Japans ontbijtje met veel gerechten

Al enige tijd zoemde op twitter de naam Japanese Breakfast rond. Niet heel duidelijk was het of het hier een actie van Russische hackers betrof of wellicht een doorstart van DOTAN. Maar toen deze band met mysterieuze naam EKKO aandeed was al het gezoem voor de Kettingzaag reden om een kijkje te nemen. En ja, aan het publiek te zien -best veel jonge vrouwen – leek er inderdaad iets te staan te gebeuren; ofwel een hi-ha-happening! Het voorprogramma PAWS voedde de belofte van een legendaries konsert, ook omdat de zanger uitgebreid stilstond bij de dood van Scott Hutchinson van Frightened Rabbit, die in het leven geen aardigheid meer had.
Toen Japanese Breakfast het podium beklom zag ik aan het plafond enkele verwachtingen die hooggespannen aan het wezen waren. Het begin was er ook naar: een strakke band rondom een klein Aziatisch meisje, van Joods-Koreaans-Amerikaanse komaf, die haar dunne armpjes versierd had met kunstige plaatjes. Deed mij enigszins denken aan Marc Almond, over wie meestertattoe-eerder Henk Schiffmacher ooit zei: hij heeft armen zo dik als mijn lul. Muzikaal; beetje Pains of Being Pure at Heart, dat genre dus.. Vanuit mijn ooghoek zag ik iemand mijn verbazing schetsen toen het Koreaans-Joods-Amerikaanse tattoo-meisje plots besloot om kitscherige Aziatische smartlappen te zingen: van die muziek die niet had misstaan onder een propagandafilmpje van Kim Jong Un, Net bekomen van deze schrik trakteerde onze zangeres van dienst ons op enkele nummers uit het Amber Arcades-genre. Om vervolgens te eindigen met een Cranberries-cover…
Nu hou ik best wel van verschillende gerechten, hoor! Kan best spannend zijn. Maar wat dit meisje serveerde was iets te veel van het goede… Alsof je iemand eerst erwtensoep, daarna zure haring en vervolgen saté met spruitjes voorzet. Oftewel, een beetje consistentie aub!
Maar misschien is dit ook gezeik van een ouder wordende penopausant. De jonge meisjes vonden het tenminste prachtig. Eigenlijk gaf vooral dat ons te denken deze avond.