Granada el más loco

Na twee weekjes afzondering in de bergen had de familie D. een weekend Granada als de afsluiter gepland. Op muziekgebied was er niet veel te beleven. Ook de plaatselijke Los Planetas traden nergens op, dus die moeten we dan maar eens op de volgende PS meepikken.

Wat dan te doen? Ondanks de hitte wilden vrouw en kind naar de voetbal. Ik vond het gekkenwerk en ook de maandagkrant was het met me eens.

Het levert wel het de tweede voetbalitem op deze woensdag op.

Granada FC – Deportivo La Coruña is niet het meest aanlokkelijke affiche, maar een beetje voetbalsfeer proeven op het heetst van de dag is toch aantrekkelijk. Daar moest ik de vrouw gelijk in geven. We hadden geen haast, dus laat de meute maar eerst naar binnen gaan. Blijkt die organisatie net zo’n puinhoop te zijn als de horeca eind mei op El Parc del Fòrum.

Wedstrijd begint over 4 minuten maar er staan nog een paar mensen te wachten.

Binnen valt direct op dat het stadion een dak ontbeert en dat het middagje zonnen wordt. Een andere opvallende verschijning is de Granadakeeper in een roze outfit. Ik ben er toch voor zoals Maurice Steijn om roze uit het stadion te verbannen.

De roze keeper en zij vriend.

Eerlijk gezegd kende ik niemand uit beide selecties en de wedstrijd deed me ook niet veel. Al moest ik even grinneken toen de roze keeper een ouderwetse blunder maakte, waar de 0-1 uit viel. In het rondje dat ik door het stadion maakte, zag ik de dat de liefde voor je club (kennen jullie dat?) op jonge leeftijd begint.