I Will Surrender to The Sound

Bekendheid kreeg Saint Etienne natuurlijk als de France Footballclub waar Kees Rijvers en later Johnny Rep furore maakte. Ik wil even wat aandacht voor de band die hun naam bietste van deze Franse cultclub en dan vooral voor hun laatste plaatje: Words and Music by Saint Etienne.

St Etienne
Oi! Big Nose.

Want wat doe als je weet hoe alle tonen en toetsen op synthesizer werken, je kast vol staat met de popklassiekers en je weet hoe je de meute aan het dansen moet krijgen? Je maakt Words and Music en daarmee een van de lekkerste popplaatjes van dit jaar. Een goede toevoeging aan een mooie reeks. Want als Saint Etienne achterom kijkt zien ze een hele polonaise van albums met daarop hun stempel van een smaakvolle mix van Northern Soul, Indiepop en de dansdeuntjes uit de begin jaren ’90. Boze tongen zouden fluisteren dat ze slappe europop maken, maar zij luisteren niet goed.

Words and MUSIC
Een van de zagers zei al ‘dit is de plaat die Madonna had willen maken’. En waarom lukt het drietal uit Croyden wel wat Madge niet meer lukt. Mijn inschatting is dat Madonna zich als vroegvijftiger nog te krampachtig in haar skinny jeans probeert te wringen en zich omringt met haar te jonge vriendjes die haar achter haar rug uitlachen. Madonna heeft het niet(meer), waarom Saint Etienne dan wel? Die doen gewoon waar ze goed in zijn en worden daar alleen maar beter in. Ze jatten iets maar maken het dan ook echt van zichzelf én ze houden het vooral simpel. Voor veel bands is dat laatste te moeilijk. Je wil natuurlijk wel graag laten zien dat ‘je band is gegroeid’. Eenvoud is de kracht van Sound and Music.

WORDS and Music
Saint Etienne leunt, naast op de zorgvuldig opgebouwde beats en melodieën, op het zwoele en kenmerkende geluid van Sarah Cracknell. Op het podium heeft ze de uitstraling van een doorgesherry-de tante die het leutig vindt om gek te doen met haar boa, maar ‘t is stiekem toch een lekker wijf. De teksten op deze plaat knipogen veel naar het verleden en dat begint al met de opener OverThe Border. Ze hijgt hoe het er aan toe ging op haar slaapkamer in de jaren-70 en welke muziek daar dan bij hoorde. Op Tonight voel je de spanning in de zaal voordat een band opkomt. Wat gaan ze spelen en wordt het sowieso wat? Op PS12 waren ze de waardige vervangers van Björk, maar hadden de pech om tegenover Chromatics te staan. Hopelijk snel in de herkansing dan maar. Sta ik vooraan met m’n boa.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=UEWEAqNR2XQ]