EL ZOMBIE BACK FROM THE GRAVE!!!
El Zombie heeft een nieuwe plaat uit, en dat is altijd goed nieuws.
Hun minimalistische kankerblues luistert als een muzikale teraardebestelling van heel de wereld en haar bewoners. Vleeseter of vegetariër, hippie of punk het maakt El Zombie niet uit. Het is de ultieme democratische band, iedereen kan doodvallen.
De teksten, die ze samen schrijven, zijn pure poëzie. IJskoud en glashard bezingt Erwin G. het leed dat leven heet in dit land vol hypocriete wereldverbeteraars, zogenaamde vrienden, religieuze schuinsmarcheerders, kunstenaars en allerhande andersoortig fascistisch tuig. En wat te zeggen van een tekstregel als “A friend is not a friend, unless he likes The Fall.” Verzin het maar, ik daag je uit om met iets beters te komen.
De blues is de blues. Het enige wat je als hedendaagse muzikant kan doen is jezelf staande houden bovenop de schouders van de grondleggers. El Zombie doet dat met verve en kotst er zijn eigen punk/garage/trash invloeden overheen. Daarnaast hebben ze in Arjen de Vreede een partner in crime om het zaakje geluidstechnisch de 21ste eeuw binnen te loodsen. Op Bad Trip scheert op de achtergrond een gitaar voorbij die inderdaad die associatie oproept. Alsof je al luisterend in een K-hole verdwijnt.
Bij de eerste paar luisterbeurten ergerde ik me aan het schelle bekkengeluid. Iets waar ik de mannen ook op heb aangesproken. Wat blijkt, de treble-knop op mijn versterker stond helemaal open. Dus dat valt alweer mee en een bij deze een welgemeend excuus. Of zoals ze zelf zouden zeggen: Why don’t you stop your bitch moaning.
Kommando is tijdens verschillende sessies opgenomen en dat hoor je. Die verschillen in geluid zorgen voor aangename afwisseling. Op sommige nummers klinkt de gitaar gruiziger dan ooit tevoren. Heerlijk.
Het prijsnummer is het eerste nummer van kant 2, Rock N Roll Alien. Een psychedelische nachtmerrie waaruit je nooit meer wakker wilt worden en die van mij zo een hele plaatkant had mogen duren.
En net als je denkt dat het niet gekker kan, gooien ze met Posh With A Twist een waar liefdeslied op tafel. Zonder gruis, en zowaar met een beetje galm op de zang.
Als je het allemaal bij elkaar optelt dan is het op en top El Zombie. Hard, gruizig, vervreemdend en innemend tegelijk. El Zombie laat zien dat haat en liefde dicht bij elkaar liggen. Zij vinden het een moeilijke plaat, maar de boys kunnen gerust zijn. Om met hun eigen woorden af te sluiten: “I’m on top of the world, a world of my own.”
Meesterlijk. Kopen. Verkrijgbaar bij Dig It! Recordstore
Comments
About the Author
Der Wolfshund Der Wolfshund - a.k.a. Barry Hofstede - is an independent writer. His work includes: theatre plays, short stories and song lyrics. He's also a columnist and story teller. Besides that, he's an avid record collector, part time rock star and deejay.
Related Posts
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
‘Alternatieve indie’-avond in TiVre is voor 66,6% goed →
Naar de andere zijde met Jaakko Eino Kalevi →
