Rats On Rafts verpletteren Ekko
In zowel de digitale als de papieren mediaas klinkt het unisono “hoezee!” voor de nieuwe plaat van Rats On Rafts en de bijbehorende clubtoer. Daar wilden wij weleens het onze van vinden. Het kwam dus goed uit dat de heren uit Rotterdam gisteravond in de Ekko speelden. Wij kwamen, zagen en waren opnieuw overtuigd.
Eigenlijk hadden we de conclusie dat RATS ON RAFTS de beste band van Nederland zijn vier jaar geleden al getrokken. Hun nietsontziende postpunk DIY ethos werkt aanstekelijk. Het was dan ook geen verrassing dat overtuigde publieksontregelaars Minny Pops destijds gelijkgestemden in de band herkenden en de Rats meenamen op toer door de UK. Daar maakten ze fans in hoge kringen. De zangert van Franz Ferdinand verkondigt bijvoorbeeld nog steeds te pas en te onpas dat Rats On Rafts het beste is wat hij ooit gezien heeft. Gelijk heeft hij, hoor. Wij vermaken ons ook steevast met de band. Vooral omdat ze overal dikke schijt aan hebben en gewoon lekker hun eigen dingetje doen.
Nieuwe plaat Tape Hiss verscheen vorige maand bijna vier jaar na de debuutplaat. Dat de band in de tussenliggende tijd in de leer ging bij ’s lands grootste subsidieslurper De Kift vergeven we ze maar. Vorig jaar maakten ze in het voorprogramma van Echo & The Bunnymen al flink indruk met nieuw werk dat nog kaler en motorik was dan wat we al van ze kenden.
Dat nieuwe werk kwam gisteravond natuurlijk uitgebreid aan bod, maar het oude werk was niet helemaal vergeten. Sterker nog: Jazz is nog steeds een vast hoogtepunt in de set. Naast werk van de nieuwe plaat brengt de band een kekke cover van Some Velvet Morning. In plaats van een geil duet van Lee Hazlewood en Nancy Sinatra (of Bobby Gillespie en Kate Moss, zo je wilt) is het nu een angstaanjagende samenzang van twee gitaristen. Mooi momentje.
Bij de nieuwe nummers valt nog eens extra op dat Rats On Rafts, net als bijvoorbeeld Girl Band, duidelijk opgegroeid zijn met zowel rock als dance als invloed. Veel nummers volgen het patroon van een housenummer, waarbij de band binnen één nummer naar verschillende climaxen toe werkt. Het publiek pikt dat op. Stilstaan is onmogelijk.
Rats On Rafts zijn vandaag de dag nog compromislozer (excusez le mot) dan vier jaar geleden. De band laat aan niets merken dat het ze iets kan schelen dat er publiek staat te kijken. Er zijn nauwelijks pauzes tussen de nummers en even wat zeggen tussen de nummers is er helemaal niet bij. Als een stoomwals met turboaandrijving dendert de band over ons heen. Dat zanger en bandleider David (Deevid) Fagan een shirtje droeg van genadeloos podiumbeest Jay Reatard zal geen toeval zijn. De enige stijlbreuk in de set was dat de band na drie kwartier spelen stopte, maar daarna terugkwam voor een toegift. Daarmee spelen ze toch een beetje die gekke concertpoppenkast mee.
Het Friese voorprogramma THE HOMESICK deed dat een stuk beter. Daar riep de bassist na het laatste nummer gewoon “bedankt, wij waren The Homesick” in zijn microfoon en liet dat met zijn effectmachine minutenlang door de zaal echoën terwijl de band het podium afliep. Effectief, vernieuwend en vervreemdend tegelijk. Die lui van The Homesick moet je sowieso maar eens in de gaten houden – we wezen er al eerder op. Het drietal late pubers uit Dokkem klinkt als een kruising tussen Orange Juice, Rats On Rafts en The Velvet Underground. Ze hebben nummers om je vingers bij af te likken en gitarist Elias laat zijn gitaar net zo klinken als al die Schotse bandjes op het Postcardlabel dertig jaar geleden. De DJ van dienst pikte dat ook lekker op. Tussen de band door hoorden wij tot ons grote genoegen zowel Sorry For Laughing van Josef K. als (het door Martin Hannett geproduceerde) Wrote For Luck van Happy Mondays. Lekker avondje uit dus. Ook leuk om te zien dat hier nou eens niet alleen de usual suspects op afkomen (lees: ouden lullen), maar verrassend veel tieners. Dat heeft natuurlijk ook weer een nadeel: de penetrante geur van Clearasil en goedkope deodorant zit nog steeds in mijn neus. Dat roken in cafés en clubs was zo gek nog niet.
Comments
Related Posts
Energie met vraagtekens bij Beige Banquet →
Weet Mandy, Indiana de hooggespannen verwachtingen wel waar te maken? →
‘Alternatieve indie’-avond in TiVre is voor 66,6% goed →
