Le Guess Who 2013. De officiële voorpret dl 2. Mark Lanegan

mark-lanegan-photo

Zo aan het begin van de jaren negentig bevond ik mij regelmatig in kringen waar Mark Lanegan als een soort voorbeeldfiguur gold. Mark Lanegan, toen nog vooral zanger van de Screaming Trees, dat was doorgroefde rock met een tikkeltje motorclubchic, een snufje occulte duisternis, een vaag vermoeden van enige belezenheid en dat op smaak gebracht met veel heroïne. Dat deze combinatie weinig origineel was, was bekend, maar weerhield deze kringen er niet van om Mark als een authentieke rockster te zien. Kon hij er wat aan doen dat voor hem o.a. Jim Morrison, Keith Richards en Lemmy Kilmister dezelfde ingredienten gebruikten? Bovendien viel moeilijk te ontkennen dat Mark iets bijzonders had, namelijk een geweldig en uniek stemgeluid. Mark Lanegan horen is als luisteren naar oude whiskey, verweerde houten vloeren, een vuurkorf in de winter.

Als een glas verschraald bier met peuken erin of een plas opgedroogde kots in de ochtenddauw geluid konden maken, klonken ze zoals Mark Lanegan.

Maar Mark Lanegan is meer dan alleen die stem. Hij is ook de zombie-achtige verschijning die de microfoonstandaard altijd stevig omklemt en wiens ogen zo diep verscholen liggen in die granieten kop dat er mensen zijn die zelfs beweren dat hij eigenlijk stekeblind is en dat dat de reden is dat hij die microfoonstandaard zo angstvallig vasthoudt.

Zeker is dat die stem en die verschijning een bepaalde onaardse doorleefdheid uitstraalden waaraan menig zelf beduidend minder door de wol geverfde sterveling zich graag wilden warmen. Dus zagen we Mark de laatste jaren steeds het podium opwankelen bij artiesten zoals dat meiske van Belle and Sebastian, de Gutter Twins en nog zowat b-artiesten. Mark was een soort Marlon Brando geworden die voor wat geld best in de meest waardeloze films een paar zinnetjes wilde brabbelen.

En voor een redelijk bedrag is Mark tegenwoordig ook best bereid om naar een of andere Belgische stad , Utrecht of zo, te komen voor een of ander festival waar ze hem – godbetert- in een kerk enkele liedjes willen laten kreunen. Mark vindt het best allemaal. En ik ook. Donderdagavond, de eerste avond van Le Guess Who, staat hij in de Janskerk.