Het fenomeen The The
Het is al weer enige tijd geleden dat we wat vernamen van Matt Johnson, alias The The. Wat zeg ik? Een eeuwigheid geleden is het dat meneer Johnson de wereld een fatsoenlijk stukje muziek schonk. Bijna twintig jaar geleden inmiddels bracht Matt met Dusk zijn laatste fatsoenlijke album uit. Sindsdien heeft hij een rare plaat met Hank Williams-covers gemaakt en in 2000 een zeldzaam duister werkje genaamd The Naked Self het licht doen zien. Tegenwoordig houdt de man zich godbetert bezig met het maken van filmmuziek! Het ultieme teken van een volledige creatieve creatieve burn-out!
Is dat jammer? Ja, dat is jammer. The The was namelijk het grootste muzikale genie uit het Thatcher-Tijdperk. Grote woorden! Zeker, als je bedenkt dat Matt eigenlijk maar vier fatsoenlijke platen heeft gemaakt: Soul Mining, Infected, Mind Bomb en Dusk. Die platen bieden echter een rijkdom aan muzikaal vernuft, knappe songstructuren, vernieuwend gebruik van de synthesizer en zelfs virtuositeit (met Rachmaninoff-achtige pianosolo). Wat de nummers echter net dat beetje meer geeft, is de wanhopige stem van Matt die zingt over al die dingen die het leven zo’n verschrikkelijke ervaring maken: existentiële angst, zelftwijfel, haat en frustratie, tegenslag en vertwijfeling. Zelfs een Morrissey, een Cobain of een Lennon hebben hun zieleroerselen niet zo onbeschaamd durven uitventen als deze zoon van een kroegbaas uit de East-End. Maar het is ook weer niet allemaal RIAGG-problematiek wat de klok slaat. Matt heeft namelijk in 1989 al door, op een moment dat Wilders nog in een kibboets aan het blowen was, dat de Islam het grote nieuwe gevaar wordt. Luister Mind Bomb er maar op na.
Verplichte kost dus, de muziek van The The. Wegens podiumangst (het zal eens niet) heeft hij weinig opgetreden en ik vrees dat het er ook niet meer van zal komen. Op zijn website valt te lezen dat Matt namelijk een nieuwe hobby heeft gevonden in het hardnekkig geloven in de meest waanzinnige complottheorieën van ene Paul Craig Roberts. Snap je het even niet meer met die Arabische Lente, de opkomst van China, de eurocrisis of de verkiezingen in Amerika? Lees de door Matt op zijn website geplaatste artikelen van deze Roberts (die ooit adviseur van Reagan schijnt te zijn).
Matt zong het al op Dusk: everybody knows what is going wrong with in the world/ I don’t even know what is going on in myself.
4 Responses to Het fenomeen The The