The Dirtbombs zijn echt niet origineler dan The Residents!
Hee, moet je dit eens horen hee, dit is wat je noemt een zeer opmerkelijk liedje! Het kwam hier laatst zomaar gratis & voor niks voorbij in de onvolprezen Kettingzaag-potkast von uns aller Wolfhund, iets wat jij ook op de voet volgt natuurlijk. We horen USA garage-soul legends The Dirtbombs die de Rolling Stones-ballad No Expectations coveren.
Eerst maar even het origineel van de Rolling Stones, afkomstig van hun 1968-album Beggar’s Banquet. Een plaat die iedereen uit zijn hoofd kent natuurlijk, en zo niet, wat heb je dan überhaupt te zoeken op deze blog, hm? Het bijzondere aan deze versie is ook dat we Brian Jones nog horen op slide-gitaar, dat was zo’n beetje zijn laatste grote bijdrage aan het RS-geluid.
The Dirtbombs namen deze versie speciaal op als een tribute 45, we schrijven het jaar onzes Heren 2005. Het verscheen in het kader van een nog steeds lopende en inmiddels fenomenale serie Rolling Stones-covers, gespeeld door steeds verschillende bands van allerlei allooi. Deze Stones covers-serie telt momenteel zo’n 30 issues, stuk voor stuk gereleased door het al even fenomenale Norton label. Spelregel nummer 1: strikt jaren ‘60 nummers!
De plaatjes komen steevast uit op vinyl & qua uiterlijk lijken ze verdacht veel op de originele Rolling Stones singles zoals die in de USA van de jaren ‘60 verschenen op het London label. London Records is – wie weet dat nou niet?- het Amerikaanse neefje van Decca Records waarop in hun Europese plaatwerk verscheen. Kijk hier heb je er een zootje:
Spaar ze allemaal: The Black Lips, The Lyres, Reigning Sound, The Dirtbombs, King Kahn…
Oh wacht effe, om je een goed gevoel voor Norton bij te brengen moet je svp dit filmpje ook effe bekijken. Treurige beelden van hoe het Norton hoofdkwartier in Brooklyn dik twee jaar terug blank kwam te staan. Neen, hurricane Sandy leverde geen half werk af!
Het filmpje begint met Miriam Linna, Norton-baas en ooit, – helemaal in het begin- ook drumster van the Cramps. Daarna zou ze met haar ventje Billy Miller, die we hier ook zien, in The A-Bones spelen, een bandje dat destijds – dat weet iedereen- ook onze contreien platwalste. En kijk, bj 4.12 een cameo van Mick Collins, de zanger/gitarist van The Dirtbombs die een handje komt volunteeren. Yep, rampspoed is vervelend maar het verenigt wel!
Maar goed, we hadden het over No Expectations. Zoals je hoort, al meteen voorin het nummer slaan The Dirtbombs aan het stunten. Heel creatief en knap wordt een ander nummer van The Rolling Stones, namelijk Symphaty for the Devil (staat vanzelfsprekend ook op Beggar’s Banquet) het liedje binnengesmokkeld. Eerst de trommeltjes, dan de gitaarmuziek en vervolgens het overbekende ‘whoo-whoo-‘gezang. Naar het eind toe bereikt de gekte zijn hoogtepunt als ook de vocalen van ‘Hey Jude’ van The Beatles het nummer komen binnenzeilen!
Jazeker, echt wel bijzonder dit hoor. Want hoor toch hoe geinig popmuziek kan zijn met deze analoog gespeelde mash-up! Maar betekent dit nu ook dat The Dirtbombs de Kettingzaag-bonusprijs krijgen voor De Meest Originele Band Op Aarde?
Neen, helaas niet nee! Die krijgen ze mooi niet! Wat is er namelijk aan de hand? Bijna precies hetzelfde geintje werd al in 1976 geflikt door The Residents. Hoor op hun (muzikaal en qua hoesontwerp) omstreden LP ‘Third Reich Rock n Roll’ hoe ook zij deze zelfde twee tophits op een soortgelijke manier door de mangel halen.
Daarmee hoor je mij niet zeggen dat er sprake is van jatwerk van Mick Collins & Co hoor. Eerder van een eerbetoon aan The Residents waarschijnlijk. Want zoals iedereen weet heeft het hoofd van Mick Collins de vorm van een omgevallen platenkast. De man heeft een schier eindeloze kennis van popmuziek, van bubblegum tot soul tot en met de Detroit techno-scene! Met het werk van The Residents zal hij dan ook zeker bekend geweest zijn.
Overigens, die LP van The Residents is een mooi ding. Echter, in Duitsland was men een andere mening toegedaan, de hoes met de lieve hakenkruisjes en geinige hitlertjes erop kon daar mooi niet door de beugel. Speciaal voor de Duitse markt werd de hoes aangepast:
Overigens, al eerder stonden we hier stil bij het zeer verfijnde gevoel voor humor van The Residents. Toen ging het over het liedje ‘Kaw-Liga’ van Hank Williams dat in hun handen tot iets heeeel bijzonders transformeerde. Check!
Comments
Related Posts
De tragiek van Brian Jones omgezet naar een toffe docu →
Toen Giorgio bas speelde bij de Rolling Stones →
black midi: lekker onstuimig met Talking Heads als leidraad →
