Klaatu: bijna de Beatles
Leuk toch, plaatjes kopen in het buitenland? Van de week nog, ergens in het heuvellandschap van Azië, loop ik zomaar tegen een platenzaak aan. Nieuwe dingetjes had hij, veel lokale klassiekers, maar ook totale platencollecties van expats uit de periode van 1975 tot 1985. En veel jukeboxsingletjes. Een van die plaatjes verdient even wat aandacht hiero.
Na een lekker ochtendje plaatjesneuzen trok ik uit de bak “net binnengekomen” een LP met alleen de bandnaam “Klaatu” erop. Verder geen info. De hoes zag er fijn proggy uit, dus deze mocht mee met het stapeltje platen dat ik zorgvuldig had verzameld. Lekker mysterieus. Thuisgekomen even wat op de interwebs gezocht en toen bleek die plaat ook nog eens een leuk verhaal te hebben.
Allereerst omdat er de originele versie op staat van de Carpenters-hit Calling Occupants Of Interplanetary Craft (The Recognized Of World Contact Day) op staat. Nooit geweten dat dat een cover was. Geinig dus.
De cover
Verder bleek de release van de plaat in 1976 met de nodige geheimzinnigheid gepaard te zijn gegaan. De band had er namelijk voor gekozen om naast de bandnaam niets over zichzelf prijs te geven op de albumhoes. Geen foto’s, geen namen, niets. In de VS had de platenmaatschappij er ook nog eens voor gekozen om de titel (3.47 EST) weg te laten wegens te “obscuur”. Tegenwoordig kijken we niet echt op van van zo’n infoloze hoes. Peter Saville heeft er zelfs zijn handelsmerk van gemaakt. Maar in het midden van de jaren zeventig was het nogal ongebruikelijk.
Er werd dus een album de wereld ingeslingerd werd waar niemand iets over wist, maar waarvan vriend en vijand het erover eens waren: dit klonk akelig precies als The Beatles. De vocalen waren zuiver Lennon en McCartney, de gitaar was vintage George Harrison en de drums waren onmiskenbaar van de heer Starr. Verder was er een experimenteerdrif te horen die alleen George Martin in goede banen had kunnen leiden.
Een hype (of hoax) was dus snel geboren. Zeker toen een popjournalist erop wees dat Klaatu de hoofdpersoon was uit de fifties science-fictionfilm The Day The Earth Stood Still en dat de hoes van Ringo’s soloplaat Goodnight Vienna ook op die film geïnspireerd was. Kon geen toeval zijn.
Originele filmposter: rechts Klaatu, links de gevaarlijke robot GORT
Ringo en GORT
Toen was het hek van de dam. Believers zagen nu overal aanwijzingen. Klaatu zou namelijk “al hier geweest” betekenen. Nou dan weet je het wel. In het nummer Sub Rosa Subway zingt “Paul” ook nog eens eerst over New York en dan over Washington. En laten The Beatles tijdens hun eerste bezoek aan de VS nu precies die plaatsen in precies die volgorde hebben aangedaan. Opnieuw bewijs! Je begrijpt: de exegese van de nummers nam een vlucht en bevestigden steeds de theorie: Klaatu = The Beatles
Billboard bemoeit zich er ook tegenaan
Maar natuurlijk was Klaatu niet The Beatles. Het was een trio uit Toronto en geen enkele Beatle heeft ook maar iets met de band of het abum te maken gehad. Wat ik interessant vind aan de hoax is dat zes jaar nadat The Beatles waren geïmplodeerd de zucht naar een hereniging – desnoods een geheime – nog zo groot was.
De echte Klaatu: precies zoals een Canadese progband eruit zou moeten zien
De ongeorganiseerde hoax heeft de band trouwens geen windeieren gelegd. De plaat en de opvolgers verkochten goed. Van 3.47 EST is onlangs zelfs de 40-jarige jubileumuitgave verschenen, terwijl de 35-jaarsjubileumremasterversie nog kakelvers is. De mythe leeft voort…
Comments
Related Posts
Nederlanders deden goede zaken op het Factory-label →
Alle musea ter wereld hangen vol met Factory-shizzle! →
Allen Klein: meedogenloos en van onschatbare waarde →
