Leuk weerzien met Miep in Helsinki
Hi folks, even een haastig vakantieberichtje van mij. Ik was van de week in een zomers, ja bijna zinderend Finland. In het stadje Helsinki om precies te zijn, je weet wel bij Stockholm rechtsaf. Op zoek naar goed entertainment stuitte ik pal naast het Centraal Station meteen al op het Kiasma Museen alwaar een tentoonstelling van de overbekende fotograaf Robert Mapplethorpe gaande is. Instant satisfaction is what I want, dus spontaan propte ik mijn hutkoffer in een locker en spoedde mij naar boven.
Zoals bekend is heer Mapplethorpe vooral vermaard vanwege twee iconische platenhoezen, niet toevallig allebei van Patti Smith. In het museum hangen die twee gezusterlijk naast elkaar. Verder zijn er nog veel meer foto’s van de thans 68-jarige vamp te zien, ja want Patti was destijds zo’n beetje Mapplethorpe’s muze, ze gingen als het ware gelijk op in hun ‘road from rags to riches.’
Effe verderop in het museum draaien er filmpjes met o.a. een interviewtje met La Smith (ze is daarin goed in vorm met zwaar behaarde benen overigens). Ze vertelt dat er destijds tussen hen geen regels golden, dat ze elkaar blindelings vertouwden + nog wat kunstgeleuter. Grappig is dat die Mapplethorpe er altijd op stond dat Patti tijdens fotosessies smetteloze kleding droeg, vlekjes waren absoluut uit den boze!
Voor ‘Horses’ werden 12 foto’s gemaakt. Deze haalde het niet.
Nou, en verder is van Mapplethorpe nog een hele afdeling met foto’s van tamelijk heavy homosex te zien (fistfucken enzo, bezoekers worden er van te voren voor gewaarschuwd). Ook hangen er nog een stuk of 100 andersoortige foto’s, vrijwel allemaal van bekende figuren uit de beeldende kunsd, literatuur, muziek en film. Best wel aardig. Maar zoals bekend, in 1989 was het uit met de pret want toen deed aids (Anally Injected Death Sentence, gniffelden wij schooljongens destijds) zijn intrede en resteerde slechts het nalatenschap van Mapplethorpe.
Miep aan de muur in Helsinki
Anyway, nog even over die portretten van die beroemdelingen: mijn arendsoog werd direct getroffen door 1 ervan, want wie zien we daar? Mijn ouwe, trouwe vriendin Miep Brons!!! In de Damstraat in Utrecht had zij destijds een flink grote videotheek (de latere “Jumbo-erotheek”). Dat was nog uit de tijd dat video nog maar net bestond en er (heel handig) drie videosystemen naast elkaar bestonden, VHS, Betamax en V-2000. De vader van mijn schoolvriendje H. was de hipste kerel van kantoor want hij had het veruit superieure V-2000 systeem van Philips in huis gehaald (dat dat systeem vervolgens toch als eerste het loodje moest leggen bij gebrek aan ‘content’ is weer een heel ander verhaal).
Miep uitvergroot
Zodra de ouders van H. op vakantie waren, stonden wij onmiddellijk op de stoep voor een twee weken durend logeerpartijtje daar in Oog in Al. Ach, die lange, warme zomers van de late jaren ’70…. Op de draaitafel draaiden The Only Ones, Johnny Thunders, Bauhaus, Television, DEVO, Panic en Sham ’69 eindeloos hun rondjes. En met dank aan Philips haalden we bij Miep de beste cinematografische werken uit die tijd (‘Dog Day Afternoon’!) alsmede de betere natuurfilms (‘Rolls Royce Baby’!), want Miep had ook een flinke porno-afdeling. Rechts achterin de zaak was zelfs een apart hok, slechts afgeschermd van de gewone video’s met een gordijntje van fleurige plastic slierten. In dat hok konden de liefhebbers heavy homosex en bestialiteiten vinden, alles even vrolijk als gebroederlijk naast elkaar in de schappen uitgestald.
Miep in de catalogus
Kortom, best wel bijzonder, ja zelfs wel gezellig om Miep, ooit dus een hardwerkende middenstander in Lombok, vereeuwigd op de gevoelige plaat daar in Helsinki tegen te komen. En dat doet me eraan denken: ik moet nog steeds haar zangdebuut op vinyl “Wie wil er m’n poesie effe zien” zien te scoren! Want je weet maar nooit, wellicht heeft Mapplethorpe ook daar de coverfoto voor gemaakt!
