Poster uit archieven van Da Capo heeft mooi plekje aan mijn muur
Aan een groot deel van de wereld is het totaal onopgemerkt voorbij gegaan, maar dit jaar is het dertig jaar geleden dat de elpee Low-Life van New Order verscheen. Ff snel duiden: dat was het album waarop de band de geest van Ian Curtis definitief van zich afschudde en het pad van de dansmuziek insloeg. Voor veel fans van het “eerste uur” (de zgn. regenjassenbrigade) was dat het moment om de band de rug toe te keren en onder een steen te kruipen. Voor anderen was het juist het moment waarop de jaren 80 pas echt interessant werden.
Over Low-Life is veel te zeggen. Dat het de eerste keer was dat de bandleden met foto’s van hun eigen zichtbaar waren op een platenhoes, bijvoorbeeld. Of dat het de eerste keer was dat New Order singles van een album trok (daarvoor waren singles en albums van de band strikt gescheiden entiteiten). Of dat de band met het begrafeniswaardige Elegia definitief vaarwel zei tegen Ian. Of dat de plaat met opener Love Vigilantes een zuiver kuntrienummer bevat dat later door menig kuntrieband gekufferd is. Maar over de plaat zelf wil ik het eigenlijk niet hebben. Wel over het artwork.
Dat heeft een bijzondere reden. Het zal namelijk geen toeval zijn, maar dit jaar viel mij zomaar de platenzaakposter die de videoclip van eerste single van Low-Life aankondigde in de schoot. Alle credits, waardering en dank daarvoor gaan naar Zaagvriend De Snoeister. Hij kwam de poster namelijk tegen in een stoffig archiefkastje vol muziekposters bij de boedelverkoop van ’s werelds beste platenzaak: wijlen Da Capo. Hier zie je een plaatje van de poster:
Mooi hè? Navraag bij kenners leert dat het een nogal zeldzaam exemplaar betreft. Het is dan ook een poster van Factory Benelux. Dat was de Belgische poot van Tony Wilson’s label. Journalisten Michel Duval en Annik Honoré (tevens buitenechtelijk liefje van Ian C.) richtten het label in 1980 op om de plaatjes van Factory in de lage lande te distribueren. Soms mochten ze dan iets doen met bijzondere uitgaven. Zo verscheen New Order’s single Murder (een instrumentaaltje met samples uit de beruchte bloot- en bloedfilm Caligula) alleen en exclusief op Factory Benelux.
Voor The Perfect Kiss mochten ze dus eigen poster maken. Verder verscheen de single speciaal voor ons en de Belgen in twee verschillende hoesjes. Daarop waren, net als op de elpee zelf de vier foto’s van de bandleden afgedrukt . Kijk maar:
Dan nog even wat over die “Perfect Film” op de poster. Dat slaat op de videoclip die Jonathan Demme maakte van het nummer. Die is op zichzelf weer heel bijzonder. De regisseur (die net daarvoor Stop Making Sense met The Talking Heads had gemaakt) liet de band het nummer live spelen in de studio. De Franse cameraman Henri Alekan, die eerder werkte met Jean Cocteau, zorgde voor de dromerige shots. Niet alleen kwa lengte, maar juist door de filmische kwaliteit is het een atypische videoclip voor de jaren 80 die met het klimmen der jaren alleen maar beter wordt.
Demme en Alekan waren trouwens niet de enige filmers van naam die clips met New Order maakte. Katryn Bigelow (later van The Hurt Locker en Zero Dark Thirty) maakte in 1987 de clip bij Touched By The Hand Of God en documentairemaker Robert Frank (van de Rolling-Stonedocumentaire Cocksucker Blues) maakte in 1989 de clip bij Run. Die contacten met Grote Filmers had New Order te danken aan filmproducent Michael Shamberg (o.a. Pulp Fiction en The Big Chill) die in de jaren 80 vuistdiep in de popmuziek zat en vriend was van de band. Allemaal razend interessante feitjes die ik hier eens te berde kan brengen dankzij die poster uit dat gammele archiefkastje in Da Capo. Snoeischaar bedankt!
Comments
Related Posts
Thurston Moore zo goed als lid van onze koninklijke familie →
Nederlanders deden goede zaken op het Factory-label →
Alle musea ter wereld hangen vol met Factory-shizzle! →
