Kelley Stoltz doet leuke dingen in zijn garage
Het zgn. garagegeluid heeft de afgelopen jaar nogal een vlucht genomen en moeiteloos de weg naar de mainstream gevonden. Geen festival leek dit jaar compleet zonder een ongewassen en ongeschoren “garageband” uit binnen- of buitenland. Vaak bood zo’n band meer geschreeuw dan wol en was de pose er wel, maar het materiaal er helaas niet.
Dat het ook anders kan bewijst rasgaragist Kelley Stoltz al een jaar of vijftien. Hij neemt al die tijd al zijn plaatjes al op in zijn garage, maar in tegenstelling tot de meeste lawaaipapagaaien van vandaag de dag, vergeet hij niet melodie, nuance en subtiliteit aan zijn muziek toe te voegen. Kelley heeft weer eens een mooi plaatje uit. Alle reden dus om wat dieper in ’s mans cv te duiken.
Kelley is geboren in het Midwesten van de VS van A. Midden jaren negentig zette hij zijn eerste schreden in de popmuziek als fanmailbeantwoorder van Jeff Buckley. En dan dacht je dat jij een kutbaan had! Na een verhuizing naar San Fransico maakte hij in 1999 zijn eerste plaatje The Past Was Faster. De geleerde muziekkenners van Pitchfork gaven het plaatje destijds een dikke onvoldoende en zetten Kelley weg als een wel heel opzichtige epigoon van Guided By Voices. Dan is je kostje natuurlijk gekocht en weet je als artiest dat je een gouden toekomst voor je hebt.
Nieuw plaatje weer een schot in de roos
Dat duurde bij Kelley nog wel een paar jaar hoor. Hij moest eerst nog een handvol andere plaatjes maken (waaronder een noot voor noot coverplaat van Crocodiles van zijn helden Echo & The Bunnymen) voordat hij uiteindelijk een beetje doorbrak met Below The Branches in 2006. Het geluid op deze plaat schijnt lo-fi garage te heten en maakt vette knipogen naar Harry Nilsson, Velvet Underground rond Loaded en Brian Wilson rond Holland.
De bijbehorende toer bracht Kelley ook naar Ekko, waar hij zich voor een goedgevulde zaal niet alleen een goedgemutste en getalenteerde multi-instrumentalist betoonde, maar ook een begenadigd causeur. De promotie van opvolger Circular Sounds uit 2008 bracht Kelley trouwens opnieuw naar Ekko. De zaal was toen een stuk minder vol, maar dat had een reden die niets met muziek te maken heeft. Een onoplettende programmeur had Kelley namelijk op de avond gepland dat het Nederlands elftal zijn EK-kwartfinalewedstrijd tegen Rusland moest spelen. Maar ook zonder thuispubliek won Kelley deze wedstrijd met verve. Datzelfde konden we later die avond helaas niet zeggen van Oranje.
Licht beïnvloed door Brian W.
Hoewel Kelleys plaatjes nou niet echt supergoed verkochten (zo weinig zelfs dat de platenbazen van Sub Pop hem vorig jaar dumpten), werd hij steeds vaker gevraagd voor productiewerk. Er zijn genoeg bands die ook wel zo lekker nonchalant, rammelend, maar toch melodieus willen klinken. Thee Oh Sees, bijvoorbeeld (met wie hij dit jaar ook nog eens een liedje maakte voor hun Moon Sick EP), maar ook Bart Davenport en eerder dit jaar The Mantles.
Geproduust door Kelley en met een gastrolletje van de man hemzelf. Check die kimono dan! Draagt hij ook weer in zijn eigen clipje hieronder. Way cool!
Sinds een week of zes ligt Double Exposure in de winkels. Kelly’s tiende plaat alweer. Niet op Sub Pop, dus, maar wel op het Third Man label van Jack White. Opnieuw is de plaat volledig opgenomen in Kelley’s eigen garage en wederom wijkt hij niet ver af van de invloeden die we van hem kennen. Hij voegt er wel iets aan toe, namelijk kraut en vooral motorik. Het maakt de cocktail er alleen maar smakelijker op. Oplettende Sinten doen er hun voordeel mee!
Kelley maakt een mean taco
Comments
Related Posts
Flat Worms slaat je om de oren, maar geeft je ook netjes een hand →
Oogst 2017 →
The Molochs: moderne beatmuziek voor minimaal drie generaties →
Pingback: Toe maar: nog weer eens zo’n eindejaarslijstje | KETTINGZAAG
Pingback: Kelley speelt zijn liedjes voor ons en die van anderen | KETTINGZAAG