Klassieker

Published on januari 24th, 2014 | by debramster

3

Louie Louie: popmuziek als public enemy number one

Louie Louie van The Kingsmen is al meer dan vijftig jaar hét onomstreden garage- en punkanthem. Iedere zichzelf respecterende anti-autoritaire band had of heeft het op zijn repertoire staan. Waar het nummer precies over gaat weet bijna niemand, maar het ritme en de akkoorden zijn opzwepend en verhogen automatisch de bloeddruk van iedereen binnen gehoorsafstand.

De versie van The Kingsmen is van 1963 en wordt door zgn. kenners gezien als de definitieve versie. Maar het origineel is niet van hen. De bron van het nummer is El Loco Cha Cha Cha van de Cubaanse bandleider René Touzet. Richard Berry baseerde in 1957 met zijn Pharaohs de doo-wophit Louie Louie op de riff van dat nummer. De tekst van de oerversie van Richard Berry is nog aardig verstaanbaar en valt op door het Jamaicaans dialect. “Rockin’” Robin Roberts zorgde in 1961 voor een vertaling naar rock ’n roll. Het Jamaicaanse dialect bleef. Roberts’ begeleidingsband The Wailers leerde het nummer vervolgens aan The Kingsmen uit Portland. Hun versie was een stuk ruiger en de tekst was nauwelijks meer verstaanbaar. Dat kwam vooral omdat ze gewoon veel minder goede muzikanten waren dan The Wailers. Echte DIY-punk, dus. De versie van The Kingsmen werd een grote hit.

Eind 1963 ontving de gouverneur van Indiana  een brief van een verontruste tiener uit zijn staat. De bezorgde jongeman wees zijn representative erop dat de tekst van het nummer Louie Louie hevig pornografisch van aard was en echt niet door de beugel kon. Ongeveer vijftig jaar geleden, op 21 januari 1964, startte de FBI daarom een officieel onderzoek naar de vermeende verderfelijkheid van het nummer.

Image

X-files

Twee jaar lang deden special agents (lange trenchcoat en gleufhoud) hun uiterste best om de teksten van The Kingsmen te ontcijferen. Ze draaide het nummer langzaam af, achterstevoren en binnenstebuiten. De exegese leverde verschillende theorieën op over de werkelijke betekenis van de tekst. Het nummer gaat over de mannelijke variant van zelfsex, vond de een, het nummer gaat over onvrijwillige ontmaagding, vond de ander en weer iemand anders wist zeker dat het nummer over het oraal plezieren van een menstruerende dame gaat (nee, echt!). Al deze theorieën en meer werden uiteindelijk verworpen en de voornaamste conclusie van het 140 pagina’s tellende eindrapport (hier te lezen) was dat de diepere betekenis van het nummer niet te doorgronden is.

Tegenwoordig weten we er meer over. Dat van de versie van The Kingsmen niet meer te verstaan is dan “Louie, Louie, mi gotta go”, heeft niets te maken met geheime boodschappen over bloedbeffen of onanie. De werkelijke reden voor de onverstaanbaarheid (en daardoor multi-interpreteerbaarheid) was veel eenvoudiger. Zanger Jack Ely had vlak voor de opnamen een beugel geplaatst gekregen vanwege zijn scheve gebit. Dat maakte een goede articulatie onmogelijk. Zo simpel was het.

Maar had die tiener dan alles verzonnen en is er dan echt geen onvertogen woord te horen op het plaatje? Voor den drommel wel! Een goede luisteraar hoort zo rond seconde 55 iemand duidelijk “fuck!” roepen. Dat is niet zanger Ely, maar drummer Lynn Easton, wiens drumstokje midden in de opname uit zijn hand springt. De kans is groot dat deze uitroep van frustratie de reden was voor de brave jongen uit Indiana om een brief  aan zijn gouverneur te sturen.

The Kingsmen hebben na Louie Louie trouwens nooit meer een fatsoenlijke hit gehad. De reden daarvoor was niet het onderzoek van de FBI, maar had te maken met een keurig gekapt muzikaal viertal uit Liverpool, die hun drumstokken altijd stevig in de hand hielden en nooit moeite hadden met hun articulatie.

Comments

comments

Tags: , ,


About the Author



3 Responses to Louie Louie: popmuziek als public enemy number one

  1. Pingback: The Sonics winnen óók met 7-1 | KETTINGZAAG

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to Top ↑