Dirty Beaches: nu nóg intenser en meeslepender!

Aanstaande zaterdag spelen ze beiden om de hoek bij LGW, maar het LGW-programma is dusdanig bomvol dat ik me genoopt voelde mezelf alvast wat geestelijk te ontlasten. Gisterenavond dus maar even naar Mokum getogen waar ERAAS en DIRTY BEACHES in OT301 een dubbelprogramma verzorgden.

Dat OT301 is echt een leuke spot, de menselijke maat overheerst, ook al is de voertaal (ook daar!) crustie-engels. Een nieuwe tendens? Je moet er maar net tegen kunnen, in eigen land een beetje Engels gaan zitten lullen…kom op zeg!

Die Eraas zijn een stel Amerikanen die een weinig opzienbarend soort new wave spelen. Of okay, iets hipper gesteld: postpunk uit Brooklyn! Wel apart zijn de Sigur Ros achtige-vocalen, al lijken die grotendeels aan een doosje ontsproten. Voor de rest kan ik je er niets over vertellen joh. Na een minuut of 10 hadden we het wel gezien, gingen we lekker een biertje drinken in het café daaro.

Op 20 mei komt de nieuwe dubbel-LP Drifters / Love is the Devil uit van Dirty Beaches maar tot mijn grote vreugde ligt het in OT301 al te koop! Eerste indruk as we speak: beetje saaie hoes, maagdelijk wit vinyl, opgenomen in Montreal en Berlijn. Gezien sommige ‘voorpublicaties’ was ik nog even bang dat hij/ze misschien zou afdwalen naar muzak-achtige soundscapes maar op plaat 1 Drifters blijkt die angst gelukkig slechts gedeeltelijk op waarheid te berusten…. Absolute prijsnummer: Casino Lisboa.

Dit is ‘m, de nieuwe plaat,met inlegvel

Op het podium blijkt de 2013-incarnatie van Dirty Beaches uit een trio te bestaan. Rechtsachter: Bernandino Femminelli op synths (hij maakt ook solo-platen met experimentele Italo-disco). Linksvoor: Shubhayan Roy op synth-drums en gitaar (hem kennen we nog van Primavera 2012). In de spits: Alex Zhang Hungtai. Ze kijken wat gespannen om zich heen, waarschijnlijk omdat dit het eerste optreden van hun Euro-toer is.

Maar wat een band zeg! Er gebeurt van alles op het podium, muzikaal is het van een grote schoonheid en intensiteit. Van Badlands wordt niets meer gespeeld, maar het is nog steeds Alan Vega-achtige elektrobilly wat de klok slaat, compleet met allerlei spannende uitstapjes links en rechts…. Alles is meeslepend en intens. Dit keer kunnen we spreken van een uitgekiende opbouw van de set: eerst een gelaagd voorspel, dan een orgasmatisch middenstuk waarbij Alex ook fysiek flink uit zijn dak gaat. Gevolgd door een gevoelige ballad op het eind, slechts vergelijkbaar met een sigaretje roken na de daad… Oftewel: ‘De àllerbeste band ter wereld” zou van Nieuwkerk brallen. Enige minpuntjes zijn de te korte show (slechts 40 minuten ofzo) en een verrotte zangmicrofoon, je kunt dan schreeuwen wat je wilt, maar…

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=hr_h8XQ0TOo] Unofficial video van Casino Lisboa met openingsscene uit The Grandmaster, de nieuwe film van Wong Kar-wai, zoals we weten een held van Alex

Pikant momentje: na afloop stappen de bandleden van het podium af en omhelzen elkaar vervolgens met een ongekende intensiteit, slechts vergelijkbaar met de Chelsea-spelers die elkaar een dag daarvoor in dezelfde stad gepassioneerd beknuffelden. Is hier sprake van ‘meer dan vriendschap’? Is Alex van de orde der pillowbiters? Niet dat het mij iets uitmaakt hoor (haast ik me te zeggen), hij moet het helemaal zelf weten. Maar die identieke Hong Kong-draak-tattoes op de armen van Alex en Roy, krijgen nu opeens een andere betekenis… Daarna puf puf, de stoute schoenen aangetrokken en nog even een praatje gemaakt met Alex. Een hele fidele gozert, kan ik je verzekeren. Hij (en ook de gast van het verkoopkraampje) begonnen overigens meteen enthousiast over Gary Wilson te reppen die zaterdag in ACU vóór DB optreedt. Dit schijnt een fucking NYC-legend te zijn, nou we zijn benieuwd, ik ga me er eens in verdiepen…. Alex krabbelde nog wat leuks voor mij op de binnenhoes van de LP, maar toen ik later in de trein klaar zat om er intens van te genieten kon ik er geen touw aan vastknopen (smiley). Wat staat hier gvd nou?