Echte singles komen uit Groningen
Lieve lezer, mag ik even een zoete herinnering met je delen? Ooit, een jaar of tien terug, kwam ik op een marktje in het verre Jakarta een mooi oud-Hollands product tegen. Tussen allerlei inheemse waar lag daar namelijk domweg een bakvol ‘havermout’ op kopers te wachten. Niet dat ik het spul kocht, welnee zeg. Maar ik durf best toe te geven: mijn gevoel van eigenwaarde en vaderlandse trots werd er flink door gestreeld.
Een soortgelijke ervaring had ik onlangs in Italië alwaar in Ravenna het Beaches Brew-festival op het punt van beginnen stond. Op de merch-table daar lagen allerlei oninteressante T-shirts en LP’s weg te kwijnen, maar daartussen lagen twee 7 inches uitgestald die mijn onmiddellijke aandacht trokken. Interessant spul, nooit eerder gezien! Vanwege de beukende zeezon en het bijkomende smeltgevaar achtte ik het verstandig ze meteen maar aan te schaffen.
Afijn, eenmaal afgerekend belandde ik als vanzelf in de post-aankoopkoesterfase. En daar zat ik dan daar aan de bar, die twee kleinoden liefdevol te besnuffelen… Toen viel pas op dat het in beide gevallen ging om onvervalst Nederlandse product, wow! Yep, beide afkomstig van het mij totaal onbekende Wet Bridge Records uit Groningen. Kijk dan, dit zijn ze:
Wat zien we hier? Twee keer twee moderne bands die nummers coveren van respectievelijk The Kinks en Harry Nilsson. Mooi conceptje! Eenmaal thuis het spul meteen op de platenspeler geslingerd en ervan overtuigd geraakt dat alle nummers lekker geïnspireerd van het vinyl spatten. Bij wijze van special service voor de K-zaaglezer ben ik er meteen achteraan gegaan. Gewoon lekker assertief dat label bestookt met wat prangende vragen. Zoals wie er nou achter dat Wet Bridge Records zit en wat daar zoal voor ideeën leven? Welnu, dit is wat ik uitvond. Ik heb het voor je samengevat in één boeiende alinea:
Wet Bridge Records wordt gerund door een Gronings ingezetene, de heer Wouter Bakker. In het dagelijkse leven is hij tourmanager van onder andere Mikal Cronin, Mac DeMarco, Ty Segall, Meatbodies en The Blind Shake. Wouter liep al geruime tijd met het plan rond om een platenlabel te beginnen, en nu is het dan zover! De naam van het label komt van de Natte Brug in Groningen, volgens Wouter de brug die hem naar de stad Groningen brengt, ofwel ‘de Yellow Brick Road van Nederland.’ De bands op zijn label betrekt hij al netwerkend en het is ook Wouter zelf die in grote lijnen bedenkt wie er gecoverd gaat worden. Het is echter aan de desbetreffende bands om te bepalen welk nummer ze willen coveren. Zoals www.wetbridgerecords.com al aankondigt is Elton John het volgende ‘slachtoffer’ en Wouter bleek bereid om speciaal voor de Kettingzaag een tip van het jurkje op te lichten. Dat volgende plaatje zal namelijk twee versies van Elton’s onvergetelijke 70s hit ‘Yellow Brick Road’ bevatten, waarvan er eentje gecoverd gaat worden door Mikal Cronin! Voorts staat er nog een solo-LP op stapel van Mike Blaha van The Blind Shake, alsook een aantal live platen, opgenomen met de geluidsman van o.a. Ty Segall en Thee Oh Sees. Nou nou, toe maar!
Seventies extravaganza: een met diamantjes beplakte bril!
Om kort te gaan: je zou wel een ezel-eerste-klas zijn als je dit label voortaan niet goed in de gaten houdt! Probleempje is wel de verkrijgbaarheid: alleen op tournees en verder exclusief bij Elpee in Groningen. Nog een laatste vraag aan Wouter: hoe hij toch aan Loch Lomond komt, want die band kende ik nog niet. Welnu, hij blijkt een enorme fan van deze band. In 2011 en 2012 toerde hij al met ze door Europa, hij en opperhoofd Ritchie zijn dierbare vrienden geworden. Hm, maar snel eens checken dan.
Zo. En om het verhaal compleet te maken kunnen we ook niet om de Vera Singles Club heen. Ook een hedendaags Gronings label en ook hierop bekende buitenlandse bands. Strikt genomen is ook dit instant collectable stuff . Spaar ze allemaal en instant geluk zal je deel zijn! Verschilletjes met Wet Bridge zijn er ook want deze songs zijn alle live in Vera opgenomen (en de hoezen zijn gezeefdrukt). Wet Bridge Records blijkt echter geenszins verbonden aan de Vera-singles club, al is er wel wederzijdse sympathie natuurlijk.
Kortom: hartstikke tof allemaal en nastrevenswaardig. De enige bedenking die ik erbij kan bedenken is dat het veelal behoorlijk bekende bands betreft die zichzelf al ruimschoots bewezen hebben. Men speelt dus min of meer op safe, zou je kunnen zeggen. En dat terwijl het wemelt van de bands out there die een moord willen doen om gehoord te worden. En laat nou juist voor dat soort gasten het fenomeen ‘indie-label’ bedacht zijn, ja toch? Dus komaan makkers, laat je Groningse hart spreken en gooi er zo af en toe ook eens wat jongs en veelbelovends doorheen. Verder niets dan lof hoor!
Vera Club singles:
001: together PANGEA – Too Drunk Too Cum / Traumahelicopter – Blues From a Gun
002: Parquet Courts – Descend (The Way) / Big Ups – Justice
003: Reigning Sound – You’re So strange / The Gories – Telepathic
Wet Bridge Records:
001: The Blind Shake – Such A Shame / Meatbodies – King Kong
002: Ty Segall – Gotta Get up / Loch Lomond – Me & My Arrow
003: Mikal Cronin – Yellow Brick Road / ??????? – Yellow Brick Road
Comments
Related Posts
Ty Segall live op het strand van Zandvoort, 17-08-2022 →
Flat Worms slaat je om de oren, maar geeft je ook netjes een hand →
Kabam! Burger Records hard ten val. Who’s next? →
