Obscure shit van Hans van Hemert scoort 42 jaar na dato
Aanhangers van Morrissey weten het maar al te goed: tijdens concerten kan hij soms zomaar spontaan beginnen over Mouth & MacNeal. In de jongensziel van deze rechtgeaarde songfestivalliefhebber heeft de NL-act kennelijk diepe indruk gemaakt. In Rotterdam ging The Moz nog een stapje verder, daar speelde hij M&M’s “I See a Star’ zelfs eens als toegift. En ja, het was inderdaad een leuk liedje (het haalde een derde plek op het Songfestival van 1974, dat Abba won). Maar.. zou hij zich er ook van bewust geweest zijn dat dit een 24-karaats Hans van Hemert-compositie betrof?
Vast niet. Ik daarentegen wel, want ik ben best wel een sucker for Hans van Hemert-produkties. Ik bedoel, ik hoef maar een gemene schop tegen mijn platenkast te geven of er tuimelt wel iets uit met zijn naam erop. De man heeft dan ook in de loop der jaren (lees: in de 60-er en 70-er jaren van de vorige eeuw) een hoop mooie eitjes gelegd. Ik heb het dan puur over 45-toeren platen, want daarin excelleerde Hans, met ‘Revolution’ van Q65 als de grote 33 toeren-uitzondering die de regel bevestigt. Niet alleen bakte hij hits voor Mouth & MacNeal, Les Baroques, Q65, Sandra & Andres, Kamahl, The Motions, LUV en Babe maar schreef en produceerde hij ook meer obscuur (of zo je wil: jammerlijk geflopt) materiaal. Zoals voor Dump, Michael Elo en de Mailer MacKenzie Band. Kortom, puike vent die Hans! En alles uitgevoerd in de hem karakteristieke stijl hè: contrastrijke, zorgvuldig geproduceerde hitparadepop, dat altijd rijkelijk, ja soms bijna theatraal georkestreerd was.
Allemaal Hans van Hemert producties
Het toeval wil dat Hans onlangs als 71-jarige onderscheiden werd met de Buma Lifetime Achievement Award. Daar was hij erg mee in zijn noppen, hij moest er dan ook helemaal voor uit Bali komen vliegen, want daar woont hij sinds jaar en dag. Echter, volgens De Telegraaf had hij een nog belangrijker reisdoel voor ogen: zich hier laten behandelen voor prostaatkanker.
Oei, niet zo best dus. Gauw maar weer terug naar de muziek dan. Specifiek naar zijn onbekendere werk. Ik zeg je: obscuriteit bestaat in vele tinten en het donkerste dat Hans ooit concipieerde staat thans in het centrum van de belangstelling. Het is een werkje waar ik persoonlijk nog nooit van gehoord had, van de mij totaal onbekende Nederlandse 70’s act Lion. Lion bracht in 1975 het singletje “But I Do / You’ve Got A Woman” uit. Destijds ‘deed het niets.’ Maar dit is echt ongelofelijk, 42 jaar na dato duikt het B-kantje ervan alsnog op, uitgevoerd door een hippe alt-band from the other side of the big plas. De Chicago-band Whitney coverde het.
Shazam herkent het niet, Spotify kent het niet
Yep, een hippe band is Whitney best wel. In Nederland speelden ze al eerder bij Into The Great Wide Open/ Vlieland en bij Le Guess Who / Ekko. Over een paar weken gaan we zien bij Primavera in Barcelona en de echte slome duikelaars onder ons kunnen daarna nog terecht in (volgens het Whitney-toerschema:) ‘Hilvarenbeek, The Netherlands’, waarmee natuurlijk het Best Kept Secret Festival bedoeld wordt.
Van het ‘funky-psych’ origineel van Lion maakt Whitney nu, geheel in eigen stijl, een verzorgde, soulvolle ballad, gezongen met de karakteristieke falset van de Whitney-zanger. Men veel respect voor het origineel, dat hoor je er zo vanaf. Op 2 juni verschijnt het als 12 inch en o ja, op de B-kant ervan staat nog zo’n obscuur geval. Het mij ook al totaal onbekende, Dolly Parton-nummer ‘Gonna Hurry.’
Het origineel blijkt een felbegeerd dingetje, want moet je hier eens kijken op Discogs
Resteert nog de vraag: hoe kwam Whitney toch in godsnaam aan dit nummer? Ergens in Illinois uit een tweedehandszaak getrokken ofzo? Of tijdens Le Guess Who op de Jaarbeurs-platenbeurs op de kop getikt? Neen, luidt het antwoord. De originele‘You’ve Got A Woman’ van Lion blijkt de aftiteltune te zijn van de Netflix-speelfilm ‘Win It All.’ Het staat ook op de soundtrack daarvan. Maar hoe die Netflix-gasten er weer aan komen???
Comments
Related Posts
Last Night At Club Vinex, Vol. 4 →
Sparks zetten Pandora in de fik →
Lekker door rood fietsen in Barcelona →
