Canada calling: goed en braaf, kan dat samen?
Even kijken of ik nog iets heb meegemaakt afgelopen week. Hm, valt best wel tegen eigenlijk… alleen twee keer Ekko binnengestruikeld, that’s it.
“Trees heeft een Canadees, “ dat zongen we vlak na de bevrijding. Jaja weet je nog oudje, wat een euforische tijd was dat toch. Samen dansen in het ouwe postkantoor en – zoals het naoorlogse liedje van Albert de Booy verder gaat- ‘samen in de jeep en dan vol gas.’ Nou, en afgelopen long weekend hadden we opnieuw Canadezen over de vloer. Zonder jeep weliswaar, en ook met dat gas viel het ook wel mee… Maar wel twee hedendaagse C-bands op rij maar liefst, op donderdag Elephant Stone en op zondag Lightning Dust!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=NY0io3ge_MY&w=560&h=315]
Niks mis mee met dit nummer, oftewel een goeie studioband
ELEPHANT STONE is maar voor een gedeelte volbloed Canadees als je het mij vraagt. De band is half van India-afkomst met een sitar als stralend middelpunt. Hun optreden op Vlieland en hun laatste plaat werden hier en daar (ook hier op de K-zaag) flink bejubeld. Ekko had niet alleen de daghap van het eethuis aangepast (iets met curry), ze claimden ook nog eens de heuse album-presentatie van Elephant Stone’s (tweede) plaat. Maar ja, die plaat is al weken verkrijgbaar, dus was er eigenlijk ook geen enkele reden meer om dat album nog officieel te presenteren & dat gebeurde dan ook niet, hehe.
Afijn, aangezien ik donderdag geen puf had om analytisch na te denken ging ik na afloop even simpelweg ter plekke wat meninkjes verzamelen om die vervolgens hier te presenteren als zijnde een verdomd interessante beschouwing. Hou je vast, hier komen ze: het kwam er niet echt uit / het voorprogramma was beter / die sitar was wel leuk maar ook wel een beetje een gimmick / ik heb veel heen en weer gelopen en kon de aandacht er maar moeilijk bij houden / het kabbelde maar voort zonder dat het ook maar ergens over de kant klotste / hey tijger, heb je een vuurtje voor me? / Ik hoorde wel de juiste invloeden, maar het kwam er een beetje braaf en ingestudeerd uit /de plaat is veel beter man / goeie muzikanten maar er moet meer peper in die Indische kontjes. Enzo voorts.
LIGHTNING DUST dan op zondagavond. Deze band speelde een paar jaar terug al eens op Le Guess Who, maar komt nu dus terug op eigen kracht. Het is wel op zondagavond he, dus dat betekent een geringe opkomst zo aan het eind van het weekend + de herfst in aantocht + FCU net verloren van Ajax. Geen wonder dus dat de sfeer a litlle bit subdued is. Of beter gezegd een beetje ongemakkelijk, want na elk applausje na elk nummer volgt er een ijzige stilte, slechts onderbroken door wat gezucht en gesteun van de zangeres, die duidelijk gespannen is zo helemaal aan het begin van hun nieuwe Euro-tour.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=glqBdayj954&w=560&h=315]
Lightning Dust-nieuwe-stijl
Zoals bekend is Lightning Dust een zij-project van de heavy gitaarband Black Mountain. Maar met gitaarpop heeft Lightning Dust helemaal niks van doen, het is meer minimale melancholieke synthy-pop, met verstilde vrouwelijke vocalen & met de versnellingspook teruggezet in de onthaastingsmodus. Hun voorlaatste cd Infinite Light was weliswaar prima & consistent, maar je voorvoelde als het ware al meteen dat een nijpend probleem zich aan het aandienen was: hoe nu verder?
Welnu, de band (nu met vier man) is duidelijk aan het stoeien geslagen met die opgave. Zo is er een nieuw bandlid toegetreden, hij moet voor de meer percussieve elementen (met en zonder stroom) zorgen. Het effect verschuift zo van de vertrouwde psych-folk naar meer electro-achtig. Al blijft het wat mij betreft van een zelfde soort braafheid als het optreden van Elephant Stone. Aha, Suicide-meets-Krezip dus!, hoor ik je denken & misschien klopt dat ook wel.
Enniewee, volgens Ekko zorgt Lightning Dust’s hernieuwde opzet voor een ‘verfriste aanpak’ en ik voeg daaraan toe dat ze blijkbaar in de tussentijd goed hebben geluisterd naar o.a. Purity Ring. Ook al van die Canadezen trouwens…
Al met al een typisch fraai-melancholisch zondagavond-luisterconcert voor hen die effe geen zin hadden om thuis voor de treurbuis te hangen, niets meer en niets minder.
Comments
Related Posts
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
Bam, daar gaat het deurtje van het Tramhaus dicht →
Vreemde vogels bij Florist in Ekko →
4 Responses to Canada calling: goed en braaf, kan dat samen?