Live Great Lake Swimmers in Doornroosje

De vele vaste volgers van de Kettingzaag weten inmiddels dat mijn persoontje, alias de ondergetekende die de gek is, de afdeling kwaliteitsmuziek voor mijn rekening neem. Waar mede-redactieleden zich nog eens dreigen te verliezen in de hypes van vandaag of gisteren en niet zelden vorm boven de inhoud laten prevaleren, daar ben ik degene die de kettingzaag gebruikt om het kaf van het koren te scheiden. Om deze en geen andere reden dan ook bezocht ik een concert van The Great Lake Swimmers in het Nijmeegse muziekpaleis Doornroosje.
Om met enig ongepast vermaak te beginnen: nee, the Great Lake Swimmers komen niet uit Syrië of uit Eritrea… (Anders dan de Duitsers denken is de Middellandse Zee trouwens ook geen meer). Ze komen uit Canada, het land dat ons momenteel, hoewel door de massa enigszins onopgemerkt, voor de tweede maal aan het bevrijden is met een waar bombardement aan kwaliteitsmuziek. Uit ervaring weet ik dat het een wet van meten en persen is dat zo gauw bands zich naar rivieren, meren, bergketens en andere natuurverschijnselen gaan noemen, dat men dan de gifbeker kan opdrinken omdat het kwaliteitsmuziek betreft. Ik bevond mij dan ook in gezelschap van hoogleraren in de respectievelijke Spaanse letterkunde en Engelse letterkunde. En ook dat is natuurlijk een goed teken aan de wand.
De bezetting op het podium deed het verwachtingspatroon eveneens naar kookpunten stijgen. Louter ambachtelijkheid sloeg de klok daar voor ons met een banjo, een echte grote staande bas, een klassieke viool en een zanger die bovendien echt bleek te kunnen zingen. Het was kortom Chateau Bas daar in Doornroosje. Met de volste overtuiging deelde ik spreekwoordelijk gesproken dan het brevet van het kettingzaag-kwaliteits-keurmerk uit aan deze Canadese kwaliteitsmusici in het volste besef zijnde dat zij op deze pagina niet meer zullen zijn dan een speld op een gloeiende plaat.