De klassieker van The Dutch Rhythm Steel & Show Band
De steeldrum is een nogal ondergewaardeerd instrument in de hedendaagse popmuziek. Dat was vroeger wel anders. Ik moest daaraan denken toen ik laatst op de telebuis zo’n programma zag over Amerikaanse sjaggeraars die op de inhoud bieden van tijdelijke opslagruimtes waarvan de huurder de rekening niet meer kan betalen. Spannende tv, want o, o, wat voor een geheimen zal de opslagruimte prijsgeven. Een zo’n opslagruimte bevatte dus een doos met losse onderdelen van een steeldrum. De koper had geen idee wat het was. Een fruitmand? Een of ander spel? Uiteindelijk bracht een donkergekleurde vriend met rastahaar uitkomst. Het is een muziekinstrument!
Ik had natuurlijk allang gezien wat het was. Maar ik kon me dan ook de tijd herinneren dat de The Dutch Rhythm Steel & Show Band wekenlang bovenin de hitlijsten stond met hun steelklassieker January, February. Ik was toen vijf jaar oud en de steeldrum leek een even vanzelfsprekend instrument in de populaire muziek als de elektrische gitaar.
Welke veertiger heeft er niet de maanden van het jaar op geleerd?
De steeldrum is uitgevonden op Trinidad, waar arme, maar inventieve muzikanten oliedrums stemden door er met een hamertje deuken in te tikken. Het instrument is een onmisbaar ingrediënt van muziek uit het Caraibisch gebied. En met de komst van onze rijksgenoten uit de overzeese gebiedsdelen naar Nederland, deed de muziek zijn intrede in de vaderlandse muziekcultuur.
In de jaren zeventig en tachtig, toen we nog niet zo moeilijk deden over integratie, waren Surinaamse en Antilliaanse bands retepopulair in Nederland – ook onder tata’s. De Neder-Caraibohits van die tijd waren zonder uitzondering uitbundig en vrolijk en hadden meestal wat dubbelzinnige teksten. Je kent ze vast nog wel: Je bent nog niet gelukkig met een mooie vrouw van Max Woiski JR, Zullen we maar weer, van Doble R, Kom uit die bananenboom van Mangoline, Ma-di-wo-do van de Bontje Stars en natuurlijk Wasmasjien van Trafassi. Het surigenre werd af en toe door blanke Nederlanders gepersifleerd. Door Alfred Lagarde bijvoorbeeld, als zijn alter ego Johnny Camaro (met onder andere een grappig bedoelde cover van Don’t Worry Be Happy), maar ook door Henk en de Stainless Steelband, wier Wij willen WW tegenwoordig ongetwijfeld tot Kamervragen zou leiden.
Gezonde Hollandse humor in de jaren zeventig
In veel van die nummers was dus een steeldrum te horen, maar The Dutch Rhythm Steel & Show Band spande de kroon, omdat het hele geluid om de steeldrum draaide. De band werd begin jaren zeventig in Zaandam opgericht door Adolf Tevreden en Bernito Riley en bestond in totaal uit elf leden. De band was geliefd in Nederland en Duitsland en trad onder meer op in het voorprogramma van George “Rock Your Baby” McCrae en James Last.
De sexy motherfuckers van The Dutch Rhythm Steel & Show Band, compleet met achtergrondzangeressen
Hoewel January, February uit 1977 hun grootste en meest bekende hit was, maakte de band twee jaar eerder een plaat die internationaal nog steeds een cultklassieker is onder liefhebbers van goede muziek in het algemeen en rare grooves in het bijzonder.
Soul Steel & Show (1975) is een album met vet funky spiegedelische covers van soul- en rockklassiekers uit de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. De band covert onder meer Neil Youngs Down By The River, Isaac Hayes’ Theme From Shaft, Kool & The Gangs Funky Stuff en Jimi’s Hey Joe (hoewel, zoals Leo Blokfluit ons haarfijn kan uitleggen, dat nummer natuurlijk eigenlijk ook weer niet echt van Jimi is).
De plaat is nog best te krijgen hier en daar, maar dan tegen een fikse prijs. Dat komt onder andere omdat crate digger DJ Shadow de plaat ooit eens warm aanbevolen heeft en zelfs gesampled op een van zijn platen. Desondanks is de hype terecht. De plaat is van voor tot achter te gek en het is onbegrijpelijk dat hij niet hoog in het canon van Nederpopklassiekers staat. Het is hoog tijd dat deze plaat de brede waardering krijgt die hij verdient. Bijvoorbeeld in de vorm van een mooie heruitgave op een van die hippe labeltjes die ons kikkerlandje rijk is.
Funky Neil
The Dutch Rhythm Steel & Show Band bestaat al een aantal jaartjes niet meer, maar een aantal van de Surinaamse en Antiliaanse pophelden van weleer hebben hun krachten gebundeld in de Tropical Allstars. Ook Adolf Tevreden zit daarbij. Ze zijn te boeken voor als je een feestje hebt. Succes gegarandeerd! Hier stellen ze zich even voor aan Myrna en doen meteen een liedje en een dansje.
Pingback: The Serenes in de herkansing | KETTINGZAAG
Pingback: New Build houdt zich in - DeKettingzaag