Open Brief aan Bono Vox

Geachte heer Vox, beste Bono,

Afgelopen week liet je na enkele jaren van stilte geheel onverwachts iets van je horen. In mijn I-tunes vond ik een elftal nieuwe liedjes van jouw rockband U2. Gegeven paarden kijk je niet in de bek, zo gebiedt het fatsoen, zelfs al zijn ze ongevraagd gegeven. Toch, beste Bono, ga ik dat hier wel doen. De tijden zijn te ernstig, de problemen te groot, om in naam van het fatsoen te zwijgen. Het zal ook jou niet zijn ontgaan dat het de afgelopen zomer nogal onrustig was op onze aardkloot. Het neerhalen van het vliegtuig MH17 in de Oekraïne, de conflicten in de Gaza-strook, de vestiging van de Islamitische Staat in Noord-Irak en Syrië, het Ebola-virus en als klap op de vuurpijl de conflicten binnen de partij 50plus en de daaropvolgende terugkeer van Henk Krol in de Tweede Kamer. Niet voor niets is de zomer van 2014 al omgedoopt in de Summer of Hate.

Nu ben jij iemand die zijn leven lang heeft gestreden tegen de haat, die nare, destructieve emotie die de mens maar niet weet kwijt te raken. Ik zie nog voor me hoe je als jonge idealist met een vlag op het podium rondliep als protest tegen de troubles in je vaderland. Ook herinner ik me nog goed hoe je samen met je Ierse medestrijder Bob Geldof als de moderne Willibrord en Bonifatius streed tegen de armoede en het onrecht in de wereld. Velen lachten je uit, bespotten je en beschuldigden je van hypocrisie. Ik niet. Ik had je (via de televisie) diep in de ogen gekeken, ik had je teksten bestudeerd en kwam tot de onvermijdelijke conclusie dat je een oprecht mens bent, iemand die vindt dat hij het verschil moet maken. Gewoon omdat hij niet anders kan. Met grote bewondering zag ik hoe je streed voor de vrijlating van Nelson Mandela, hoe je Gerry Adams en Ian Paisley tot elkaar wist te brengen, hoe je voor het kwijtschelden van de schulden van de arme landen pleitte. Dat e.e.a. ten koste ging van het niveau van de platen wilde ik best op de koop toenemen. Je kunt niet alles hebben.

Ik zal er niet langer omheen draaien, beste Bono. Waar was je afgelopen zomer? Waarom heb je niet getracht de strijdende partijen in het Midden Oosten tot elkaar te brengen? Waarom ben je niet afgereisd naar Kiev, Donetsk en Moskou om te praten met Poetin en Porosjenko? Waarom heb je niet kunnen voorkomen dat de kelen van enkele onschuldige burgers in de IS werden afgesneden? En waar was je toen de fractie van 50plus uit elkaar viel? Jij, immers, had successen kunnen boeken waar Angela Merkel, Guy Verhofstadt, Barack Obama, David Cameron en Jan Nagel faalden. Nu moest de wereld het doen met een snikkende Frans Timmermans in de VN.

Sinds afgelopen week weet ik waar je was. In de studio om een CD op te nemen die ongevraagd in mijn bibliotheek werd gedropt. Op zich mag niemand je dat natuurlijk kwalijk nemen. Hoe spijtig dat ook is voor de wereld, de rockmuziek is je core-business. En je hebt natuurlijk ook met De Afgrond en die Brilbassist te maken; die willen ook wel weer eens op toernee.

Bij het beluisteren van de CD Songs of Innocence verdween alle begrip. Beste Bono, dit kun je gewoon niet menen! Deze CD is niets meer en niets minder dan een muzikale trap na voor een wereld die snakt naar een positief signaal. Echt, ik ben geen U2-hater, ik heb alle CD’s tot en met Achtung Baby trouw aangeschaft en had als tiener een poster van de Unforgettable Fire aan de muur hangen. Ik ben niet iemand die jou per se omlaag wil halen, niet iemand bij wie de haat de liefde heeft overwonnen. Maar dit… Of wil je de mensen soms pijn aan de oren laten voelen om zo solidariteit te kweken met de Yehzidi’s. Palestijnen en 50plus-stemmers die ook gepijnigd worden?

Het begint al met een volkomen misplaatste ode aan Joey Ramone, die wordt gevolgd door enkele nummers die meer thuis horen op een plaat van Modern Talking. Dat je van galm houdt, was mij bekend. Maar ik vraag me echt af in welke echoput je deze CD hebt opgenomen? Nee, Bono, met de beste wil van de wereld kan ik niets aardigs zeggen over Songs of Innocence. En ik kan de vernietigende recensies dit keer dan ook geen ongelijk geven. Hoe graag ik zulks ook zou willen. Het erge is echter vooral dat je deze bagger (excusez le mot) hebt gemaakt terwijl de wereld in brand stond. Je hebt niet alleen de mensen in Irak, Oekraïne, Gaza en de Nederlandse bejaardenhuizen in de kou laten staan, maar eigenlijk iedereen. En het bewijs daarvan drop je ook nog eens in onze i-tunesbibliotheek. Beste Bono, voor dit soort gedrag bestaat een woord: vaandelvlucht. Het is hoog tijd dat je studio de Echoput verlaat en de vlag van de vrede weer oppakt.

Hoogachtend, koenraadpss