LGW dag 2: Verrassing uit Roemenië
LGW is intussen zo omvangrijk dat iedere bezoeker zijn eigen individuele festival kan samenstellen. TivoliVredenburg is daarbij het moederschip van waaruit steeds groepjes dappere bezoekers uitzwermen naar onbekende territoria als Ekko, de Leeuwenberghkerk of het in een ander zonnestelsel gelegen De Helling. Gisteravond bleken de meeste bezoekers een voorkeur te hebben voor de diverse zalen van TivoliVredenburg en Ekko. Op die plekken was het druk en stonden zelfs rijen.
Perfume Genius
Logisch, want het aanbod op beide plekken was om door een ringetje te halen. Het begon allemaal in Pandora, waar PERFUME GENIUS op een vroeg tijdstip uitstekend uit de verf kwam. Een volle zaal hing aan de lippen van Mike Hadreas en volgde muisstil iedere beweging van hem en zijn vrienden. De band teerde gelukkig niet slechts op het grote (en terechte!) succes van het laatste album Too Bright, maar bracht een brede selectie nummers van beide voorgangers, met Mr. Peterson als absolute kippenveltrekker. In de verte doet het werk van de band denken aan James Blake, Rufus Wainwright en soms zelfs Billy Holliday. Maar iedere vergelijkingen doet de composities van de fragiele Hadreas tekort. Perfume Genius schuwt de emotie niet. Integendeel: ieder nummer lijkt voort te komen uit de pure, rauwe en soms ongemakkelijke zieleroerselen van Hadreas. Dat levert een intense ervaring op, waar je even van moet bijkomen. Bijvoorbeeld met een kort fietstochtje door ons mooie Utrecht.
Rodion Ladislau Roşca
Het hoogtepunt van de avond vond namelijk plaats in de halflege zaal van de Leeuwenberghkerk. Daar stond een optreden gepland van de godfather van de Roemeense electro underground. Rodion Roşca is zanger, componist en lange tijd enige bandlid van RODION GA. Achter het ijzeren gordijn maakte hij, met de goedkeuring van Nicolai Chauchescu, de meest geflipte psychedelische spacerock ter wereld. Jarenlang vergeten, totdat de Roemeense band Future Nuggets ontdekte dat Rodion nog leefde. Sindsdien is Rodion heter dan heet in hipsterland. En terecht!
Die Geschichte Rodions
Gisteravond speelde Rodion voor ons een selectie van zijn beste nummers op zijn eigen bandrecorder (!) uit de jaren zeventig. Bij een aantal nummers zong hij zelfs live mee. Een heel bijzondere DJ-set dus. Rodion is waarschijnlijk de enige mens ter wereld die dat apparaat kan bedienen. Af en toe pakte hij er zelfs een piepklein schroevendraaiertje bij om de boel in het gareel te houden. Rodions nummers zijn verplichte kost voor iedereen die zijn geest wil verruimen. In De Leeuwenbergkerk werkte zijn muziek bijzonder aanstekelijk. Stoelen gingen aan de kant en voetjes gingen van de vloer. De sympathieke Rodion, gekleed in een onopvallend rood donsjack, onderging het enthousiasme met een mengeling van trots en verlegenheid. Na een uur bandjes draaien moest de stekker eruit van de floormanager. Maar daar wilde niemand iets van weten. Het was een feestje en we gingen gewoon nog een nummertje luisteren! De opmars van Rodion is niet meer te stoppen. Rodion schijnt trouwens ook met een liveband te spelen. Kan iemand die a.u.b. een keertje hier naartoe halen.
Trans Am
Nog meer spacerock was er in Ekko, waar de veteranen van TRANS AM optraden. Na een groepshug tikte de drummer af en ging het los met een uurtje spacey kraut, motorik, mathrock en synthpop. Een eclectische bende was het, waarbij het speelplezier van de band als de Mexicaanse vogelgriep oversloeg op het publiek. Of omgekeerd, daar wil ik vanaf wezen. Nummers zijn vooral instrumentaal, met soms een vleugje vocoder. De band gaat al een tijdje mee en heeft inmiddels zoveel platen uit dat ze zelf ook niet meer weten wanneer nu wat uitkwam. Dan krijg je dus geinige aankondigingen als: “Our next song is early midperiod Trans AM”. Prima jongens, laat maar komen.
Verder is er nog van alles leuks te zeggen over Bonnie “Prince” Billy die in bloedvorm was, over Dr. John, waar ongetwijfeld hetzelfde voor gold en voor nog vier handenvol andere bands. Maar dat lees je allemaal wel ergens anders.
Comments
Related Posts
Energie met vraagtekens bij Beige Banquet →
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
‘Alternatieve indie’-avond in TiVre is voor 66,6% goed →
Pingback: Black Devil Disco Club: net zo lekker als in 1978 - DeKettingzaag