Mr. Airplane Man is hier toe stee
Ons reisdoel van deze zonnige zondagmiddag is Cafe Wilhelmina in de Eindhovense binnenstad, alwaar Mr. Airplane Man een optreden verzorgt. Cafe Wilhelmina ist normalerweise een blues- annex rootscafe, dus zijn onze USA-heldinnen daar eigenlijk best wel op hun plaats. Het café heeft een puik podium en met twee knusse barretjes hoeft dat bij drukte ook niet tot problemen te leiden.
Maar druk is het niet, daarvoor is het Europese Mr. Airplane Man toerneetje waarschijnlijk te low-key en te last minute in elkaar geknutseld. Pas op het laatste moment kwam ons althans ter ore dat er NL-optredentjes waren geïmproviseerd in kroegen in Breedje Da, Eindje Hoven en Mokum, en op het laatste moment is daar ook nog een Vera-voorprogramma bij The Gories aan toegevoegd, a.s woensdag is dat.
De dames zelf zal dat allemaal sausage zijn want ze lijken er zo’n beetje een doelstelling van gemaakt te hebben om alles op hun eigen voorwaarden te doen. Ik bedoel, een masculiene loopbaanplanning in de traditionele, ambitieuze zin des woords lijkt niet aan hen besteed. In plaats daarvoor treden ze naar buiten op momenten dat hun dat uitkomt & zwangerschappen, verhuizingen en/ of huwelijken hebben daar gewoon hun natuurlijke plek in. Zo kan het dus gebeuren dat we ons al optredens van de dames heugen way back in 2004 (Mezz, Breda), 2008 (Gonerfest, Memphis) en weet ik veul wanneer en waar nog meer (niet).
Maar eh eerst even… voor wie onbekend is met het werk van Mr. Airplane Man: dit duo (Margaret zang und gitaar, Tara drums und toetsen) is afkomstig uit Boston. Ze maken een geheel eigen soort blues, iets met de female touch zeg maar. Daar waar andere blueswijven het nogal eens op een openhartig schreeuwen zetten daar komt Airplane Man juist met een meer ingetogen, kwetsbare variant. Daarbij worden oude blueshelden geciteerd (zo is ‘Mr. Aiplane Man’ van oorsprong de titel van een Howlin’Wolf nummer) maar net zo makkelijk worden helden uit latere tijden geëerd middels covers, zoals o.a The Stooges, Gun Club en onze eigen Outsiders. Dat alles heeft in de loop der tijd heeft geleid tot een aantal fraaie Mr Airplane Man-platen, waarvan voor mij persoonlijk de LP ‘C’mon DJ’ uit 2004 het favorietje bij uitstek is.
Mr. Airplane Man doen The Outsiders (tijdje geleden al hoor)
Godverdomme wat gezellig is het toch in Cafe Wilhelmina. Hier met opdringerige fan (gefotografeerd door de drummer van traumavliegtuig!)
In Eindhoven blijkt eens te meer dat de verkozen werkwijze goed voor ze werkt, ze hebben immers op deze manier niets te verliezen. Dat Brabo’s verschrikkelijk kunnen ouwehoeren, ook dwars door optredens heen, dat wisten we al. Het mooie is, Mr. Airplane Man lijkt dat voor geen meter te deren. Met veel humor doen ze gewoon hun ding en dan zijn er altijd wel weer mensen die aan- dan wel afhaken. Margaret’s gitaarspel (slide!) is bij tijd en wijle nog steeds wonderschoon & dat wordt slechts onderstreept door de economische begeleiding van Tara. De band heeft ook een heel eigen soort groove waarop het goed en rozig wegdromen is (wat mij betreft had die pauze halverwege dan ook achterwege kunnen blijven). Er worden ook nog een paar nieuwe nummers ingezet, maar eigenlijk doet dat nauwelijks ter zake. Mr Airplane Man is volledig zichzelf & heeft een geheel eigen stijl en groove, wat motten ze dan nog meer bewijzen huh?
Comments
Related Posts
Met de Lada naar Utrecht →
The Gories geven ‘m van Jetje →
