De Rooie Rat en de dingen die voorbij gaan

Jarenlang was de charme van Utrecht dat het de ultieme ‘net-niet-stad’ was. Als steden konden vissen, viste Utrecht altijd achter het net. Net niet de hoofdstad geworden of hét cultureel centrum, net niet dat beetje geluk dat de NSB de beweging van de toekomst werd, net niet de meest prestigieuze universiteitsstad. Zelfs de toch identiteitsvormende status van eeuwige tweede is Utrecht niet gegund door de plotse opmars van Rotterdam en Den Haag.
Al enige tijd is Utrecht zichzelf echter niet meer. De stad begint zowaar succes uit te stralen met die nieuwe Tivoli, Le Guess Who , Le Grand Depart en Dafne Schippers! Waar zijn de junks gebleven, waar is Victor Consael, Hordijk, Sarasani, die vieze lucht in de gang van Tivoli?
En godverdomme, nu gaat ook De Rooie Rat weg! De Linkse Boekhandel voor het betere Politieke Boek. Wat was dat toch fijn om op een regenachtige dinsdagmiddag onder het genot van Chileense strijdliederen te bladeren in boeken met titels als Capitalism and coercion of Strukturwandel des Kapitals of zoiets. In het antiquariaat kon je zomaar een boekje vinden met toespraken van Trotski, of een biografietjes van Buenaventura Durruti (je weet wel, The Durruti Column), of het Guatemalteeks dagboek van een anarchistische globetrotter. En vergeet ook de muziekboeken niet die ze hadden! Kan me herinneren dat ik er onder meer Jon Savage, England’ s dreaming heb gekocht. Kon je echt niet krijgen bij Broese vroeger, en ook niet bij Plato.
Maar ja, nu koopt iedereen dat soort boekjes bij Bol of Amazon. Wil jij een bio van Durruti? Binnen vijf minuten heb ik er vijf verschillende voor je besteld… Zo zijn we ook in Utrecht aanbeland in een nieuwe fase van het laatkapitalisme. En die fase heeft Utrecht misschien opgetild maar de Rooie Rat verdelgd.
De winkel daar naast bioscoop Rembrandt is nog enkele weken open. Tweedehands boeken halve prijs. Doe er –laatkapitalistisch- je voordeel mee.