New Order doet zijn ding in Liverpool
Gisteravond was het zo ver: alle veertigers, vijftigers en zestigers van Liverpool en wijde omgeving verzamelden zich in de lokale Olympia om hun jeugdhelden uit Manchester aan het werk te zien. Zij werden niet teleurgesteld. Het werd een (bescheiden) feestje, met veel bekende successen, maar ook verrassend veel nieuw werk.
Met dat nieuwe werk zette de band stipt om half negen de festiviteiten in beweging. Singularity van het (verrassend goede) nieuwe plaatje verving Crystal als traditionele opener. Heel terecht, omdat dat nummer, met zijn slepende Joy-Divisionachtige opening en dynamisch New-Orderachtig vervolg een soort samenvatting is van het totale oeuvre van de band. De kop was er dus goed af en onze voetjes lekker opgewarmd.
Greatest hit
Gedurende de set volgde nog vier nummers van de nieuwe plaat, met als hoogtepunt de geile zomerhit Tutti Frutti. De nieuwe nummers bleken opvallend goed te passen bij het al bekende werk van de band. De set was voor de verderest niet erg verrassend. Veel greatest hits (Bizarre Love Triangle, True Faith, Blue Monday, je kent het wel) en verder wat publieksfavorieten die de laatste vijftien jaar muurvast op de setlist staan. De enige verrassing was Lonesome Tonight (een B-kantje), dat de band speciaal voor de huidige tour heeft ingestudeerd. Grappig hoe een band die in de jaren tachtig bekend stond om zijn onvoorspelbare en grillige podiumprestaties nu al jaren op veilig speelt en daarmee het publiek gewoon geeft wat het wil. Ouderdom maakt blijkbaar mild.
Het public van New Order: gestudeerde angry white men en baardapen
Waarschijnlijk door het ontbreken van afwisseling leek de band een klein beetje op de automatische piloot te spelen. Gillian tuurde het hele concert stoïcijns naar haar toetsenbord, Barney kwam niet echt lekker los en Stephen verstopte zich meer dan twee uur lang achter zijn nieuwe (nog grotere!) drumkit. Dat gaf nieuwe basman Tom Chapman dan wel weer de kans om de schouw te stelen. Hij stond vrijwel de hele set vooraan op het podium ongegeneerd zijn inner Hooky te channelen. En dat terwijl hij een paar jaar geleden nog een beetje in zijn broek stond te poepen omdat hij flink grote schoenen te vullen had. Lang leve persoonlijke groei!
Barney helpt Gillian door Blue Monday heen
We vonden het publiek daar in Liverpool trouwens wel een beetje tam. Hier en daar werd wat in de handen geklapt of met een oudemensenachterwerk bewogen, maar dansen doen die scouse mensen schijnbaar vooral van binnen. De belangrijkste reden daarvan was waarschijnlijk dat de Olympia geen vestiaire heeft en het publiek dus het hele concert de jas moest aanhouden. Dan beweeg je niet graag, anders plakt je zweet je binnen de kortste keren aan je jas vast. Rare jongens die Britten.
Concluderend stellen wij vast dat we ons prima hebben vermaakt met de gelikte show van het “echte” New Order. Het geluid is goed, er waren nu nog meer filmpjes achter de band om naar te kijken en de nummers zijn – hoe vaak we ze ook horen – niet kapot te krijgen. Toch geven wij diep in ons muziekhart stiekem de voorkeur aan de wat rauwere shows die het “andere” New Order van Peter Hook geeft. Daar zweet het publiek, spat het bier in het rond en dansen vrouwen van middelbare leeftijd net zo makkelijk op de bar. Maar dat is geen gekniesoor, hoor. Beiden New Order zijn samen meer dan de som der delen. We hopen dan ook dat de bandleden hun ruzie never nooit niet meer bijleggen. Ian zou dat zeker en vast met ons eens zijn geweest…
Comments
Related Posts
Thurston Moore zo goed als lid van onze koninklijke familie →
Nederlanders deden goede zaken op het Factory-label →
Alle musea ter wereld hangen vol met Factory-shizzle! →
One Response to New Order doet zijn ding in Liverpool