Met de Lada naar Utrecht
Afgelopen vrijdag speelden de sp aties samen met Mark Lada’s Golden Arches in Db’s ter ere van het verschijnen van de elpee van laatstgenoemde band op Bottom Shelf Records. In mijn hoedanigheid van razende reporter heb ik Mark de kleedkamer ingesleept en deze traumahelikopterpiloot een paar vragen gesteld.
Hoe is dat nou om met zijn vijven op het podium te staan?
“Mij leek het leuk om een keer een fakking rockband te hebben. Maar ik vind het leukste om me te ontwikkelen als liedjesschrijver. Ik ben autodidact muzikant. Ik heb mezelf alles aangeleerd dus ik vind het leuk dat ik daarin beter word. Met traumahelikopter zijn we daar ook steeds naar op zoek geweest. Die derde was meer uitontwikkeld en pop georiënteerd terwijl die eerste plaat hartstikke naïef en gewoon rammen/rammelig was.
Ik wilde deze plaat maken met gasten waarvan ik het tof vond om mee te spelen en om die uit te nodigen in de studio. Opnamebudget bij elkaar gesprokkeld en daarna zijn we gaan opnemen in de studio van de gitarist van The Golden Arches.
Dat was het doel of het idee: liedjes schrijven en toffe gasten uitnodigen om ze mee op te nemen. Gaandeweg werd het steeds meer een club en toen wist ik ook al dat als ik deze liedjes live zou gaan spelen dan zou ik dat met deze gasten willen. En gelukkig zeiden ze allemaal ja. En nu is de plaat uit op Bottom Shelf Records.”
Waarom in het Nederlands?
“In Amerika met traumahelikopter besefte ik voor het eerst: verrek die mensen hier spreken Engels, met andere woorden: voor het eerst waren mijn teksten één op één verstaanbaar. Die vertaalslag zat er niet meer tussen. Dat vond ik best spannend. In Nederland voelt het wat veiliger en zit er toch wat meer afstand tussen. De tekst vervliegt en de zang gaat op in het geluid.
Als je het dan toch over punk hebt dan vind ik dat je de ballen moet hebben om je kwetsbaar op te stellen. Ik hou niet van gekunstelde teksten, niet in het Engels en niet in het Nederlands. Ik was op zoek naar directheid, geen vergezochte metaforen. Dat was erg spannend. Maar als het er dan is dan is het ook heel erg take it or leave it . Maar daarvoor moet ik het wel eerst zelf accepteren.
Mijn idee van een popliedje is dat als je er heel oppervlakkig naar luistert of wilt luisteren het in eerste instantie een aanstekelijk liedje met een ogenschijnlijk simpele tekst mag zijn. Maar er zitten wel degelijk dingen van mezelf in of dingen die over mij gaan of over mijn gevoelens. Daar mee spelen vind ik leuk. Als je sommige liedjes van Teenage Fanclub luistert, die teksten zijn af en toe zo soft en gevoelig en op het zoetsappige af. Maar omdat het in het Engels is slikt iedereen het.”
Word je in Groningen herkent op straat?
“In VERA wel.”
Wat is Ladaland?
“Een platform voor wat ik doe. Een website waarop ik probeer samen te brengen wat mij fascineert. En dus ook een plek om deze liedjes te presenteren.
Maar toen wilde Bottom Shelf die plaat doen en dat is eigenlijk allemaal heel vanzelf gegaan. Roel, één van de mensen achter Bottom Shelf Records, is mijn drumbuddy in traumahelikopter.
De set zit er nu lekker dus wat mij betreft gaan we nu en volgend jaar lekker spelen en maar zien wat er op ons afkomt. Maar die gasten doen ook allemaal andere dingen dus we moeten maar zien hoe het loopt.”
Hoeveel bands staan er op het podium als The Golden Arches spelen?
“In ieder geval vijf maar ik denk zelfs zes; Roel speelde in PAUW, Ernst-Jan speelt in Mozes and the Firstborn, Sjors in Afterpartees en Kilian in Steve French en Personal Trainer.”
Bassist Ernst-Jan komt binnen om even een pilsje te halen, breed grijnzend en de rielekstheid zelve. Op de vraag hoe hij het vind om met Mark te spelen antwoord hij zonder na te hoeven denken: Chill! Op de vraag wat er dan zo chill is het antwoord: Omdat het gewoon gezellig is. Gewoon een gezellige band. Als Ernst-Jan vertrekt gaat het daar weer over: de band en natuurlijk de muziek die ze maken.
“Je bent aan duizend dingen schatplichtig en ik vind het mooi om daar dan zelf mee aan de haal te gaan in plaats van het wezenloos te herkauwen en kopiëren. Dit is een soort gitaarpop-vertaling van alles wat ik leuk vind.
Ik ben een romanticus, ik hou bijvoorbeeld erg van dingen als Francoise Hardy en Lee Hazlewood en liedjessmeden als Elvis Costello. Maar dat betekent niet dat je die één op één terug hoeft te horen, uiteindelijk probeer ik liedjes te maken die van mij en van nu zijn.”
Dat is aardig gelukt. De plaat is met acht nummers zeer economisch, maar het zijn dan ook allemaal hits. Luister en oordeel zelf alhier op Spotify.
Ben je helemaal losgegaan in de studio?
“In essentie is het eigenlijk gewoon een rockband, maar met drums, twee gitaren, basgitaar en akoestische gitaar is ’t wel het rijkst gearrangeerde wat ik tot nu toe heb gemaakt.”
Daarmee waren de vragen van dit spontane interview opperdepop. Later op de avond staat Mark op het podium met zijn Golden Arches, nadat de sp aties de zaal hebben voorverwarmd. Het rockt en het rolt en het is kort en krachtig. Iedereen speelt in dienst van het liedje en de goeie vibraties. Als toetje draaide het Bottom Shelf dj-team daarna de sterren van de hemel in het café en iedereen leefde nog lang en gelukkig.
Comments
About the Author
Der Wolfshund Der Wolfshund - a.k.a. Barry Hofstede - is an independent writer. His work includes: theatre plays, short stories and song lyrics. He's also a columnist and story teller. Besides that, he's an avid record collector, part time rock star and deejay.
Related Posts
Ook de broer van Vince Clarke ontwierp een Vera-poster →
ELEKTRISCHE DROMEN →
Dolle Dinsdag →
