De toestand in Soedan volgens Sinkane. Live in Ekko 2-11 2019

En toen stond Sinkane in Ekko op de 2^e november, op de dag af 15 jaar nadat Theo van Gogh een mes met brief in zijn lijf kreeg geprikt. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dat de reden was dat de belangstelling toch een tikkeltje tegenviel voor dit concert.

Sinkane is dan wel geen Mariah Carey maar blaast toch al een tijdje zijn partijtje meer ergens in de middenmoot van de hedendaagse poprock. Samengewerkt met grote namen (Money Mark, David Byrne, Damon Albarn, gezongen in de Atomic Bomb Band, gespeeld op de voornaamste festivals.

Sinkane is een Soedanese Amerikaan, kind van een Soedenase oppositiepoliticus die het land werd uitgeflikkerd toen de nare dictator Omar Bashir aan de macht kwam. In de VS heeft Sinkane een aardig niche weten te vinden met zijn mix van Sly and the Family Stone, Afrikaanse ritmes met soms een vleugje My life in the bush of ghosts en een goede zangstem. In Europa blijft het een beetje behelpen, zo lijkt het. Als een echte Amerikaanse dominee nam Sinkane de tijd voor een kleine preek over de politieke situatie in Soedan, waar die vervelende Bashir eindelijk is weggejaagd maar waar nu militairen iets te machtig zijn. Met Sinkane hoopte de zaal op democratie, hoop en vrede voor dit verdoemde land.

En omdat muzikanten in dit spotify-tijdperk zo heerlijk benaderbaar zijn (lees: afhankelijk zijn van merchandise) konden we na afloop nog even verder met onze Soedanese vriend doorpraten over de actuele ontwikkelingen in Khartoem.

Maar goed, we waren er voor de muziek. En die klonk niet altijd even helder. Vooral de synthesizer stond afgesteld op een stand die menig hond in Utrecht spontaan zal hebben doen blaffen. Als dat vliegtuig in de WTC, zo kwamen sommige klanken bij mij binnen. Het knetterde, knalde en piepte en ik verwachtte dat de boxen ieder moment vlam zouden vatten. Zo moet Wilders klinken als hij echt een keer vol op het orgel gaat.

Die arme Sinkane zong daar naar zijn beste kunnen bovenuit en het mag een wonder heten dat hem dat ook nog lukte. Blijkbaar was zijn politieke preek ook bedoeld als pitstop voor de geluidstechnici want daarna klaarde het geluid op. En kon Sinkane zijn beste nummers toch nog spelen, zoals Favorite Song en Ya Sudan. En zo maakte hij ook muzikaal toch nog een beetje een lange neus naar al die thuisblijvers.

Conclusie: jij, ja jij, thuisblijver, had die 2^e november ook aan iets waardevols kunnen besteden, zoals aan een concert van Sinkane. En mocht jij binnenkort weer eens de neiging hebben om dat artikel over Soedan over te slaan, denk dan aan Sinkane en jouw verzuim.