Hij komt, hij komt…. Ty Segall!

Attentie, attentie, Ty Segall komt naar Nederland! Omdat het zo’n belangrijke gebeurtenis is heb ik besloten dit stukkie helemaal in NRC Next-stijl op te zetten zodat zelfs de grootste stommelingen onder de Kettingzaaglezers het ook kunnen vatten. Okay, here we go:

Om hoeveel optredens gaat het en waar vindt het plaats?

Het gaat om twee optredens die op twee achtereenvolgende dagen plaatsvinden in Patronaat (voorheen Het Patronaat) in Haarlem, op donderdag 17 oktober en op vrijdag 18 oktober.

Waarom is dit zo speciaal?

Ty Segall is bezig aan een tournee door de USA en Europa. In totaal 20 optredens vinden er plaats in slechts zes uitverkoren steden worldwide. Het anders zo rustige Haarlem is er daar één van! Er zal sprake zijn van een ‘two day residency,’ bij voorbaat memorabel. Is dat feit op zich op al bijzonder, het is ook nog eens de eerste Ty-clubshow in Nederland sedert jaren. Daar komt nog bij dat het optreden op 18 oktober zijn laatste van de tournee is, dus enig wild feestgedruis valt dan wel te verwachten. De vraag rijst dus: waarom zou een zinnig mens hier eigenlijk niet bij aanwezig willen zijn!

Wanneer speelde Ty voor het laatst in Nederland?

Dat was op Lowlands in 2017. Zijn laatste clubshow deed hij in Paradiso in november 2014, vlak na het uitkomen van ‘Manipulator.’

Ty akoestisch in De Helling ten tijde van ‘Sleeper’

Waar speelt/speelde hij op deze 2019-tournee nog meer?
07/27 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom #
08/02 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom #
08/09 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom #
08/16 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom $
08/23 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom $
08/30 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom %
09/06 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom %
09/13 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom ^
09/20 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom ^
09/27 – Los Angeles, CA @ Teragram Ballroom ^
10/01 – Brooklyn, NY @ Warsaw #
10/02 – Brooklyn, NY @ Warsaw #
10/03 – Brooklyn, NY @ Warsaw $
10/04 – Brooklyn, NY @ Warsaw %
10/05 – Brooklyn, NY @ Warsaw ^
10/09 – Paris, FR @ La Cigale #
10/10 – Paris, FR @ La Cigale ^
10/11 – London, UK @ Oval Space #
10/12 – London, UK @ Oval Space $
10/13 – London, UK @ Oval Space ^
10/15 – Berlin, DE @ Festsaal Kreuzberg #
10/17 – Haarlem, NL @ Patronaat #
10/18 – Haarlem, NL @ Patronaat ^

Speelt hij op alle avonden hetzelfde repertoire?

Nee joh, juist niet! Zoals bekend, Ty Segall heeft in de loop der tijd een flinke discografie opgebouwd, hij is een onvervalste veelpoeper. Aan tientallen platen werkte hij mee, live-platen, compilaties, onder andere namen (Fuzz, Grøggs, the CIA) of samen met andere musici (with Mikal Cronin, with Black Time, with White Fence). Maar puur & zuiver bekeken heeft hijzelf twaalf bona fide soloplaten gemaakt. Het is de bedoeling dat hij elke avond van deze tour een LP uit zijn omvangrijke oeuvre integraal gaat spelen. Hiervoor heeft hij vier LP’s uitverkoren, de gekke tekentjes hierboven en hieronder ( #, $, %, en ^ ) corresponderen met elkaar, ze staan dus voor een specifieke plaat die hij op specifieke avonden gaat spelen. Vergelijk svp zelf maar en dan weet je het! Aldus kun je met een gerust hart concluderen dat Ty op 18 oktober ‘Manipulator’ gaat spelen, en op 17 oktober ‘Melted.’ Die laatste is zijn derde plaat die in 2010 uitkwam, enkele maanden nadat Jay Reatard de eeuwige jachtvelden had opgezocht, waarmee Ty onbedoeld tot ‘king of the scene’ gebombardeerd werd.

# = Melted
$ = Goodbye Bread
% = Emotional Mugger
^ = Manipulator

‘Manipulator’is zijn achtste plaat. Een dingetje is nog het feit dat ‘Manipulator’een dubbel-lp is en twee keer zo lang duurt dan ‘Melted,’ dus de vraag is nog hoe hij dit varken live gaat wassen.

Van de week in La Cigale in Parijs, twee nummers van Melted. Overigens, je zou zeggen dat de naam ‘La Cigale’ op maat gemaakt is voor Le Segall !

Zijn er nog toegangskaarten te bekomen?

Awel, zeker wel, zie de webstek van ‘t Patronaatske (huh, begin ik nou ineens Belgisch te lullen?). Ze kosten € 28,50 per avond maar op één beenke kun je niet staan dus wij hier hebben combitickets ingeslagen, die kosten slechts € 43,50 ofzo. Maar de combi-tickets zijn inmiddels ausverkauft.

Is dat alles?

