De Sleaford Mods op zijn Frans

Niks nieuws vertel ik als ik zeg dat veel bands maar een end an rotzooien en nergens heen lijken te gaan. Hoe anders is dat met de Sleaford Mods want als er één act is die erin slaagt richting te vinden en de huidige tijdsgeest te verwoorden dan zijn zij wel. En dat is geen sinecure in deze helse fase van de geschiedenis, want ga er maar eens aan staan als doorsnee Britse man: de Brexit staat voor de deur, Boris Johnson, je haat hem nog meer dan dat kreng van een Theresa May, een boos gevoel van ‘het kan vanaf nu alleen maar slechter met me gaan’ maakt zich van je meester en tot overmaat van ramp gaat een seizoenskaart bij je favoriete voetbalclub komend seizoen ook nog eens 1200 pond kosten! En de overheid die jou hoort te dienen dan? Die wordt steeds akeliger feminien en steekt overal een soft stokje voor. Feitelijk is de overheid je vijand geworden want niks meer mag je meer van hunnie. Je wordt verdomme keihard ontkend in je man-zijn, want als je toch nagaat wat ze allemaal willen verbieden tegenwoordig: roken, doorzuipen, vuurwerk afsteken, porno kijken, fikkie stoken, lekker hard rijden in je auto, staand plassen, onschuldige dingen roepen op de tribune, hout in de kachel gooien, fluiten naar een lekker ding op straat, ’s nachts een leuk feestje bouwen, je vuilnis voor 21.00 uur buiten zetten, een week te laat je belasting betalen, niks mag er meer! What a bunch of cunts!!!!

Over a bunch of cunts gesproken. Vorig jaar verscheen de Sleaford Mods docu ‘Bunch of Kunst.” Hier een klein gedeelte daaruit

‘Klein maar gezellig: de gay-scene van Delfszijl” stond er ooit eens op een afscheurblaadje van de bescheurkalender van Koot en Bie. Vermoedelijk hadden Jason en Andrew precies hetzelfde soort ironie in het achterhoofd toen ze met de naam ‘Sleaford Mods’ op de proppen kwamen. Want tja, hoeveel mods zouden er in Sleaford rondlopen? Een stuk of zeven? En wat is hun relevantie? Sleaford is immers een niksig plaatsje van misschien 15.000 zielen, ergens weggepropt langs de snelweg tussen Norwich en Nottingham. Het is zeg maar het Zundert van Groot Brittannië. Maar juist daarom is het zulk een briljante groepsnaam. Het heeft een universele klank want wemelt het niet overal van dergelijke uncoole kutplaatsjes waarvan de bewoners alleen al vanwege hun afkomst gedoemd zijn een anoniem rotleven te leiden? De verworpenen der aarde die zich in ‘electronic punk-’ gezelschappen verenigen, dat is het enige antwoord…. Gewoon twee flapdrollen van de straat waarvan er eentje welbespraakt is en de ander goed met een laptop overweg kan. Los van elkaar zijn ze niks maar samen een explosief mengsel. Hand in hand kameraden, eendracht maakt macht, dat werk.

Overal zijn de Sleaford Mods. Op de muur…

Het prikkelt de fantasie, een wenkend perspectief: hoe mooi zou het zijn als uit nog veel meer naamloze plaatjes nog veel meer naamloze gasten hun stem verheffen. Allemaal gebruikmakend van dezelfde middelen: een simpele laptop gecombineerd met het gif van een begenadigd redenaar. Hoe briljant zou het niet zijn als wij in Holland tal van soortgelijke acts konden verwelkomen, de Zundert Mods, de Spijkenisse Mods, de Hoevelaken Mods, de Hoogezand-Sappemeer Mods, de Monnickendam Mods, de Delfszijl Mods, de Sexbierum Mods….

Maar helaas, zover zijn wij nog niet. Toch is er hoop: in Frankrijk timmeren de Astaffort Mods al aardig aan de weg. Astaffort is al net zo’n niksig plaatsje als Sleaford, ergens weggepropt langs de snelweg tussen Bordeaux en Toulouse. Een snikhete plattelandsgemeente waar geen ruk te doen te doen is en waar het permanent stinkt naar zongedroogde geitenstront. Iedereen is er achterlijk, het is er veels te heet om te werken, laat staan om aanstellerig met van die gele hesjes rond te lopen… Vind je het gek dat de slimste jongens van dit dorp naar de microfoon grijpen? De Astaffort Mods zingen in een zuid-Frans boerendialect. (‘een soort Normaal’ zei mijn Franse maat P. toen ik het hem onlangs liet horen) Bij deze boerenkinkels niet zozeer een ‘stream of conciousness’ maar gewoon een vies spetterende ‘flux de bouche.’ Afijn, het komt allemaal op hetzelfde neer. Ze hebben net een album gedropt, ‘AK 47’ geheten, ongetwijfeld vernoemd naar hun favo jachtgeweer. check Spotify.

Les Asttafort Mods. Tot in de finesses beïnvloed, inclusief omgekeerde bierkratjes onder de laptop…

Mopperkonten zouden kunnen opperen dat Astaffort Mods wel heel nadrukkelijk leentjebuur spelen bij Sleaford Mods. Maar zelf denken de Sleaford Mods daar heel anders over. ‘This is proper’ twieterden ze kortaf, naar aanleiding van bovenstaand clipje. En in de mond van onze twee working class lads betekent dat wat hoor. In hun kringen is een knik van het hoofd genoeg om iemand de hel of de hemel in te wensen. Een stilzwijgend stempel van goedkeuring, anders moeten we dit niet zien.

En de Sleaford Mods zelf dan? Die staan komende zondag op het Loose Ends festival in Amsterdamned. Als ik het goed begrijp heb wil men zich met dit festival meer richten op een jong punkpubliek, een soort ‘niche’-ding dus zeg maar. Nou wel typisch is dat dan: op het programma staan 20 bands en 19 daarvan zijn inderdaad jong, punky en bedienen zich van het aloude gitaar-bas-drum instrumentarium. Maar uitgerekend de headliners zijn twee ouwe lullen, slechts gewapend met een microfoon en een laptop. Even me aan een voorspelling wagen, let op mijn woorden: je zal zien dat de Sleaford Mods alleen al qua overtuigingskracht alles en iedereen gaan wegvagen. Zondagavond weten we meer.