Out Of Sight, met DJ Andy The Shake
Out of Sight is Utrechts langstlopende reguliere sixties-party. Om de maand kan je in de ACU helemaal los gaan op 50’s R&B, Northern Soul, Ska, Beat en Garage. En dat al meer dan tien jaar.
Voor de volgende editie is uw eigen Wolfshund uitgenodigd om te komen draaien. Hoogste tijd om het nuttige met aangename te combineren en een praatje te maken met de geestelijk vader van deze analoge dansavond – DJ / kunstenaar en all round nice guy Andy ‘The Shake’ – over liefde voor muziek en keeping the faith.
“We zijn begonnen met zijn drieën. The Hipster, Anna Vodka en ik. Ergens onderweg zijn we The Hipster kwijtgeraakt, die is in de technomuziek gedoken. Hij was de creatieveling met de gekke ideeën. We hebben Out Of Sight protest-/promotieacties gehouden in de stromende regen, met een tamboerijn, plakkaten en een draagbare pick-up. We hebben ballonnen opgelaten met vrijkaartjes eraan. Dat soort gekke dingen. Alles om aandacht te generen. Nu bestaat de vaste kern uit Anna en ik, aangevuld met DJ’s uit Utrecht en de rest van de wereld.
Ik kom oorspronkelijk uit Manchester. In de jaren ’60 en ’70 een Northern Soul-bolwerk met als tempel The Twisted Wheel. In de jaren ’80 dreigde die scene een stille dood te sterven. Oudere verzamelaars deden hun platencollecties van de hand. Misschien dat er daardoor wel weer een revival kwam, doordat nieuwe, jongere mensen de muziek ontdekten. Wat echt en waardevol en betekenisvol is verdwijnt nooit. Dat gaat hooguit ondergronds.
Het was de tijd van Acid House en Madchester. Een grote invloed in die tijd was DJ Dave Booth. Hij was vaste DJ bij The Stone Roses. Hij draaide de Madchester-platen en mixte die met Northern Soul. Dat was het begin van een nieuwe generatie die de oude muziek ontdekte en de fakkel overnam. In ieder geval was dat voor mij het begin.
Lees hier een interview met DJ Dave Booth
Geloof houden is belangrijk. Belangrijker dan hoop. Hoop is een eiland dat langzaam in zee verdwijnt. Geloof kan bergen verzetten.
Met Out Of Sight hebben we ook mindere tijden gekend, maar we zijn altijd doorgegaan. ‘We’ dat is niet alleen het Out Of Sight team, waar ook Frederique bij hoort trouwens – zij doet de visuals. ‘We’ dat is misschien nog wel meer het publiek, de trouwe bezoekers. Zonder hen is de zaal leeg en kunnen wij net zo goed naar huis gaan.
Superstar DJ’s, ik geloof er niet in. ‘God is a DJ’ en al dat gelul. De DJ moet presteren, hij is de belangrijkste persoon van de avond, maar enkel aan zijn kant van de platenspelers. Aan de andere kant is dat het publiek.
Het publiek moet evenzogoed presteren. Je kan niet enkel komen om te consumeren, te nemen. Je moet ook geven. Energie delen, waardoor het zich vermeerderd. De paradox van de liefde in het algemeen. ‘Keeping the faith can only be accomplished by sharing the love.’ Ik weet niet meer wie dat gezegd heeft. ‘It’s about passion, not fashion. Good music wil never go out of style.’
Ik heb expres het ACU uitgekozen om Out Of Sight te houden. In ACU is in principe iedereen welkom. Onze feesten zijn geen incrowd happenings waar de underground sixties elite bijeenkomt om elkaar uit te checken. Out Of Sight gaat over breaking barriers, love for great music, en wederom, keeping the faith. Dan is er geen ruimte voor misplaatst elitisme. Dat is deel van het succes. Wat ons publiek aangaat is Out Of Sight non-exclusief. De muziek is een ander verhaal.
