LGW zondag: volop raga’s, roots, dub en drone
Aan de Zaag-kijkcijfers kun je wel zien dat de mensen al dat geleuter over LGW flink zat beginnen te worden. Toch moeten jullie door die zure appel heen. Hier het bijna LAATSTE LGW-stukkie mensen!
Het is zondagmiddag, buiten is het koud en druilerig, de kachel lonkt. Met drie dagen LGW in de benen is het nu wel héél verleidelijk om NIET die 20 minuten naar Db’s te fietsen. Toch blijk ik over slechte zelfkennis te beschikken want tot mijn eigen verbazing bestijg ik spontaan het stalen ros en zet er de gang in. ‘Karakter tonen, ‘ zo noemen ze dat.
In Db’s is ASHRAF SHARIF KHAN al bezig. De Indiase sitarspeler zit op een tafel zijn raga’s te spelen. Voor mij geen vreemd gezicht want nog maar een paar weken terug zat die ene gozert van Elephant’s Stone in Ekko er precies zo bij. Naast Khan staat een drumstel, af en toe wordt hij bijgestaan door een jazzy drummend conservatorium-type. Het publiek (niet meer dan 30 man) zit op Perzische tapijten die over de vloer heen uitgespreid liggen. Damn zeg, zo’n op de grond zittend publiek, dat heb ik niet meer meegemaakt sinds ik ooit als kereltje bij een concert van Van Der Graaf Generator in RASA verzeild raakte!
Het publiek luistert aandachtig. Ook ik zijg neer en binnen de kortste keren zit ik al te mediteren. Over die akelige vriend van die zus van mij, over de afgelopen dagen LGW, en dat ik tijdens LGW eigenlijk teveel gedronken heb en dat soort zaken. KHAN (geen familie overigens) gaat zeker een uur door en tijdens het laatste nummer worden wij zelfs uitgenodigd wat mantra’s mee te zingneuriën.
Helemaal rein geworden stap ik na afloop weer naar buiten om er daar achter te komen dat je van mediteren flink dorst krijgt. Gelukkig is Ekko niet ver weg en daar grijpen we een heerlijke fles Beck’s gewoon bij d’r middel. De band op het podium heet HANNI EL KHATIB, een naam die de lading niet dekt. Want als je even niet oplet zou je dit als wereldmuziek kunnen verslijten om het spontaan over het hoofd te zien. Via facebook was ik echter die morgen attent gemaakt op de unieke kwaliteiten van deze band, en dus – nog onder de invloed van de meditatiecursus- ga ik helemaal vooraan staan om die vibes op te vangen.
Maar oei, dat valt tegen. In tegenstelling tot de bluesy en rootsy klanken die ik via FB hoorde, blijken we hier met een masculiene vierkwartsmaat-powerrockband te maken te hebben. Met veel gemak (beter gezegd: iets te gemakzuchtig) schudden ze een serie keihard gespeelde rocksongs uit hun mouw. Garage zou ik dit niet willen noemen, daarvoor ontbreekt de karakteristieke slordigheid. Jammer hoor, na een kwartiertje houden we het al voor gezien. Bij de bar verslinden we een prima pruimbaar Ekko-dinertje, terwijl op de achtergrond de band hoorbaar doordendert.
Daarna wederom het stalen ros bij de horens gevat om RASA met een bezoekje te vereren. In RASA speelt vanavond de MAD PROFESSOR. Terwijl wij culinair switchen van Beck’s naar RASA’s befaamde bananenbier (!), gaat het publiek over van afwachtend wachten naar voorzichtigjes skanken. Het driemanschap op het podium haalt een stel klassieke reggae-hits door de dub-mangel, gooit er een vette bas onder en toast er overheen (‘Amsterdam, yeah!’). Hier hou ik het bij, ook al omdat er hier laatst al een prima voorbeschouwing te lezen stond. En o ja, een broertje van mij kwam ik daar ook tegen, hij was bezig een live-filmpje te maken van de professor. Dat filmpje heb ik later wel gezien, erg geinig en bijzonder, maar meneer is te beroerd het op You Tube te zetten. Vervelend ventje…
Bij wijze van afscheid van LGW, s’ avonds laat nog in De Helling verzeild geraakt alwaar WOODEN SHJIPS de boel zo’n beetje aan het afsluiten zijn. In De Helling is het bomvol, het is al een hele kunst om überhaupt die zaal binnen te komen. Op het podium staan vier in het wit geklede heren een langgerekte fuzzy psychedelische drone ten beste te geven. En heeeee, die grijsbebaarde gitarist speelde in Barcelona mee met Moon Duo toch?
Op de achterwand + de twee zijwanden worden heel groot non-stop bewegende visuals geprojecteerd, dat ziet er tof uit hoor. Later lees ik nog dat deze ‘abstract video collage’ speciaal voor de LGW-gig ontworpen is door de andere helft van Moon Duo, mevrouw Sanae Ymada. In ieder geval, op de een of andere manier gaat de muziek erin als koek, het klinkt lekker fris en het hapt heerlijk weg. De drummer zit gewoon heel lekker te spelen, al is dat een beetje verneukeratief want er loopt wel weer zo’n percussie-effectenapparataat mee hè.
Nou, dat was het weer voor dit jaar. Tot 24 mei 2014 maar weer!
Comments
Related Posts
Le Guess Who, Dag 4: is Model/Actriz de nieuwste rock-sensatie? →
Le Guess Who, dag 3: de levenslust van ESG maakt indruk →
Dag 2 van LGW: Palestina brengt de boel in beroering →
5 Responses to LGW zondag: volop raga’s, roots, dub en drone