Hiss Golden Messenger te Ekko

Toen Antonio Gramsci in zijn Italiaanse cel de theorie van de culturele hegemonie bedacht, had hij zeer waarschijnlijk nooit van Hiss Golden Messenger gehoord. Toch, de geest van Gramsci was bijna tastbaar aanwezig tijdens het concert van deze Amerikaanse formatie op zondagavond 15 februari 2015 te Ekko. Om het geheel nog verwarrender te maken verwelkomde de gitarist van Hiss Golden Messenger, die tevens het voorprogramma verzorgde, ons in North-Carolina, USA. Dat zijn land de wereld veel ellende geschonken had, realiseerde hij zich terdege. Muziek echter was Amerika’s geschenk aan onze aardbol.
En zo was het, op die merkwaardige avond in de onschuldige kinderjaren van de 21ste eeuw. De krachten van de duisternis hadden zich gemobiliseerd maar het vertier vocht nochtans om voorrang. De leegte van het modernistische project bleek niet meer dan een spiegel van het Europees solipsisme.
Hiss Golden Messenger deed ons verlangen naar de transnationale gedaanteverwisseling die het geboortemerk is van ons Nederlanders. Waren ook wij maar vrolijke, ongecompliceerde dudes uit North-Carolina, verlost van het juk van het Europese Erfgoed… Als geëxcommuniceerde ballingen van het Avondland aanschouwde ik samen met mijn Amsterdamse vrinden Bas Heijne en Stephan Sanders het wonder van culturele wedergeboorte in de stad van waaruit ooit de Christenheid naar de Friese Barbarij werd geëxporteerd. De extatische opwekking van positiviteit boezemde enig ontzag in. Als culturele capitulanten verlieten we North-Carolina. De nacht was over het avondland gevallen.