Gevallen maar niet gevloerd: de maker van de Vrije Vloer posters (3)
Je weet het vast nog wel, een maand of drie terug zetten we hier en hier geheel spontaan een stel prachtige ouwe posters van de Vrije Vloer in het zonnetje. We vonden ze fraai en memorabel en achteraf gezien vielen ook de artistieke kwaliteiten op. Ja man, verdomd jammer dat die tent er niet meer is. Tegelijkertijd was het een eerbetoon aan een anonieme gast, want eigenlijk hadden we geen benul wie er destijds nou achter die posters zat.
Alsof de duvel ermee speelt weten we dat nu wel. De aanleiding is echter triest. Want het brein achter de meeste van die posters blijkt afgelopen week overleden. Deze man is een ouwe kameraad van Facebookvriend Buffel en op datzelfde FB stond Buffel stil bij zijn dood en schreef onderstaand in memorandum. Naar mijn nederige mening een mooi en oprecht ‘monumentje’ en tegelijkertijd een gaaf tipje ‘behind the scenes.’ Kortom gaaf genoeg om het hier integraal over te nemen. Komt-ie:
“En ineens krijg je dan te horen dat Wels de Vlugt is overleden. In Suriname, het land waar hij in 1953 het licht zag en waarnaar hij zo’n twee decennia geleden naar is geremigreerd. Wels was een van de meest zachtaardige mensen die ik heb gekend. Hij werkte als ontwerper/drukker voor de Vrije Vloer, waar ik halverwege de jaren 80 begon nadat ik vijf jaar in -jawel- een drukkerij had gewerkt, en had besloten dat ik alleen nog maar dingen zou doen die ik ECHT leuk vind. Dus als vrij…williger naar de Vrije Vloer, waar Wels toen al jaren bezig was met het ontwerpen en (zeef)drukken van de enorme verzameling posters. Iedere week minstens één. Grote namen, afgewisseld met obscure bandnamen waar men nog nooit van gehoord had. REM, Bo Diddley, Trouble Funk, Was not Was, Urban Dance Squad. Die laatste is overigens direct of indirect een “product” (excusez le môt) van de Vrije Vloer, en dus was het bijna logisch dat Wels ook hún eerste logo ontwierp. Ik heb het t-shirt zelfs nog ergens liggen. Hoekige letters, wit op zwart. Wels was een vrij stille man, of misschien doet “bescheiden” hem meer eer aan. In ieder geval lief en zachtaardig. Tegelijkertijd was hij zo kleurrijk als z’n werk. Stille kracht achter de Vrije Vloer. Weinig kenden hem, maar velen kenden z’n werk; opvallende, vaak felgekleurde posters met hoge contrasten. Posters waar je niet omheen kon. Fel roze, gele, rode of oranje details, vaak met zwart als hoofdkleur en grote letters die uit het zwart uitgespaard werden. Of gewoon weer iets heel anders. Het maakte niet uit, het was hoe dan ook herkenbaar als Vrije Vloer huisstijl. Onberekenbaar, zoals de VV dat ook was, maar altijd briljant en opvallend.
Ik ben oprecht blij en trots dat ik Wels heb mogen kennen. Ik besef me dat ik hem alleen maar lachend voor de geest kan halen, en dat lijkt me veelbetekenend. Z’n vakkundigheid was groot, en hij was een groot kunstenaar. Dat kwartje zal echt nog wel een keer gaan vallen. In ieder geval zal ik nog vaak aan ‘m denken.”
Mooi, vind je niet?
Overigens, laten we ook even stilstaan bij het fenomeen Buffel: wie vaker in de coulissen van het popwereldje verkeert herkent hem op slag. Want in de loop der jaren heeft hij geroadied voor NL-acts als Bintangs, UDS, Tröckener Kecks, Kane, Daryll-Ann en weet ik veel wat allemaal nog meer. Onlangs nog, tijdens de afscheidstournee van ‘de ongeneeslijk zieke Thé Lau’ was hij ‘backliner’ voor The Scene.
Buff en Theetje
Tja, wat een wereld van verschil toch weer. Terwijl de één bezig is om op handen gedragen & en met veel klaroengeschal uit het leven te stappen, daar moet de ander het doen met een bescheiden, maar minstens zo welgemeend afscheidsberichtje op een hypervluchtig medium als Facebook (of op een blog als deze).
En nu we het toch over Buffel hebben: straight out of de Schoolstraat in Vleuten was hij in zijn jonge jaren als bassist mede-verantwoordelijk voor het meest authentieke, meest allesverwoestende, meest angstaanjagende brokje Nederpunk aller tijden. Sunday Fools heet het enige uitgebrachte nummer van Noxious uit 1980. Eén komma twaalf minuut anti-religieuze razernij, gebracht door een gevaarlijk ogend, losgeslagen clubje 17-jarigen. Criminal-minded en Utregs tot op het bot. Luistert & huivert! Wie weet heeft ook Wels de Vlugt zich hier ooit prima mee geamuseerd!
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=D96H9w7P-ck]
Comments
Related Posts
Spinvis stort zich op de Utrecht Punks →
Nee maar, nog meer ouwe Tivoli-affiches! (part 2) →
De vergeten pracht van ouwe Tivoli-posters (part 1) →
