Die plaat die Patti Smith daar in haar pootjes heeft…..

Recentelijk knalde ik zomaar online tegen deze foto aan van Patti Smith, genomen ergens eind jaren ‘70 schat ik heel veilig in. Over La Smith mogen we thans met een gerust hart weer een boom opzetten want momenteel is ze aardig hot. Van de week namelijk heeft ze tijdens Primavera, Barcelona haar baanbrekende, bijna precies 40 jaar geleden verschenen album ‘Horses’ integraal live gespeeld. En datzelfde geinje gaat de 68-jarige vamp eind deze maand herhalen als ze in Beuningen op het podium staat, bij het “Down The Rabbit Hole-festival’ Dus here we go…

De foto trok mijn onmiddellijke aandacht, niet vanwege het fruitige jurkje (broekje?) dat ze aanheeft maar vanwege de plaat die ze hier zo defiant toont. Het is een bootleg uit 1976, Gather No Moss getiteld, van het bandje The Rolling Stones, destijds de gevaarlijkste band op planeet Aarde. Op zich niets opzienbarends aan, ook niet aan het feit dat ‘the Godmother of Punk’ zo openlijk koketteert met de Stones, fan was ze immers altijd al, ja ze stond zelfs bekend als ‘de vrouwelijk Keith Richard,’ ahum…. Maar die plaat is dus wel bijzonder.

Toen hij nog een pubertje vol met pukkels was is deze jongen destijds nog hoogstpersoonlijk op de trein naar Hilversum gestapt om daar ‘Gather No Moss’ te gaan scoren. Die plaat was alleen bij Elpee verkrijgbaar, en het meest dichtst bijzijnde Elpee-filiaal was nou eenmaal in showbiz-city. Utrecht kende weliswaar ook een Elpee-filiaal, maar dat is van latere datum als ik het goed heb. Man, destijds telde Nederland een hele serie Elpee-filialen, een soort Plato-avant-le-lettre eigenlijk. Als ik het goed heb is alleen Elpee Groningen daar nog van over. Afijn, dat allemaal terzijde.

Peter Pontiac tekende een advertentie voor Elpee

Er was toen heel wat te doen om deze plaat. Elpee had – als ik het goed heb- de exclusieve rechten voor de verkoop in NL in handen en adverteerde daar vrolijk mee. Waarschijnlijk hadden ze een leuk dealtje gemaakt met Lilliput Records, een al dan niet daadwerkelijk bestaand Belgische labeltje waarop deze plaat verscheen. In de advertentie claimde Elpee doodleuk dat hier géén sprake was van een ‘witte LP’, destijds de gebruikelijke benaming voor een bootleg. Maar dat het geen officiële Stones-LP betrof kon zelfs de bekende blinde hond zien, dus vandaar dat er stront aan de knikker kwam, een relletje was snel geboren. Elpee vs. Buma Stemra, als ik het me goed herinner, maar hoe het allemaal precies zat weet ik niet meer hoor hee.

Advertentie 1

In ieder geval, het eind van het liedje was dat Elpee de verkoop moest staken. Maar op dat moment was de hele santenkraam al uitverkocht aangezien de oplage nog geen 1000 exemplaren betrof. Tegenwoordig een substantieel aantal, maar destijds een stapeltje van niks natuurlijk. In de advertentie suggereert Elpee meerdere persingen, maar volgens mij dienen we dat met veel korrels zout te nemen.

Advertentie 2

Al met al voor mij reden genoeg om vandaag die plaat na 384 jaar weer eens op te zetten. De hoesfoto is mooi, is van Michael Cooper. Is dat een hell’s angel in het midden? Waarschijnlijk wel want die motormuizen liepen destijds weg met de Vietnam-oorlog, een aantal van hen zou daar zelfs gediend hebben.. De plaat bevat opnames van hun Europese tournee uit 1976, waarschijnlijk afkomstig uit Parijs (Brussel?), want we horen Mick tussen de nummers door wat Franse woordjes prevelen (hij zegt nog nét niet: ‘si si, je suis a rock star,’ maar het accent is er wel degelijk! 🙂 ).

Thans mogen we ons afvragen waar al dat gedoe nou voor nodig was. Daarvoor is de plaat veels te zwaar middelmatig, moet ik nu vaststellen. Als live-band waren (de tegenwoordige tijd gebruik ik in deze niet eens meer…) de Rolling Stones altijd al zwak, en deze plaat beaamt dat alleen maar. Alleen ‘Hey Negrita’ en ‘Hand of Fate’ –kakelverse nummertjes destijds- kunnen door de beugel. De rest is scheisse, met name met de laatste nummers van Kant B (moe?) zakt de band door zijn hoeven. Ik zeg: tegenwoordig kun je met een dergelijke slonzigheid niet meer aankomen, je kop gaat eraf! Ben dan ook benieuwd of Patti Smith dit anno nu nog kan diggen….en of ze zelf in het altijd inspirerende Beuningen wél een aanvaardbaar niveau weet te halen.