Ontdek je plekje Frankrijk: Forever Pavot

Het kan zomaar onopgemerkt aan je voorbijgegaan zijn, maar afgelopen donderdag speelde – verstopt in een klein festival van psychedelica – een van Frankrijks leukste artiesten in Ekko. Die genreduiding doet hem trouwens wel wat tekort. Forever Pavot maakt muziek die geen enkel labeltje dekt.

Filmmuziek voor (nog) niet bestaande films komt misschien nog het dichtst in de buurt. De fuzz-gitaren, de rollende bas en het klavecimbel-achtige orgeltje doen bijvoorbeeld sterk denken aan het oude werk van filmcomponist John Barry. De motiefjes doen verder vermoeden dat componist en bandleider Emile Sorin een kenner is van de betere Italiaanse softpornoklassieker uit de jaren zeventig. Verder doopt de band de nummers in hetzelfde ouwe Pink-Floydsausje waarmee ook Jacco Gardner zijn muziek op smaak brengt.

Op de plaat klinkt dat al erg fijn, live voegt de band er een fikse portie funk en een swing aan toe die aanzet tot een dol feest. Het langbehaarde en idembebaarde psychedelicaminnende publiek in de zaal (enkelen hadden zelfs zo’n Jacco-Gardnerhoedje op) wist niet wat ze overkwam. Niks trippy met je hoofd bewegen: er moest gedanst worden. Je zag de opluchting op menig meisjesgezicht en zij wezen – tot zichtbaar genoegen van de band – met hun soepele heupen de weg.

Toen de band ook nog een lekkere cover speelde van de themamuziek van de Kuifje-animatieserie was het hek van de dam. Een totale freak-out lag op de loer. Zo ver kwam het niet, omdat de opzet van de avond slechts een set van drie kwartier toestand. De gemoederen bedaarden al snel weer bij de volgende band, maar daar ga ik verder geen woorden aan vuil maken.

Rhapsode, het laatste plaatje van Forever Pavot, is bijna precies een jaar uit, maar de moeite van het aanhoren nog meer dan waard. Een tijdloze klassieker.