Peter Hook is óók lekker bezig
Zo dan! Genoeg New Order nieuws dit weekeinde. Lovende besprekingen van Music Complete vliegen je van alle kanten om de oren. En wij geven de heren en dames recensenten geen ongelijk. Maar hoe was eigenlijk het weekeinde van hij die in alle recensies genoemd wordt, maar op de nieuwe plaat niet te horen is? We hebben het natuurlijk over bassist Peter Hook. De Kettingzaag stak de Noordzee over en zocht het uit.
Sinds zijn vertrek uit New Order is Hooky bezig aan een oneindige wereldtour waarmee hij alle uithoeken van het universum aandoet. Afgelopen weekeinde waren Hull en Nottingham aan de beurt. Peter Hook en zijn band The Light (met zijn eigen zoon Jack op bas!) spelen al een aantal jaar de platen van Joy Division en New Order in chronologische volgorde. Ieder jaar een andere. Het begon met Unknown Pleasures in 2009 en inmiddels is de band aangekomen bij New Order’s Low-Life en Brotherhood.
Jonge god van 59
Hooky en zijn maten spelen de platen integraal, dus inclusief slechte nummers. Voorafgaand daaraan verzorgt de band zijn eigen voorprogramma met Joy-Divisionklassiekers. Voeg daar een uitgebreide toegift met publiekesfavorieten aan toe en je hebt een avondvullend programma van bijna drie uur muziek. Petje af voor iedere band die dat volhoudt, laat staan voor een band waarvan de voorman toch al tegen de zestig loopt.
De set laat mooi zien hoe het publiek en Hooky zelf de twee platen met terugwerkende kracht waarderen. Brotherhood blijkt de minst populaire plaat. Het is een opwarmertje voor Low-Life, dat inmiddels de status van klassieker heeft bereikt. The Perfect Kiss, Sunrise, Sub-Culture, Face Up en Elegia kunnen allemaal op extatische bijval rekenen. Tent op zijn kop!
Avondvullend programma
Muzikaal klopt het allemaal dan ook als de spreekwoordelijke bus. De band speelt alle nummers natuurgetrouw na. Het heeft iets van een coverband, maar dan wel een echt hele goeie. De enige wanklank is eigenlijk Hooky zelf, die gewoon helemaal niet kan zingen. Als zijn oergrom het gewenste bereik echt niet haalt, laat hij de zang over aan gitarist David “Pottsy” Potts. Dat zou hij eigenlijk vaker moeten doen, want David klinkt precies als Hooks oude maatje Barney.
Ook het gitaarspel van Potts trekt de band naar het gewenst niveau. Het is daarom jammer dat hij nogal moet opboksen tegen het volume van de bassen van vader en zoon Hook. We zouden hem wat meer volume in de mix gunnen. Toen we hem dat na afloop van het concert lieten weten, vertelde hij ons dat hij dat vaker hoorde. Hopelijk leest Hooky mee.
Rechtsvoor Pottsy, de reserve Barney
Wij concluderen dat Hooky met zijn slimme concept liefhebbers van zowel Joy Division als New Order de mogelijkheid geeft liedjes live te horen die de echte New Order, die zich tot de greatest hits beperkt, zelf nooit speelt. Beide bands vullen elkaar daardoor perfect aan. Wij durven daarom de stelling aan dat New Order en Hooky helemaal niet uit elkaar zijn gegaan. Hun schijnscheiding is gewoon een uitgekiende strategie om maximaal te verdienen aan een gulzig en (eindelijk) koopkrachtig publiek.
Comments
Related Posts
Regenjassenreggae uit Manchester →
Dankzij Herbert Grönemeyer kun jij lekker naar je plaatjes van Neu! luisteren →
Toen Joy Division bij ons op theevisite kwam →
Pingback: New Order doet zijn ding in België - DeKettingzaag