Psychoplaat
Stiekem gedropt in de komkommertijd was daar I Was Real, de derde langspeler van 75 Dollar Bill. 75 Dollar Bill is Che Chen (gitaar) en Rick Brown (percussie). Ze spelen de blues zoals ik ‘m het liefst hoor en dat is met minimale middelen – drone-gitaar, een allegaartje aan percussie en een multiplex krat.
Het enige verschil met eerdere platen is dat er hier en daar gastmuzikanten meespelen. Daardoor is de sound vetter, zonder aan eenvoud te verliezen. Het elf minuten durende openingsnummer Every Last Coffee Or Tea vliegt voorbij. Het is alsof je naar een mooi verhaal luistert en daarbij de tijd vergeet.
Het is een blauwdruk voor de rest van de plaat; psychedelisch gitaarwerk doorvlochten met huilende violen, een knorrende sax en jazzy polyritmes. Grenzen bestaan alleen maar in je hoofd. Krautrock, drum and fife, Afrikaanse bruiloftmuziek, oosterse microtonale stemmingen, delta blues, jazz en Zuid-Amerikaanse ritmiek buitelen over elkaar heen. Net zolang totdat je niet meer weet waar ter wereld je je als luisteraar bevindt. Er wordt een keur aan genres doorkruist. Nergens blijft de muziek hangen. Daarvoor is ze te rusteloos, als in: altijd in beweging.
Maar wie oeverloos geneuzel verwacht hoeft niet te vrezen. Che heeft een studie gemaakt van de muziek die hij uit zijn gemodificeerde gitaren tovert en Rick is al sinds de jaren ’70 actief als drummer/percussionist in verschillende free jazz combo’s. De muziek is totaal gefocust en wordt in al haar losheid met laserprecisie gespeeld. Ieder nummer klinkt als een ritueel dat naar een andere staat van zijn moet leiden. Het vliegt nergens uit de bocht, ook best fijn. Zelfs een uitgesponnen jam als het titelnummer, dat 16 minuten duurt, is nergens te lang. Maar oordeel zelf. En doe jezelf en plezier en luister de rest van de plaat ook.
Alle muziek is wereldmuziek. Alan Lomax had het kunnen verzinnen. Het is een variatie op een uitspraak van Louis Armstrong: “All music is folk music; I ain’t never heard no horse sing a song.” Dat geldt zeker voor 75 Dollar Bill. Zowel in wat ze spelen als ook hoe ze het spelen. Hun muziek is menselijk tot op het bot, in elke noot.
Comments
About the Author
Der Wolfshund Der Wolfshund - a.k.a. Barry Hofstede - is an independent writer. His work includes: theatre plays, short stories and song lyrics. He's also a columnist and story teller. Besides that, he's an avid record collector, part time rock star and deejay.
Related Posts
ELEKTRISCHE DROMEN →
Play the blues, punk! →
Varkens, lammeren en zebra’s →
