De grote onbekende Only Ones-zangeres is niet meer
Okay ik zal het maar meteen toegeven, vorige week zaterdag had ik me in een moment van onwaakzaamheid laten meeslepen naar een zogenaamde skatepunkparty. Onder de brandende zon, op een rafelig terreintje achter het Utrechtse Station stond, zat en slenterde ik wat. Lurkend aan een biertje was ik er getuige van dat er op het podium allerlei herriebandjes voorbijtrokken. Terwijl skaters links en rechts hun kunstjes aan het vertonen waren zat ik me vertwijfeld af te vragen wat ik daar gezien mijn eerbiedwaardige leeftijd eigenlijk te zoeken had.
Maar ach… gaandeweg ging het bier zijn goede werk doen, en dan is skatepunk eigenlijk best wel leuk! Uiteindelijk veerde ik zefs nog even op toen Pulled Apart by Horses, de Engelse afsluitband van de dag, als toegift ‘I Wanna be Your Dog’ speelden. En even daarvoor nog, toen draaiden de dj’s “Another Girl, Another Planet. ’van The Only Ones, ook al zo’n ouwe klassieker. Hey verrek, zo begon ik mij te realiseren, en ik krabde wat over mijn kalende en oververhitte achterhoofd, dat is curieus, dit zijn twee nummers uit de jaren ‘60 en ‘70 die kennelijk nog steeds zeggingskracht hebben. Daar zijn er nog maar verdomd weinig van over!
Lieve lezer, permitteer me, nu zoem ik verder in op de Only Ones. Altijd als ik de Only Ones hoor moet ik even rillend van muzikaal genot terugdenken aan die twee fantastische concerten die ik ooit van hen mocht meemaken. Aan die ene keer op het Rotterdamse New Pop festival en die andere keer in het Utrechtse N.V. Huis. Beide concerten moeten rond 1978/1979 plaatsgehad hebben. In tegenstellingen tot vrijwel al hun tijdgenoten wist deze band zowel de oude als de nieuwe garde, zowel de hippies als de punks, aan zich te binden. Dat hadden ze denk ik te danken aan hun dynamische, ja explosieve stijl van spelen waarbij de breekbare, aan Lou Reed denkende junkiestem van Peter Perrett het meeslepende, aller-verbindende element was. Met ‘Another Girl, Another Planet’ schreven ze misschien wel het allermooiste of in ieder geval het allervlammendste nummer uit de popgeschiedenis.
De dag na dat skategebeuren werden mijn Only Ones-mijmeringen nog verder aangewakkerd vanwege een berichtje dat ik op de peesboekvagina van Peter Perrett tegenkwam. Er stond:
R.I.P Koulla Kakoulli 28/08/61 – 03/08/2018
My beloved sister-in-law, Zena’s sister, who sang girl backing vocals on all The Only Ones records (aged 15-18).
Even uitweiden over de familie Perrett: de eerdere, begin jaren ‘70 London-band van Peter Perrett heette England’s Glory, daar heb je hier al eens een vlammend betoog over kunnen lezen. De bassist ervan heette Harry Kakoulli (later zou hij in Squeeze gaan spelen, ten tijde van oa hun ‘Cool for Cats’). Harry was toen al de zwager van Peter Perrett want al sedert 1969 is Peter getrouwd met Vera Kakoulli. Vera had weer een jonger zusje dat verdomd goed kon zingen: Koulla Kakoulli. Op alle drie de officiële albums die the Only Ones eind jaren ‘70 afscheidden is haar fraaie stem te horen. De nasale, zwart-romantische junkiestem van Peter Perrett matchte prachtig bij haar serene back-up vocals. Het was mede aan haar te danken dat die nummers bij tijd en wijle zulk een fabelachtige en spookachtige gedaantes aannamen.
Onder Peter’s fb-berichtje schreven honderden mensen hun condoleances. Zoals: ‘Zena, so sorry for your loss. The backing vocal “Woaoohh” before the guitar-solo in ‘Another girl, another Planet’ is forever implanted in my musical conscience. Shine on….’ Zelf moest ik meteen denken aan een andere Only Ones-klassieker, ‘Out There In The Night’, dat is zo’n toch wel zo’n verschrikkelijk mooi nummer! En met Koulla in een belangrijke bijrol. Dus neem even je petje af voor haar en luister even mee svp (ook al heeft dit clipje een beroerde geluidskwaliteit):
Ik weet niet precies wie de dames in dit geplaybackte clipje zijn, maar waarschijnlijk zijn het de zusjes Koulla en Eva Kakoulli. Iemand die het zeker weet?
In 1981 probeerde Koulla het nog even zelf. Nadat ze eerder al had meegezongen op Johnnie Thunders ‘So Alone’– LP, kwam er in 1980 onder de bandnaam Lonesome No More (met een jonge Billy Duffy, de latere Cult-gitarist) de single ‘Turned Insane’ uit. Bij deze band zong Koulla, vandaar dat haar beeltenis het hoesje siert. Het plaatje verscheen op een obscuur labeltje en deed niks. Maar zo kunnen we mooi postuum even vaststellen wat Koulla zoal in haar mars had als solozangeres. En weten we ook meteen hoe ze eruit zag want online is huiveringwekkend weinig over haar te vinden, alsof ze nooit bestaan heeft.
Grappig zeg, uitgerekend Morrissey schreef ooit een recensie over Lonesome No More
Tenslotte nog iets over de tekst van ‘Out There In The Night.’ Ogenschijnlijk lijkt het een lekker simpel liefdesliedje dat gaat over een verdwenen vriendin van de zanger. Zij verliet hem plots en sindsdien zwerft zij, althans in zijn belevingswereld, ‘s nachts ergens rond op straat. Het begint zo:
You left that morning
You gave me no warning
You were my best friend
Oh, I can’t live without you
There was something about you
I want you back again
Waarna het refrein, ondersteund door Koulla’s backing vocals, losbarst:
Baby, sometimes I think of you
Out there in the night
All the comforts of home have been denied
Huiveringwekkend nonchalante gast die Peter Perrett! In plaats van de politie te bellen ging hij dus af en toe aan haar denken… Maar nu komt het, in latere interviews ging hij doodleuk zeggen dat dit nummer over zijn weggelopen kat ging!