Neen, voorafgaand aan die LP’s gaat hij eerst zijn laatste LP ‘First Taste’ helemaal spelen. ‘First Taste’ kwam pas een maand of twee geleden uit. Het bijzondere daarvan is dat Ty voor zichzelf als taak had gesteld om -zeer lovenswaardig- daarvoor nou eens helemaal geen elektrieke gitaren te gebruiken (wel elektrieke basgitaren overigens). We zijn dan ook erg benieuwd hoe hij specifiek deze plaat live ten gehore gaat brengen / hoe dit live zal uitpakken.

Gaat hij de nummervolgorde van die platen heel strak en integraal aanhouden? Of is er ook plek voor frivoliteit?

Nou, toch dat eerste hoor. Ik heb setlist.fm er even op nageslagen en het blijkt dat hij tijdens zijn voorgaande concerten de platen compleet speelde, inclusief de oorspronkelijke nummervolgorde.

Maar hey, zo af en toe zal hij toch wel iets geks gaan doen?

Ja, tijdens deze tournee wil hij er met name tijdens de toegiften nog weleens een covertje tegenaan gooien. Zoals van the Runaways (‘Cherry bomb’), Doors (‘Light my fire’) of Thee Oh Sees (‘Block of Ice’) .

Wie spelen er eigenlijk in de The Freedom Band, zijn begeleidingsband?

Dat zijn Charley Moothart (trommels), Emmett Kelly (gitaar), Mikal Cronin (bas, sax), Ben Boye (toetsen) en Shannon Lay (snaarinstrumenten en zang). Shannon Lay is nieuw in zijn band, een folky Cali-dame die al eens bij Le Guess Who op het Ekko-podium stond. Ze werkte al eerder met Ty samen, hij prodjoeste haar laatste soloplaat en op ‘First Taste’ staat een fraai duet met haar, check:

Zijn er ook voorprogramma’s?

Ja, ook dat nog! Op de 17^e het Eindhovense Charlie and the Lesbians, een alleraardigst gezelschap. Op de 18^e wordt het iets interessanter want dan is het de beurt aan de mij onbekende, uit Chicago afkomstige psychrockband Axis: Sova. De webinfo van Patronaat snuift ronkend: ‘zij combineren zij koortsachtige fuzz-gitaren met schreeuwende gitaarsolo’s en met de gemechaniseerde puls van een blikkerig Roland-drumapparaat. Een tonisch contrast dat je compleet van je sokken blaast.’

Heeft Ty Segall iets te zeggen?

Da’s een retorisch kutvraagje want, voor de draad ermee, natuurlijk heeft hij niks te zeggen! Opruiende, aanstekelijke muziekjes spelen kan hij als geen ander, maar daar tekstueel iets zinnigs aan toevoegen, dan moet je niet bij Ty’tje zijn. Op zijn laatste platen maakt hij het bont want daarop staan zelfs twee bloedserieuze nummers die over zijn hondje gaan! Fanny heet het beestje, ‘Fanny dog’ en ‘I worship the dog’ de bewuste twee nummers. Tja, Ty is nogal een muzikantentypeje en niet bepaald ‘the voice of a generation.’ Het feit dat hij nu getrouwd is en LA heeft ingeruild voor het rurale Tupango Canyon maakt het er niet beter op. Je zal hem dan ook niet horen over hèt grote gevaar van onze tijd, over D. Trump bedoel ik, of over het feit dat onze wereld op de rand van de afgrond staat. Juist types als hij zouden hun stem moeten verheffen! Maar zo is Ty gewoon niet, hij is een vriendelijk jongmens, een sociaal dier.

Hoe ziet de linkse roddelpers Ty? En wat vind de Kettingzaag daarvan?

Her en der in de popblaadjes wordt er herhaaldelijk een punt van gemaakt: als Ty Segall nou eens wat meer zelfkritiek aan de dag zou leggen dan had dat geheid een paar klassieke gitaarrockplaten opgeleverd. Men betreurt het dat dat er steeds maar niet van komt. Dat elke plaat van Ty wel een stel knallers bevat maar even vaak ook een paar schetsmatige, ‘onaffe’ nummers, waardoor zijn platen per saldo nooit de vierballenstatus ontstijgen. Gemiste kansen vindt men dat.

Maar klopt dat wel? Misschien is Ty wel een hele pientere knaap. Misschien heeft hij wel geleerd van het verleden en gezien wat een ellende succesvolle gitaarrockplaten (denk Nirvana’s ‘Nevermind’) teweeg kunnen brengen. Een succesvolle plaat kan immers ook een valstrik van jewelste zijn. Je kan dan als mens dan niet meer normaal naar de supermarkt, geldbeluste managers gaan tournees voor je uitstippelen, toernees waar je halverwege geen zin meer in hebt, platenmaatschappijen gaan vervolgplaten eisen, enzo voorts… En dan belt ook nog onverwacht je moeder op met de vraag waar je nou in godsnaam mee bezig bent… Kortom, zo bekeken loont het de moeite om zaken bewust low-profile en DIY te houden. Juist door voortdurend ‘moeilijke’ experimentjes op je platen te zetten hou je het succes bij je vandaan. Is dat een razend intelligente daad of niet?