Authenticiteit vind ik belangrijk. De muziek op Out Of Sight feesten is daar een goed voorbeeld van. Mensen hebben een ingebouwde bullshit-detector, ook al zie ik genoeg mensen die er voor kiezen om die uit te zetten en de trends te volgen. Out Of Sight is wat dat betreft dodelijk saai en voorspelbaar: alleen maar goeie muziek uit de jaren ’50 en ’60. Zo’n missionaire houding is belangrijk bij het behouden van het geloof in waar je mee bezig bent. Je moet standaards hebben en die handhaven. Daarom draaien we ook alleen maar vinyl. Ikzelf ga nog een stapje verder door enkel originelen te draaien, hoe kapot ze soms ook zijn.
Ik heb 1-2-5 van The Haunted altijd bij me. Die single ziet eruit alsof er een vrachtwagen overheen is gereden. Maar de gedachte dat vijftig jaar geleden ergens op een slaapkamertje een jongen of meisje dit plaatje helemaal aan stukken heeft gedraaid vind ik magistraal. Dat is geschiedenis wat je dan draait. Een tijd lang betekende dat stukje plastic alles voor iemand, iedere keer dat hij of zij dat liedje draaide.
Ik heb een keer een DJ naar huis gestuurd. Die kwam aanzakken met een koffer vol CD’s. Ik dacht het niet. Out Of Sight heeft een standaard en wie daaronder komt kan vertrekken. Even goede vrienden maar dan heb je het weer over die liefde en de gedrevenheid die nodig is to keep the faith. Sommige van de platen in mijn koffer daar ben ik tien jaar naar op zoek geweest. Als ik die draai en op de dansvloer gaat het helemaal los dan springen de tranen in mijn ogen.
Mensen die draaien met gedownloade, slechte kwaliteit MP3’s verdienen het niet om zichzelf DJ te noemen. Ik hoop dat hun hel in het hiernamaals een eeuwigdurend doedelzakconcert is.
Er is één plaat die ik altijd bij me heb, maar die ik nooit zal draaien. Zonder die plaat geen Out Of Sight. Dat ding is behekst, ik zweer het je. Zonder die plaat gebeuren er ongelukken, maar als ik hem draai zou het nog erger zijn. Die plaat is zo goed, zo ontzettend goed. Die maakt ongekende krachten los en hoe groter de massa, des te groter de krachten die vrijkomen. Het is geen voodoo of zoiets, of iets anders duisters. Het is superpositief en opbeurend, maar de ervaring heeft me geleerd dat het beter is om ‘m niet te draaien. Als ik ‘m alleen maar bij me heb dan doet ie zijn werk al. Die plaat is mijn mascotte.
Out Of Sight is hard werken. Plaatjes draaien is maar een onderdeel van zo’n avond en de avond zelf is weer het einde van een weg van voorbereiding. Maar als de dansvloer vol staat dan weet je weer waar je het voor gedaan hebt.
Bij het laatste liedje gooien we de schuiven helemaal open en dansen we met de mensen waar we de hele avond voor gedraaid hebben. Daarna krijgen ze applaus van ons. Ze verdienen het, hun aanwezigheid rechtvaardigt het bestaan van Out Of Sight.”
De volgende Out Of Sight is op zaterdag 21 mei in ACU aan de Voorstraat in Utrecht.
Hier kan je nog meer ontdekken over Out Of Sight:
https://outofsightacu.wordpress.com/
Comments
About the Author
Der Wolfshund Der Wolfshund - a.k.a. Barry Hofstede - is an independent writer. His work includes: theatre plays, short stories and song lyrics. He's also a columnist and story teller. Besides that, he's an avid record collector, part time rock star and deejay.
Related Posts
Energie met vraagtekens bij Beige Banquet →
Flat Worms slaat je om de oren, maar geeft je ook netjes een hand →
En weer komen de Canadezen ons bevrijden →
