Niet zwichten zegt Pussy Riot

Tekst en foto’s: señor Frank P.

Dinsdagavond j.l., niets te doen. Maar met een We Are Public-pasje en een paar spontane lotgenoten kan je zomaar bij zoiets terechtkomen als een optreden van Pussy Riot! (en dat voor de prijs van €0,00 incl. 9% btw).

Met gezonde nieuwsgierigheid vertrek ik, enigszins bijtijds, naar El Tivre, de concertsupermarkt van Utrecht. Met sterke vermoedens dat er muzikaal niet veel te genieten zou zijn, ben ik toch erg benieuwd naar wat Pussy Riot, nog altijd een begrip met allure, te bieden heeft in Pandora.

Maar dat is voor later. Want eerst is er nog een voorprogramma: Vulva. Thuis eerst even google geraadpleegd en die weet te vertellen dat Vulva een Engels experimenteel technoduo (Tim&Thomas) uit 1993 is. Not exactly my kind of biscuit, maar niet geschoten is altijd mis.

Hoe mis kan het zijn. Deze Vulva is plotsklaps een stuk raadselachtiger. Want de twee meiden die op het podium staan zijn zeker niet de Tim en Thomas uit 1993. Ik schat dat deze meiden toen misschien net geboren waren. Keiharde punk die mij terug doet denken aan de werfkelders van weleer. De bassiste speelt simpel en hard (klapperende broekspijpen hard) met een zwaar overstuurd geluid en de drumster beukt dat het een lieve lust is en moet dan ook regelmatig de bassdrum weer even terug halen. Uiteindelijk valt zelfs het hele drumstel uit elkaar, maar dat hoort bij de act. Is dit nou een typische Russische underground band? Ze hadden me van alles kunnen wijsmaken totdat er bij het derde of vierde nummer sprake is van enige interactie met het publiek: “Het volgende nummer gaat over abortus”. Niks Russisch dus, gewoon hier uit de polder! Zeker niet onaardig totdat ze op de helft van hun optreden zijn aangekomen en iets irritants beginnen te doen. Had je vroegen sologitaristen die je na een paar minuten het liefst van het podium zou af knallen, heb je nu de rare gewoonte dat muzikanten lekker op de grond gaan zitten en dan aan de knoppen van hun effecten gaan draaien….Verschrikkelijk, wie verwacht dat een zaal vol mensen daarop zit te wachten?

Nou dan Pussy Riot maar. Twee trommels, een hi-hat en een laptop. Ziet er niet echt uit als punk. Maar had dan ook de beschrijving uit de aankondiging gelezen!!! “Voor het Russische kunstcollectief Pussy Riot is activisme altijd even belangrijk geweest als muziek maken, dus is het niet zo vreemd dat het gezelschap nu met een muzikaal theaterstuk komt. ‘Riot Days’ is gebaseerd op het boek van Pussy Riot-frontvrouw Masha Alyokhina, met Alyokhina zelf in de hoofdrol.”

Nou en dat krijgen we ook. Op een stevige beat worden er op de achtergrond films en foto’s uit de geschiedenis van Pussy Riot getoond. Met ondertiteling gelukkig, want op de voorgrond staat het kunstcollectief een theatervoorstelling te geven die nadrukkelijk ondersteunend is. Ik kijk m’n ogen uit, niet alleen omdat er van alles in een moordend tempo gebeurt, maar alles is ook nog eens in het Russisch gezongen/gedeclameerd en dat is nooit mijn beste vak op school geweest. De beelden zijn heftig, de teksten zijn heftig (iedereen in de zaal heeft nu een pleurishekel aan Putin), de muzikale ondersteuning is heftig en het idee dat de hoofdpersoon zelf ook op het podium staat maakt het geheel wel heel erg aangrijpend. Drie turven groot, maar wat heeft die een ellende doorstaan zonder te zwichten!

Die met die gele bivakmuts is Masha, om haar draait het vanavond

Al met al een zeer goed bestede avond, maar ho, stop, we zij er nog niet! Tijdens het signeren van Masha’s boek volgt er nog een performance, van weer een ander Pussy Riot-ster. Dit heeft niets meer met politiek te maken, deze vrouw schijnt altijd de basis te zijn geweest van Pussy Riot en is nu alleen nog maar bezig met muziek (of in ieder geval vooral met muziek). Ik ben zo stom om haar naam te vergeten, maar mocht ze nog een keer langskomen, dan zal ik je vertellen hoe ze heette.

Oh ja, Snoei wil graag een conclusie over het gebodene horen: Vulva: leuk, maar ook kut (duh..). Pussy Riot: bijzonder indrukwekkend en een echte aanrader. Laatste act: hierbij ben ik maar naar huis gegaan.