Leuk wijf, die Linda. Magnapop in Ekko

Op een dag dat de sneeuw voor de zon verdween trad Magnapop op in Utrecht. In het stijf uitverkochte Ekko riekte het ernstig naar midlife spirit. Logisch wel, want waarschijnlijk is Magnapop alleen bekend bij een tamelijk select groepje veertigers en vroege vijftigers die vroeger de OOR lazen en de Familie Onrust van de VPRO beluisterden. Rond 1990 hadden deze poortwachters van de goede smaak bepaald dat Magnapop geschikt was voor consumptie. Het is moeilijk meer voor te stellen maar in die tijd betekende zo’n VPRO-OOR-keurmerk nog heel wat. En dus besloot ook ik destijds om als dedicated follower of fashion naar het live-optreden van Magnapop te gaan in Tivoli. Het was 28 januari 1992, bijna op de dag af vijfentwintig jaar gelee. De wereld was nog overzichtelijk en Magnapop maakte haar niet ingewikkelder.
In de recensie van Jan Vollaard van 28 januari 1992 lees ik: ‘Magnapop is zo’n zeldzame popgroep die niet alleen met veel plezier musiceert, maar die dat plezier ook ten volle aan het publiek kan overdragen. Na afloop van drie welverdiende toegiften, namen veel nieuwe fans een stralende glimlach mee naar huis.’
Of ik ook met stralende glimlach naar huis ging zou ik niet meer weten netzomin of ik een nieuwe fan was geworden. Zeker is wel dat ik nadien weinig meer aan Magnapop heb gedacht. Eerlijk gezegd was ik ze alweer vergeten, toen ik een optreden aangekondigd zag in Ekko.
Aan spelvreugde en ongecompliceerdheid bleek het viertal uit Atlanta Georgia weinig te hebben ingeboet. Maar muzikaal heeft Magnapop eigenlijk weinig meer te bieden dan simpele gitaarliedjes, die rechtstreeks afkomstig lijken uit de oefenruimtes van de DB’s. Paar geslaagde liedjes, maar veel dik hout ook. Het unieke verkooppunt is vooral de gezellig mollige zangeres Linda Hopper. Deze oudgediende uit de muziekscene van Athens, Georgia (ja, ze kent Michael Stipe), heeft de uitstraling van een leuk, tof wijf, waarmee je goed kunt zuipen, flauwe grappen kunt maken en die op zijn tijd ook nog een scheet laat. Iemand die je er graag bij hebt op je feestje, zeg maar. Maar die even goed het middelpunt van een Amerikaanse sitcom zou kunnen zijn. Daarmee was Linda Hopper toch de voornaamste reden dat we met een tevreden gevoel huiswaarts konden keren. Ik heb zo’n vermoeden dat ik haar over 25 jaar weer ga zien.