Nog niet uit mijn dakkie bij Le Guess Who
Als onderdeel van Le Guess Who en onder de noemer ‘Austin Psych Fest’’ spelen er donderdag vijf bands in Tivoli-Pandora. Op zoek naar een gemene deler had ik vooraf het programmaboekje goed bestudeerd: ‘Austin Psych Fest focuses on a broad range of psychedelic music.’ Daar moeten we het mee doen. In de zaal zelf wijst niets op een ‘psych fest’. Gewoon de bekende nieuwbouwbunker, zonder enige aankleding, introductie, omlijsting, of wat dan ook.
FUMACA PRETA, de grote onbekende van de avond, begint eigenlijk veel te vroeg. Terwijl Jantje Publiek nog half met het hoofd bij de dagelijkse beslommeringen is staan zij zich uit de naad te werken met loeistrakke latin/garage/bongo. Gave band hoor, origineel ook, maar puur vanwege het tijdstip valt er weinig eer te behalen. Het helpt dan niet dat de lichtman/vrouw nodeloos uit zijn/haar bol lijkt te gaan met haar/zijn speeltje. Damn, om 20.45 uur begint die kolere stroboscoop al te knipperen!
Het piekmomentje van de avond is meteen al bij de tweede band, bij het Autralische KING GIZZARD AND THE LIZARD WIZARD. Ze zijn getekend door Castle Face, zoals bekend het platenlabel van John Dwyer, het opperhoofd van Thee Oh Sees. Ik had besloten me eens lekker te laten verrassen, maar al na een minuut draait Herr Bramster zich om en toetert in mijn oor: “epigonisme!” Tja, daarmee slaat hij de spijker op de kop, want dat Thee Oh Sees de grote inspiratiebron voor deze aussies zijn blijkt uit alles, tot en met de maniertjes van de zanger-gitarist aan toe. Maar wie daar niet te zwaar aan tilt, ziet een leuke feestband. Met twee drummers, mondharmonica, een dwarsfluit (okay, zelfs dat kennen we van Thee Oh Sees) en veel wapperend haar, alles van een Tommy Oar-achtige frisheid.
Daarna twee bands die al een paar keer eerder in NL te zien waren, dus voor mij niet meer dan een routine-check. THE GROWLERS (California) en TAMIKREST (Mali) heten ze. Tussen deze twee bands hoor en zie ik wel verwantschap, dus een goed idee om ze samen op een podium te zetten. ‘Psych’ zal ik het daarentegen zeker niet willen noemen, ‘desert-blues’ wel.
Als afsluiter speelt het heropgerichte LOOP uit Engeland. Een zeer afwachtende houding ruik ik om me heen. Ik krijg de indruk dat niemand echt op deze band zit te wachten. Pandora is dan al grotendeels leeggelopen, ja de zaal oogt als een soort kippenfarm waar een week ervoor nog vogelgriep is vastgesteld. Maar ja, donderdagnacht om 1.30 uur is dan ook wel weer erg laat! Na een nummertje of zes krijg ik plots het lumineuze idee om mijn fiets op te zoeken. Lekker thuis mijn mandje in, morgen weer verder, ‘Austin Psych Fest’ my ass!
Comments
Related Posts
Ik ga op vakantie en neem mee #2 →
De Tijuana Panthers weten hoe het moet →
LGW dag 2: Verrassing uit Roemenië →
Pingback: LGW dag 1: ga zo door! - DeKettingzaag