Je neus ophalen voor een oprotpremie van Tivoli
Drang, drang, ik kon het niet laten. Toen vorige maand – een dikke week vóór de sluiting van Tivoli Oude Gracht- het Le Guess Who festivalletje ten einde liep, toen MOEST ik effe de Spiegelzaal binnen sneaken om onderstaand kiekje te schieten. Je moet weten: als een soort van triomfzaal hangt de hele Spiegelzaal + de aanpalende rookruimte vol met ouwe Tivoli-posters. Maar net deze ene (prominent naast de bar) had mijn meer dan speciale aandacht. Je moet ook weten: jarenlang hangt deze poster er al en steeds als ik er langs loop kan ik een gniffel ternauwernood onderdrukken.
Oprotpremies. Iedere binnenstadswinkelier kent wel het verschijnsel van de volhardende orgeldraaier: met simpel dubbeltjes ophalen verdienen die lui niks meer tegenwoordig. Dus de enige echte bron van inkomsten waar die organ grinders nog op teren is door tergend lang bij winkels voor de deur te blijven hangen. Net zo lang tot zo’n detaillist het spuugzat wordt en het idee krijgt dat zijn klanten weggejaagd worden. Vaak zie je zo’n winkelier dan naar buiten stiefelen om de bewuste ‘muzikant’ discreet een tientje (of twee) toe te stoppen, vergezeld van het vriendelijke doch dringende verzoek alsjeblieft een end verderop te gaan staan. Een onvervalste oprotpremie dus!
Sucker MC’s moeten wegwezen…
Binnen de muren van de popmuziek kennen we dit verschijnsel ook. Phil Spector bijvoorbeeld stond in 1966 net op het punt zijn magnum opus op te nemen: River Deep Mountain High. Hiervoor wilde hij dolgraag met Tina Turner werken. Maar aangezien zij letterlijk en figuurlijk getrouwd was met Ike Turner moest Phil iets verzinnen om haar los te weken. Wat deed Phil? Hij gaf Ike 20.000 dollar, het enige wat Ike daarvoor hoefde te doen was uit de buurt van de studio blijven! Als dat ook geen ‘vertrekpremie’ is!
Tja, hoe maak je zoiets duidelijk…
Wat heeft dit met Run DMC te maken? Alles! In 1991 werden de Hollis, Queens-legends gecontracteerd voor een optreden in Tivoli. De kaartverkoop viel vies tegen, Run DMC bleek al ver over de houdbaarheidsdatum heen. Tivoli beraadde zich en besloot tot actie. De precieze bedragen weet ik niet maar stel je het volgende voor: in plaats van de overeengekomen gage van 15.000 gulden bood Tivoli Run DMC 7.500 gulden aan indien ze NIET zouden komen spelen. Een soort van negatieve win-win dus (verlies-verlies?). Tivoli kon immers zo het verlies beperkt houden en RUN DMC hoefde voor een leuk bedragje geen gezichtsverlies te lijden.
Elke normaal calculerende act zou onmiddellijk toehappen bij een dergelijke vorstelijke oprotpremie natuurlijk. Zo niet Run DMC. “Paid in Full ” is immers al sinds de dagen van Erik B & Rakim een adagium in hiphopland. RUN DMC stond erop om gewoon te spelen voor het afgesproken bedrag. Afijn, Tivoli zat er aan vast, halflege zaal, niks aan te doen.
Zo ver zo goed, maar het optreden (ik was erbij natuurlijk) ging gruwelijk mis. Want al na een paar nummers dropte een onverlaat een traangasbommetje. Er brak paniek uit, de mensen wisten niet hoe snel ze de zaal moesten ontvluchten. Bij de uitgang struikelden gasten letterlijk over elkaar heen, het was echt even akelig…. En dat was nog niet alles: een paar gehaaide jongens sprongen over de bar en over de garderobe-desk heen en deden daar een welgemikte greep uit de kassa. Kortom: dit leek verdacht veel op een gecoördineerde criminele actie.
Run DMC: Paid in Full
En dat was het dan. Run DMC verdween achter de coulissen, al na een paar nummers was de show afgelopen. Publiek naar buiten, gemoederen verhit, Run DMC had hooguit een kwartiertje gespeeld, het geld was makkelijk verdiend zo… Maar voor Tivoli een nachtmerrie natuurlijk.
Snap je waar ik heen wil? Dat het komisch overkomt als een poster daar zo trots ingelijst hangt? Zo van: kijk ons eens legendarische bands in huis gehad hebben. Er niet bij vertellend, nee: zich niet eens realiserend (onvermijdelijk met allemaal nieuw personeel) dat de waarheid iets anders in elkaar steekt. Zelfs een riante oprotpremie kon de komst van deze ongewenste babies niet verhinderen!
Comments
Related Posts
Back to New York City met Keith Haring →
Nee maar, nog meer ouwe Tivoli-affiches! (part 2) →
De vergeten pracht van ouwe Tivoli-posters (part 1) →
One Response to Je neus ophalen voor een oprotpremie van Tivoli