebben ze daar dus Les Robots gestrikt. Het is een publiek geheim wie daar achter steken, maar wie het nog niet weet, mag het zelf uitzoeken.
Maar nu de plaat, te beginnen bij de hoes. Die is wonderschoon abstract van buiten, terwijl de binnenkant wordt opgesierd door een op-art schildering, zoals die hierboven te zien is. Alles in de beste traditie van het wensdenken van het atoomtijdperk – toen men dacht dat de toekomst nog volledig maakbaar was – en de avant-garde kunst van die tijd.
De muziek is een mengeling van cocktail/lounge, surf en filmmuziek uit de jaren ’50 en ‘60, die daarna in een baan om de aarde is geschoten. De sound is zo authentiek als de tering zonder dat het nageaapt klinkt. Daarvoor zijn de liedjes te goed.
Les Robots houden het op kant 1 bij traditionele liedjessmederij zoals je die verwacht. Sci-Fi, soundtrack-, surf- en loungemuziek vieren hoogtij, en een band als Man… or Astroman? is nooit ver weg. Grapjes en ruimtereferenties vliegen je om de oren, zonder dat die iets moeten verbloemen. Want zoals gezegd, de muziek is fakking geweldig.
Op kant 2 gloort het experiment aan de horizon. Bij To The Moon And Back Again lijkt de verkenning van het multiversum voorzichtig te beginnen.
Op kant 3 wordt dat experiment volledig omarmd. Na het intro van The Sound Of The Boundary verlaten Les Robots het multiversum. Wat volgt is een vijftien minuten durende ruimtewandeling in de traditie van de BBC Radiophonic Workshop en Tom Dissevelt.
Op kant 4 doen Les Robots weer waar ze altijd al goed in waren, en dat is mooie liedjes spelen en eer bewijzen aan een paar illustere voorgangers.
Het enige nummer dat uit de toon valt en de plank finaal misslaat is het faux-reggae nummer Les Robots Salute One Drop Eddie. Als robots beschuldigd kunnen worden van culturele toe-eigening dan wel bij dit nummer. Arie Ribbens kan er zo overheen toasten, als ie nog had geleefd.
Tenenkrommend, ook al is het niet zo bedoeld. Want leer mij die robots kennen. Bovenste beste kerels zijn het, met het hart op de juiste plek. Een hart dat bovendien barst van de liefde voor muziek.
En daar wringt de schoen, als het gaat om Les Robots. Het zijn kerels met een hart, geen robots. Live spelen ze met maskers en pakken en is het een soort van toneelstukje. Leuk en aardig, maar zonder gezichten en bijbehorende uitdrukkingen gaat er dan heel veel verloren. Daarom was een band als Man… or Astroman? ook zo goed. Je keek nog steeds naar mensen. En nu trek ik die gedachte door naar deze plaat.
Eigenlijk zit in dit gezeur een groot compliment verborgen. Les Robots is de gimmick allang ontstegen. Het is allemaal zo belachelijk goed en mooi en geweldig geproduceerd, dat ik dacht: dat hebben die jongens niet nodig. Aan de andere kant, het universum is oneindig, dus er valt nog heel veel te verkennen voor Les Robots.
Hulde voor deze zes-sterren-plaat – eentje extra voor de hoes.
Het hele ding beluister en koop je vervolgens hier:
Comments
About the Author
Der Wolfshund Der Wolfshund - a.k.a. Barry Hofstede - is an independent writer. His work includes: theatre plays, short stories and song lyrics. He's also a columnist and story teller. Besides that, he's an avid record collector, part time rock star and deejay.
