John Cale zet Tivoli niet op zijn kop

“En, zette John nog een grote Keel op?” Lachend hingen ze donderdagochtend uit het raam, die snotneuscollega’s van mij. Zich niet bewust van de legende die hij is, hadden ze John Cale even snel gecheckt op YouTube en zich grinnikend afgevraagd waarom een jofele Tiroler geinponem als ik een paar tientjes neertelt voor zulk een fossiel van de 50+ partij.

Maar eerlijk gezegd kan ik ze eigenlijk geen ongelijk geven. Live gespeelde popmuziek wordt immers in toenemende mate een soort rondreizend museum met bewegende plaatjes aan de muur. Tjonge, als ik alleen al naga bij welke levende legenden ik als ervaringverzamelaar de afgelopen pakweg twee jaar aan de lippen heb gehangen: the Fall, Buzzcocks, Jonathan Richman, Suicide, Monochrome Set, Pere Ubu, Nitzer Ebb, Marianne Faithfull (bijna), Killing Joke, Pulp, the Cure, PJ Harvey, Bauhaus/ Peter Murphy, Silver Apples, Stone Roses…. allemaal achterstallig onderhoud meneertje!

John Cale, afgelopen woensdag in Tivoli

Ja en nu John Cale dus, in het wild gespot in Tivoli! Toen ik van achter uit de zaal naar voren stapte en ik – kippig als ik ben – mijn oogjes wat toekneep, toen dacht ik even dat Rick de Leeuw daar op het podium ronddoolde. Diezelfde quasi-nonchalante, blondgrijze coupe, diezelfde geprononceerde neus, diezelfde über-zelfverzekerde houding…. Maar toen ik dichterbij kwam, toen zag ik pas goed dat hier toch echt een onvervalste 70-jarige stond.

In zijn gezicht ziet hij er nog goed uit, en hij kleedt zich redelijk eigentijds. In zijn kapsel staan heel koket een paar strepen rode verf gespoten, misschien wel om aan te geven dat Huize Avondrood nu echt voor hem in zicht komt (smiley). Vanonder zijn colbertje, dat het hele optreden dichtgeknoopt blijft, bulkt een bevallig buikje. En bukken kan hij niet meer, dus de strijkstok van zijn viool, die WORDT voor hem opgeraapt. Geen probleem voor John, want hij heeft een jonge band om zich heen verzameld, en die lui zijn als het ware erop ingesteld om de oude meester volledig van dienst te zijn.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=MPKstHYnVR0&w=420&h=315]
Maar vergis je niet. Hier doet John een nummer van LCD Soundsystem, minstens zo goed als origineel.

Het concert begint wat gewoontjes, met een drummer, bassist, gitarist en Cale zingend achter de keyboard. Die band oogt anoniem en speelt strak en tamelijk virtuoos – conservatorium-gasten vermoed ik. John Cale is een onderlegd muzikant en die autoriteit straalt hij ook uit. Zijn eikenhouten stem is nog precies even vast en vol als ten tijde van Paris 1919, en dat is geen sinecure dunkt mij, zeker niet als je het vergelijkt met andere grootheden als pakweg Chuck D en Bob D. Bij tijd en wijle wordt het suf-traditionele synth+band-stramien verlaten en dat zijn precies de momenten waarop het wél spannend wordt: Cale op viool met erachter een akoestische gitaar, Cale strak op de elektrieke scheurgitaar waarbij de andere gitarist zijn handen vrij heeft om iets gelaagds neer te leggen… Kortom, bij vlagen valt er best wel wat te genieten hoor.

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=Vwpr4Qv87pc&w=560&h=315]
Homme Fatale of gewoon een saaie piet? Cale in Le Mans, vorige week

Maar of Cale er zelf ook een beetje van geniet weet ik niet. Daar valt helemaal niets van waar te nemen in ieder geval. Misschien raakt zijn goede humeur wel aangetast door de ouwemannenlucht die uit de zaal oprijst, wie zal het zeggen (tja, dat publiek…., hoe noem je eigenlijk het absolute tegenovergestelde van de Harlem Shake?). Ook wel weer jammer dat Cale helemaal aan het eind nog even Venus in Furs uit de kast trekt, door hem gezongen terwijl hij zichzelf op viool begeleidt. Op zich een klassieker van jewelste natuurlijk dat nummer, maar gevoelens van nostalgie opwekken staat hem lelijk, vind ik.

Okay peoples, ik was nog vergeten te melden dat ik me ooit voorgenomen had om die gasten van de Velvet Underground nog eenmaal in levende lijve te zien. Nu ik na Nico (Kleine Zaal, Vredenburg, 198?) ook John kan afvinken, kan ik alleen maar concluderen dat ik aardig op schema zit… Nou alleen ome Lou nog!